Στολίζω το σπίτι, ισιώνω λεπτομέρειες, γιορτή έχουμε σήμερα, αν το σκεφτείς, 16 χρόνια γάμου, δεν είναι λίγα, καθόλου λίγα…
Είναι φυσικό, πολύ φυσικό, να έχουν ατονήσει λίγο τα πράγματα μεταξύ μας, αφέθηκα κι εγώ, ούτε εκπλήξεις, ούτε φρύδια, ούτε τίποτα, καλά με λέει η μητέρα μου μονοκόμματη…
Τα παιδιά γυρίζουν και κάνουν πως δεν προσέχουν τίποτα, ούτε τις φρέζιες, ούτε τα φρύδια, είναι σίγουρα στο κόλπο κι αυτά, φως φανάρι. Και στις επτά που ακούω το κλειδί στην πόρτα, ανοίγω την τηλεόραση, κάθομαι στον καναπέ, να δείχνω καθημερινή, να δείχνω ανυποψίαστη, να είναι πιο δυνατό το ξάφνιασμά του μετά.
Χα, έφερε λουλούδια, Θεέ μου, έφερε λουλούδια, τριαντάφυλλα κόκκινα, ίσως να μην βρήκε φρέζιες. Με φιλάει ανάλαφρα: « Νόμιζες πως θα το ξεχνούσα;» και μετά χάνεται στο μπάνιο, μόλις γύρισε από το γυμναστήριο, είναι ιδρωμένος. Κι εγώ σκέφτομαι « Που είναι το υπόλοιπο; Πού είναι το υπόλοιπο φιλί, το πιο βαρύ, το πιο φλογάτο; Που είναι το φιλί το παθιασμένο της γιορτής, το αντάξιο της ημέρας;»
Θα δοθεί μετά, θα δοθεί πάνω από κεριά, θα δοθεί κρυφά όταν κοιμηθούν τα παιδιά. Τότε θα δοθεί, τώρα δεν είναι η ώρα.
Ψάχνω τα λουλούδια, κάρτα πουθενά, ίσως είναι πιο βαθιά η κάρτα, κρυμμένη στα κοτσάνια. Δεν υπάρχει κάρτα, κι τώρα που το σκέφτομαι θα‘ταν χαζό να βάλει λόγια σε μία κάρτα. Θα μου τα πει μετά, πάνω από κεριά.
Θα μου τα πει μυστικά, ψιθυριστά στα αυτιά, θα μου τα πει κρυφά, όταν τα παιδιά κοιμηθούνε.
Βγαίνει απ’το μπάνιο, φοράει τις πιτζάμες του, κόλπο θα’ναι, να μου‘ρθει πιο ξαφνική έκπληξη μετά, όταν μου πει να βγούμε.
«Τι θα φάμε;» λέει ο άτιμος, το συνεχίζει μέχρι τέλους, χα,χα, άκου τι θα φάμε, αλλά ας κάνω την ανήξερη. Ας κάνω την ανυποψίαστη, να το πάω κι εγώ μέχρι τέλους:
«Να ζεστάνω κάτι από τα χθεσινά…» λέω.
«Όχι» με κόβει γελαστά, «μέρα που είναι, ας παραγγείλουμε κάτι απ’ έξω».
Γέρνει στον καναπέ, ευτυχισμένος που μου την έφερε. Ευτυχισμένος για τις δυο εκπλήξεις που μου χάρισε.
Και λουλούδια και ντελίβερι, είναι πολλά, δεν είναι πολλά για 16 χρόνια γάμου;
Κρύβομαι στο μπάνιο, δακρύζω στα κρυφά, δακρύζω μυστικά. Τα φρύδια γίνονται πιο καμπυλωτά, σαν του παιδιού που ήλπιζε να πάει εκδρομή, αλλά ο καιρός του τα χάλασε…
