Λέει πως «Η μαμά παντρεύτηκε κάποτε τον μπαμπά και μετά έκαναν εμένα και μετά τον αδελφό μου. Παλιά περνούσαμε ωραία αλλά μετά μάλωναν συνεχώς και πιο μετά ο μπαμπάς πήγε να μείνει σε άλλο σπίτι για να σκεφτούν. Κάθε Τρίτη, που είχα μπάσκετ, με πήγαινε ο μπαμπάς και κάθε σαββατοκύριακο πηγαίναμε στο άλλο σπίτι και όλη την ώρα παίζαμε x – box και τρώγαμε πίτσες και κοιμόμασταν ό,τι ώρα θέλαμε χωρίς η μαμά να φωνάζει. Μετά ο μπαμπάς ήθελε να μας πει κάτι και εμείς νομίζαμε πως είχαν πια σκεφτεί και πως εκείνος θα γυρνούσε στο κανονικό σπίτι αλλά τελικά κάναμε λάθος γιατί μας είπε πως γνώρισε μια άλλη γυναίκα καινούρια και θα μείνουν μαζί. Από εκείνη την στιγμή και μετά εμείς αποκτήσαμε μητριά και δεν θέλαμε να πηγαίνουμε πια στο άλλο σπίτι».
Λες πως είναι σημαντικό να έχεις επιλογές. Να μπορείς φερ ειπείν να επιλέξεις να παντρευτείς ή να κάνεις παιδιά ή να χωρίσεις ή ακόμα και να ξαναπαντρευτείς. Επιλογές ζωής που βασίζονται σε σχέσεις μεταξύ ανθρώπων. Διαδρομές που οδηγούν από και προς αυτές συνυφασμένες με παράγοντες αστάθμητους. Παιδιά. Ένας γάμος που δεν υπάρχει πια και ένας δεύτερος γάμος πιο ελπιδοφόρος από τον πρώτο, πιο γυαλιστερός. Παιδιά που δεν επιλέγουν παρά μόνο επωμίζονται. Παιδιά που έρχονται αντιμέτωπα με τις έννοιες του «πρώην» και του «νυν» και με όποιο χρώμα έχουν αυτές για τον καθένα. Νυν ίσον απωθημένο, πρώην ίσον ωραίες αναμνήσεις, νυν ίσον εκδίκηση, πρώην ίσον αδιαφορία, νυν ίσον αγάπη, πρώην ίσον μίσος, πρώην και νυν ίσον τόσα πολλά που δεν χωράνε σε ένα μόνο κείμενο.
Λένε πως όλοι με τα ίδια παραμύθια μεγαλώσαμε και δυστυχώς η λέξη μητριά παραμένει ένα ταμπού και σκιαγραφεί μια πολύ συγκεκριμένη περσόνα που πορεύεται στους αιώνες των αιώνων ίδια και απαράλλαχτη, με τα δηλητηριώδη της μήλα παραμάσχαλα, να κάνει τα «νυν» πράγματα δύσκολα και άδικα. Δυστυχώς, ακόμα και σε εποχές κατόπιν μιλένιουμ, η ταμπέλα αυτή εξακολουθεί να κληρώνεται βαριά στις πλάτες της επιλαχούσας και εκείνη καλείται να παλέψει πολλές φορές με ανεμόμυλους προκειμένου να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Λέω πως το φίδι από την τρύπα είναι ένα πρότζεκτ που αφορά βασικά τους βιολογικούς γονείς. Ο ρόλος της μητριάς και του πατριού είναι εξαιρετικής σημασίας σε όλο αυτό αλλά δεν παύει να είναι καθαρά επικουρικός. Επιλέγω να αφιερώσω αυτό το κείμενο αποκλειστικά σε εκείνες τις γυναίκες που έχουν μεν τον ρόλο της μητριάς αλλά δεν καταφέρνουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων για διάφορους λόγους. Θέλω να πιστεύω πως αποτελούν την εξαίρεση που δεν είναι ικανή να καταδικάσει τον κανόνα.
Άκου λοιπόν εσύ, που ανήκεις σε αυτήν την κατηγορία, κάποια πράγματα βγαλμένα από γεγονότα που έχουν καταγραφεί τελείως ψυχρά αλλά όχι αποστασιοποιημένα, προκειμένου να εμπλουτίσεις την λίστα σου με τα do not και να μας βοηθήσεις να βγάλουμε ασπροπρόσωπη μια καθημερινότητα που είναι δύσκολη από μόνη της, διευκολύνοντας την ζωή των παιδιών που βρέθηκαν στον δρόμο σου.
Πράγμα πρώτο: Φρικάρεις το σαββατοκύριακο που έχετε τα παιδιά στο σπίτι.
Μπορεί να μην είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, αλλά τα παιδιά έχετε όχι απεντόμωση που δεν μπορεί να σταθεί ρουθούνι όρθιο. Τα παιδιά του άντρα που αγάπησες και επέλεξες να σας χωρίσει μόνο ο θάνατος και άλλα συναφή, χιλιοειπωμένα και αειθαλή μπλα μπλα. Τα παιδιά, που προϋπήρχαν της δικής σας γνωριμίας, δεν τα έκανε κατόπιν, εκτός και αν στα έκρυβε. Αν λοιπόν δεν έπεσες στην περίπτωση της περίπτωσης που έκανε θραύση ως σενάριο στους σινεμάδες μισό αιώνα πριν, δεν έχεις κανέναν απολύτως λόγο ή μάλλον κανένα απολύτως δικαίωμα να κατεβάζεις την μούρη μέχρι το πάτωμα κάθε φορά που ανοίγει η πόρτα και τα βλέπεις μπροστά σου. Μην ξεχνάς πως το ίδιο εύκολα, αναλόγως πάντα της ψυχοσύνθεσης που κουβαλάς, μπορείς να επιλέξεις αυτά να σου θυμίζουν την σχέση του νυν σου με την πρώην του και να κρεμιέσαι κάθε φορά από τα ταβάνια ανάποδα ή να ψάξεις πάνω τους χαρακτηριστικά του συντρόφου σου και να αρκεί αυτό για να σε γεμίζει χαμόγελα ευτυχίας.
Πράγμα δεύτερο: Τα παιδιά είναι το «μάτι» της πρώην για το τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι μας.
Μπορεί και να ισχύει. Υπάρχουν όντως νοσηρές περιπτώσεις που η πρώην περιμένει πως και τι την επιστροφή των παιδιών από το σαββατοκύριακο για να ξεκινήσει μαζί τους το παιχνίδι με τις χίλιες εικοσιτέσσερις ερωτήσεις ώστε να μάθει ακόμα και σε ποιο ντουλάπι έχεις το μίξερ. Συνήθως όμως το μόνο που αφορά την πρώην και πάντα θα βρίσκει τρόπο να αλιεύσει την συγκεκριμένη πληροφορία είναι κατά πόσο εσύ είσαι εντάξει με τα παιδιά της και κατά πόσο αυτά είναι εντάξει μαζί σου. Βασικά εκμεταλλεύεται το σαββατοκύριακο της για να βάλει καμιά σκούπα παραπάνω, να πιει καφέ με τις φίλες της, ή να αφιερώσει χρόνο στον δικό της νυν. Όλα τα άλλα δεν την αφορούν, οπότε πάψε να θεωρείς πως πρωταγωνιστείς σε ταινία που δεν θα βγει ούτε σε dvd.
Πράγμα τρίτο: Το παρατραβάς με το πόσο καλά πέρασες το προηγούμενο σαββατοκύριακο με τον πατέρα τους.
Θυμήσου πως είσαι ενήλικη και τακτικές του στυλ «με τον Γιωργάκη περνάω καλύτερα όταν εσύ δεν είσαι μαζί μας στο διάλειμμα» θα έπρεπε να τις είχες ξεχάσει στα σχολικά προαύλια. Η φαντασία των παιδιών, ούτως ή άλλως καλπάζει. Τις λεπτομέρειες του τι γίνεται στο σπίτι σας όσο αυτά δεν είναι εκεί τις φτιάχνουν και τις εμπλουτίζουν από μόνα τους. Δεν χρειάζονται την βοήθειά σου. Εκτός και αν είναι για εσένα ζώσης σημασίας να στείλεις στην πρώην του μήνυμα για το πόσο καλά περνάτε με τον πρώην της και πίσω από τις κάμερες.
Πράγμα τέταρτο: Οι χαρακτηρισμοί του τύπου «είναι κακομαθημένα» είναι από τους αγαπημένους σου.
Το πιάσαμε το υπονοούμενο, που είναι και διπλό. Από την μία στέλνεις σε εκείνον το μήνυμα πόσα ανέχεσαι επειδή τον αγαπάς και αφετέρου ότι η πρώην του δεν ξέρει να μεγαλώνει παιδί ούτε για πλάκα. Επειδή ενδέχεται να πλησιάζει και η δική σου ώρα να αποδείξεις πόσο άξια μητέρα μπορείς να γίνεις, θα σου πρότεινα να καλύψεις τα νώτα σου εντέχνως προτιμώντας χαρακτηρισμούς του στυλ «είναι πληγωμένα» ή «είναι γεμάτα ενοχές για το διαζύγιο των γονιών τους» ή «προσπαθούν να ισορροπήσουν στην καινούρια κατάσταση». Σε πείσμα των απολύτως φυσιολογικών τους αντιδραστικών συμπεριφορών, κράτα ψηλά την λευκή σου σημαία να διακρίνεται καθαρά και χρησιμοποίησε την ενέργειά σου προκειμένου να τους δείξεις έμπρακτα τις φιλικές διαθέσεις της καλοπροαίρετης φύσης σου με απώτερο σκοπό να κερδίσεις την αποδοχή, τον σεβασμό και κατ’ επέκταση την αγάπη τους.
Πράγμα πέμπτο: Διαστρεβλώνεις την πληροφορία που φτάνει στα αυτιά του πατέρα τους.
Όχι, δεν σφουγγάριζες από το πρωί το μπαλκόνι επειδή το μικρό αναποδογύρισε μία γλάστρα. Όχι, δεν τα υπηρετούσες σαν σκλάβα όσο εκείνος έλειπε επειδή σου ζήτησαν να τους φτιάξεις πρωινό. Όχι, δεν έγινες ψυχολογικό κουρέλι επειδή το μεγάλο σου είπε πως αγαπάει την μάνα του περισσότερο από εσένα. Στην τελική, όχι, δεν άδειασες ένα κουτί βαλεριάνες επειδή εκείνος πετάχτηκε στην δουλειά σαββατιάτικα για τρεις ώρες και σε άφησε μόνη μαζί τους να χαϊδεύεις τα εννιά τους κεφάλια. Ναι, πάψε να βρίσκεσαι σε εμπόλεμη ζώνη που προκαλείς μόνη σου προκειμένου να πάρεις πόντους. Μην ακολουθείς, δηλαδή, τις συμβουλές της κυρίας Παπαμήτρου, που απλώνατε προχθές μαζί την μπουγάδα στην ταράτσα. Έχουμε αλλάξει αιώνα. Έχουμε αλλάξει και νοοτροπία.
Πράγμα έκτο: Δεν σέβεσαι τον δικό τους χώρο στο σπίτι.
Το δωμάτιό τους δεν είναι αποθήκη για την σιδερώστρα, την απλώστρα ή τον διάδρομο γυμναστικής. Είναι ο προσωπικός τους χώρος. Μπορεί να μην μένουν εκεί καθημερινά, αλλά το να νιώθουν επισκέπτες που έρχονται για δυο μέρες και τους στρώνεις όπου βολεύει να κοιμηθούν ισοδυναμεί πως δεν είναι ευπρόσδεκτα στην δική σας ζωή. Αν σου φαίνεται αυτό υπερβολικό καλό θα ήταν να δοκιμάσεις να κοιμηθείς ένα βράδυ με τα βρακιά αλλουνού απλωμένα πάνω από το μαξιλάρι σου και να μας πεις μετά πως νιώθεις.
Πράγμα έβδομο : Τον βάζεις συνεχώς, εμμέσως πλην σαφώς, στο δίλλημα «ή τα παιδιά σου ή εγώ».
Έχω να σου πω πως αν έχει ψυχανεμιστεί τέτοιου είδους σκεπτικό πάνω σου και δεν έχει φύγει ακόμα με παρκούρ, μάλλον δεν έχει λεφτά για δεύτερη διατροφή. Σταμάτα να γκρινιάζεις όλη την ώρα επειδή τα τρέχει συνεχώς σε δραστηριότητες. Καλά κάνει. Έτσι πρέπει. Έτσι θα κάνει μελλοντικά και για τα δικά σας παιδιά. Σκέψου πιο ψύχραιμα, γιατί σε βλέπω σε μερικά χρόνια από τώρα με το τιμόνι παραμάσχαλα από μπάσκετ σε μπαλέτο και δεν θα σε παίρνει να αρθρώσεις και κουβέντα. Ο χρόνος με τα παιδιά του είναι πολύτιμος και η ενεργή συμμετοχή του στη ζωή τους θα πρέπει να τσιμεντώνει την επιλογή σου να μοιραστείς την δική σου ζωή μαζί του. Οπότε, μην τον περιμένεις στην εξώπορτα να γυρίσει με την ερώτηση «για εμένα πότε θα βρεις λίγο χρόνο;» και με την έκφραση «γιατί δεν είναι δικός μου και αυτός ο χρόνος;».
Πράγμα όγδοο: Διλημμάτων συνέχεια, «τα δικά μας παιδιά ή τα δικά σου;».
Να σε πληροφορήσω πως διακρίσεις κάνουμε στα αγροτεμάχια, π.χ. αυτό έχει καλύτερη θέα, αυτό είναι βορεινό, κλπ, κλπ. Όσον αφορά στα παιδιά, ως σωστοί γονείς, αγαπάμε όλου του κοσμάκη από άποψη. Τα θέματα που υπεισέρχονται στα αγαπησιόμετρα και αφορούν προσωπικά DNA αποτελούν τα μεγαλύτερα κοινωνικά mind the gap. Θα σου έλεγα να γεφυρώσεις αυτές τις τεχνητές αποστάσεις και να ευχαριστηθείς την νέα σου πολυμελή οικογένεια Γουόλτονς ξοδεύοντας ευχάριστα τον χρόνο σου βραδιάτικα σε όσα «good night John boy» θέλεις παρά να σπαταλιέσαι σε διακρίσεις και συναισθηματικά πασαλείμματα χειρίστης μορφής απέναντι στα παιδιά του αλλουνού όπως συνηθίζεις να τα αποκαλείς.
Συμπερασματικά, προσπάθησε να μπεις στην θέση αυτών των παιδιών. Να σκεφτείς ή μάλλον να νιώσεις όπως αυτά τα παιδιά και φέρσου ανάλογα. Στην τελική, όπως πολύ σωστά θα έλεγε και η γιαγιά μου, αν μέχρι πρότινος δεν είχες δώσει δικαίωμα στην γειτονιά εξακολούθησε να μην το κάνεις.
Διαβάστε επίσης:
Μην μεγαλώνετε κ*λόπαιδα με τη δικαιολογία ότι η ζωή είναι «σκληρή»
Οι σχέσεις που αλλάζουν όταν γινόμαστε γονείς – ποιοι μένουν, ποιοι φεύγουν
Μήπως είσαι «κακός» γονιός και δεν το ξέρεις;
