Όταν σε γνώρισα, ήμασταν και οι δύο μικρά κορίτσια. Δεν ξέραμε τί μας επιφυλάσσει το μέλλον, ούτε πώς θα είναι οι ζωές μας μετά από χρόνια. Το μόνο που μπορούσε να μας τρομοκρατήσει, ήταν ένα απροειδοποίητο διαγώνισμα στα μαθηματικά ή να μας πει ο Γιώργος ότι θέλει να «τα χαλάσουμε».
Και έπειτα μεγαλώσαμε και αλλάξαμε. Κι εμείς και οι ζωές μας.
Οι αγωνίες μας και οι υποχρεώσεις μας μεγάλες και ο χρόνος μας λίγος. Καμιά φορά μας παίρνει από κάτω η καθημερινότητα και έχω μέρες να σε ακούσω, εβδομάδες να σε δω. Και η αλήθεια είναι πως μου λείπεις πολύ. Είσαι ένα κομμάτι της ζωής μου, που μου λείπει. Είσαι ένα κομμάτι του εαυτού μου, που μου λείπει.
Όταν είμαι μαζί σου νιώθω ξανά 10, 20 χρονών.
Νιώθω ότι μου επιτρέπεται να κάνω λάθη, επιτρέπεται να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου για λίγο, δηλαδή μέχρι κάποιο από τα παιδιά να κλάψει ή να με αναζητήσει και να με επαναφέρει απότομα στην πραγματικότητα.
Μαζί σου φίλη μου, μπορώ όμως να ξεχαστώ για λίγο. Και ξέρω επίσης καλά, πως εσύ μπορείς να με καταλάβεις. Δεν χρειάζεται να σου πω πως δεν κοιμήθηκα χθες βράδυ, με «διαβάζεις» από τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και από τα αχτένιστα μαλλιά. Και μαζεύεις τα lego από το πάτωμα, τα βάζεις σε ένα κουτί και αυτό μοιάζει να είναι η πιο φροντιστική, η πιο τρυφερή κίνηση που θα μπορούσε να κάνει κανείς για εμένα.. Εντάξει, εδώ που τα λέμε, θα μπορούσες να σιδερώσεις και αυτή την στοίβα με τα ρούχα..!
Πόσο το είχα ανάγκη αυτό. Πόσο πολύ σε έχω ανάγκη φίλη μου. Μαζί σου είμαι πιο πλήρης!
Μαζί σου είμαι καλύτερη μαμά!
Στις φίλες που είναι μαζί μας, δίπλα μας, για να μας θυμίζουν να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας μέσα στον ρόλο της γονεϊκότητας, που μας βοηθάνε να αποσυμπιεζόμαστε από την πίεση της καθημερινότητας και που μας λένε με όλη τους την ειλικρίνεια, ότι τα πάμε θαυμάσια και έτσι παίρνουμε κουράγιο για να συνεχίζουμε.
⁂ Πρωτότυπο Κείμενο: Healing Parenting – Χριστίνα Σκλαβενίτη Ψυχολόγος, Σύμβουλος Γονεϊκότητας (ευχαριστούμε θερμά)
