Είχα μια υπέροχη εγκυμοσύνη χωρίς προβλήματα και βρισκόμουν πλέον στην τελική ευθεία με τον υπέρηχο να δείχνει πως το μωρό είχε πάρει την σωστή θέση και περίμενε την «έξοδό» του.
Σε 2 εβδομάδες θα υποδεχόμουν το παιδί μου στον κόσμο και ένιωθα αυτά τα ανάμεικτα συναισθήματα αγωνίας και προσμονής. Στο τελευταίο ραντεβού που είχα με τον γιατρό, ήταν η πρώτη φορά που μου μίλησε για καισαρική, κάτι που με αιφνιδίασε. Δεν καταλάβαινα τον λόγο, άλλωστε ήμουν 34 ετών, δεν ήμουν 40 όπου μπορεί να ελλοχεύουν κίνδυνοι υπέρτασης, διαβήτη και άλλων παθήσεων που επιβάλλουν το χειρουργείο. Εννέα μήνες τώρα είχαν πάει όλα περίφημα. Εξήγησα στον γιατρό ότι δεν σκοπεύω να κάνω καισαρική, και του θύμισα, ότι από την αρχή είχαμε συμφωνήσει σε φυσιολογικό τοκετό, εκτός αν συμβεί κάτι που μας υποχρεώσει σε καισαρική.
Υπάρχουν πολλές μητέρες, και το γνωρίζω, που προτιμούν την καισαρική για να αποφύγουν τον πόνο. Είναι κάτι που σέβομαι απόλυτα, ωστόσο εγώ ήθελα να βιώσω αυτή την εμπειρία για πολλούς λόγους. Είχα διαβάσει πολύ πριν φτάσω στη σημερινή μέρα και έμαθα πως ο τρόπος με τον οποίο γεννά η γυναίκα το παιδί της ορίζει σε μεγάλο βαθμό τη σχέση που θα διαμορφώσει μαζί του. Ήξερα επίσης πως όταν ένα παιδί έρχεται στον κόσμο με φυσιολογικό τοκετό παίρνει μικρόβια από τη μητέρα, ενώ στην καισαρική παίρνει μικρόβια του περιβάλλοντος, τα οποία δεν είναι και τόσο συμβατά ή φιλικά με το σώμα του. Ήξερα ακόμη πως η διαδικασία του φυσιολογικού τοκετού δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να «προσπαθήσει» για να βγει, να παλέψει και να βγει νικητής, ενώ με την καισαρική το παιδί βγαίνει ξαφνικά στον κόσμο χωρίς κάποια προετοιμασία. Τέλος, εμπιστεύομαι πάντα την φύση, που είναι σοφή και είναι γεγονός πως ακολουθώντας αυτό που ορίζει, είσαι πιο ασφαλής. Τουλάχιστον στην δική μου ηλικία και με την δική μου ανέφελη εγκυμοσύνη.
Όταν έσπασαν τα νερά, ένα βράδυ Τρίτης, είχαμε έτοιμο με τον σύζυγό μου το περιβόητο βαλιτσάκι και πήγαμε στο μαιευτήριο. Είχε ξημερώσει η επόμενη μέρα και ακόμα δεν με είχαν πιάσει πόνοι. Τότε ο γιατρός άρχισε να μου μιλά και πάλι για την καισαρική λέγοντάς μου πως επειδή καθυστερούν οι πόνοι θα έπρεπε να επιλέξουμε αυτόν τον δρόμο. Τον ρώτησα γιατί δεν μου προκαλούσε τεχνητούς πόνους, πράγμα σύνηθες στους φυσιολογικούς τοκετούς, και μου απάντησε ότι δεν το θεωρούσε καλή λύση για μην στρεσάρει το παιδί. Η ώρα περνούσε και εγώ δεν είχα πόνους. Εκείνη τη στιγμή, ενώ ήμουν στο δωμάτιο με άλλες 2 γυναίκες, μπήκαν μέσα δυο μαίες. Πιάσαμε την κουβέντα και γεμάτη αγωνία και παράπονο τους μίλησα για τους ενδοιασμούς μου. Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη μετά από αυτό. Η μαία βρήκε από το δωμάτιο και την άκουσα να μιλάει σε έντονο τόνο με τον γιατρό χωρίς όμως να μπορέσω να διακρίνω τι ακριβώς έλεγαν. Ένιωθα, ότι η συζήτηση αφορούσε εμένα. Στα επόμενα λεπτά ο γιατρός, με τη μαία αυτή τη φορά, μπήκαν στο δωμάτιο και με έβαλαν στην διαδικασία των τεχνητών πόνων. Όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα και μέσα σε 1 ώρα είχα γεννήσει. Η μαία μάλιστα μου είπε ότι ήταν από τους πιο εύκολους τοκετούς που της είχαν συμβεί.
Δεν ξέρω αν οι λόγοι που αρκετοί γιατροί προτιμούν την καισαρική είναι καθαρά οικονομικοί. Αλλά με πρόχειρους υπολογισμούς μάλλον είναι. Πολλοί γιατροί, άσχετα αν δεν το παραδέχονται, χρεώνουν περισσότερα την καισαρική από τον φυσιολογικό τοκετό. Επίσης οι τιμές του δωματίου αλλάζουν ελαφρώς προς τα πάνω αν γίνει καισαρική και όχι φυσιολογικός τοκετός. Και από την άλλη μια καισαρική, όταν δεν υπάρχει ανάγκη να γίνει, κάνει τη ζωή του γιατρού πιο εύκολη, καθώς προγραμματίζεται εύκολα ώστε να βολεύει τον γιατρό που μπορεί την ίδια μέρα να προγραμματίσει άλλες 3- 4 μαζί με τη δική σου. Οι φυσιολογικοί τοκετοί είναι απρόβλεπτοι και δεν μπορείς να κλείσεις ραντεβού, αν δεν σπάσουν τα νερά, που δεν είσαι ποτέ σίγουρος για το πότε θα συμβεί αυτό.
Από την άλλη νομίζω ότι το μεγαλύτερο κακό το προκαλούμε και οι ίδιες στους εαυτούς μας. Πυροβολούμε το πόδι μας γιατί φοβόμαστε τον πόνο, την ταλαιπωρία και έναν τόσο φυσικό τρόπο. Αν μπορούσαμε να μην πάμε καθόλου στο μαιευτήριο και να μας φέρουν το μωρό ντελίβερι στο σπίτι, θα το κάναμε. Ωστόσο, αν δεν συντρέχει κίνδυνος, είναι καλύτερα και για μας και για το μωρό μας να επιλέξουμε τον δρόμο του φυσιολογικού τοκετού. Σας εγγυώμαι πως δεν είναι ψέμα, ότι οι πόνοι, όσο μεγάλοι κι αν είναι, ξεχνιούνται όταν κρατάς το μωρό σου αγκαλιά. Αλλά ακόμα κι αν φοβάσαι τόσο πολύ, υπάρχει και η επισκληρίδιος.
Γράφει η Τζίνα Καρύδη
Διαβάστε επίσης:
Αφήστε τα παιδιά σας να βαρεθούν
Πάω στη δουλειά, να ξεκουραστώ – από τη «μαμαδίλα»
