Χαρακτηριστικά γυναίκας που κακοποιείται:
– Έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και υποτιμά την ικανότητά της στο να επιτυγχάνει σε οτιδήποτε μπορεί να αναλάβει.
– Πιστεύει όλους τους μύθους σχετικά με τις σχέσεις κακοποίησης.
– Έχει μία παραδοσιακή αντίληψη για το ρόλο της στο σπίτι, βλέπει το σύζυγο σαν τον αρχηγό της οικογένειας, ενώ πιστεύει απόλυτα στην εικόνα της ενωμένης οικογένειας και στο στερεότυπο του γυναικείου ρόλου τον οποίο έχει διδαχθεί και σύμφωνα με τον οποίο, η ίδια είναι ανίκανη να φροντίσει τον εαυτό της και πρέπει να εξαρτάται πάντα από έναν άντρα.
– Πιστεύει ότι μπορεί να συγκρατήσει το θύτη από το να χάσει τον έλεγχο και αποδέχεται εκείνη την ευθύνη για τις δικές του πράξεις.
– Υποφέρει από ενοχές, αλλά αρνείται τον τρόμο και το θυμό που νιώθει.
– Έχει έντονες αντιδράσεις άγχους με ψυχοφυσιολογικά συμπτώματα.
– Χρησιμοποιεί την ερωτική επαφή σα μέθοδο για να εδραιώσει την καλή σχέση με το σύζυγο.
– Πιστεύει ότι κανείς δε θα μπορούσε να τη βοηθήσει να βγει από την άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, εκτός από τον ίδιο της τον εαυτό.
– Έχει μία μη ρεαλιστική ελπίδα ότι η αλλαγή «θα έρθει» και πιστεύει στις «υποσχέσεις» του συντρόφου της.
Γι’ αυτό και δεν βοηθάει να κουνάμε το δάχτυλο στη γυναίκα-θύμα. Δεν βοηθάει να απαντήσουμε στον θύτη με το ίδιο νόμισμα. Δεν βοηθάει να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα, να ρίχνουμε ανάθεμα ή να επιθυμούμε διακαώς την εξόντωσή του. Δεν είναι βέβαιο ότι η γυναίκα-θύμα θα μπορέσει ποτέ να αντικρίσει το πρόβλημά της, να αναζητήσει βοήθεια και να αρχίσει τις αλλαγές που απαιτούνται. Γιατί το να αφήσει μία γυναίκα το θύτη σύντροφό της είναι μία αργή και σταδιακή διαδικασία που συμπεριλαμβάνει διάφορα στάδια αλλαγής στη ζωή του γυναίκας. Στη διάρκεια της διαδικασίας αλλαγής, το θύμα μπορεί να φύγει και να επιστρέψει στο θύτη σύντροφό του αρκετές φορές μέχρι να τερματίσει οριστικά αυτή τη σχέση. Και αυτό θεωρείται ένα φυσιολογικό κομμάτι της διαδικασίας.
Η κακοποιημένη γυναίκα, τα μόνα μοτίβα συμπεριφοράς και πρότυπα που έχει μάθει μέσα στη χρόνια σχέση κακοποίησης, είναι αυτά της αδυναμίας, της αμφιθυμίας και της αδράνειας. Και είναι δύσκολο, όμως όχι ακατόρθωτο να βρει τη δύναμη να σπάσει τη σιωπή της, να εμπιστευθεί τους ανθρώπους και τους φορείς που μπορούν πραγματικά να τη βοηθήσουν. Να πιστέψει στον εαυτό της γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι χαζός, άχρηστος ή ανίκανος. Γιατί της αξίζει μία καλύτερη, αξιοπρεπής ζωή μα και γιατί πρέπει να μάθει ότι προϋπόθεση της αγάπης είναι η εκτίμηση και ο σεβασμός.
