Στο σπίτι μας σταματήσαμε να βλέπουμε ειδήσεις χρόνια πριν. Κάποια στιγμή, κάπου μέσα στη μεγάλη κρίση, συνειδητοποιήσαμε πως μόνο θλίψη και ένταση μας προκαλούσαν όλα όσα προβάλλονταν κι έτσι επιλέξαμε να ενημερωνόμαστε μόνο από το διαδίκτυο. Ο ερχομός των παιδιών ενίσχυσε την απόφασή μας αυτή, δε θέλουμε να εκθέτουμε τα παιδιά μας σε όλη αυτή τη βία και την ανθρωποφαγία.
Με τον πόλεμο στην Ουκρανία, η τηλεόραση παρέμεινε κλειστή, τουλάχιστον όσο τα παιδιά ήταν ξύπνια. Ποιος ο λόγος να βλέπουν κατεδαφισμένες πόλεις και διαλυμένους ανθρώπους – ψυχικά και σωματικά;
Όμως, όπως έλεγε κάποτε κι ο Σαββόπουλος, πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα. Λίγες μέρες μετά το ξέσπασμα του πολέμου, η Δανάη κάπως έφερε στο τραπέζι το θέμα. Της εξήγησα όσο πιο απλά και μαλακά μπορούσα για τα όσα συμβαίνουν εκεί, προσπαθώντας – μάλλον μάταια – να κρύψω την όποια φόρτιση. Έκανε μια μικρή παύση, σκέφτηκε λίγο και μετά με ρώτησε:
“Μαμά, όταν φεύγουν οι μπαμπάδες για να πολεμήσουν, τα παιδιά δεν κλαίνε;”
“Κλαίνε”, της απάντησα, ενώ φανταζόμουν τα δικά μου παιδιά να κλαίνε καθώς φεύγει ο μπαμπάς τους για τον πόλεμο.
“Και τότε μαμά, αφού κλαίνε τα παιδιά, γιατί δεν σταματάνε τον πόλεμο;”
Δεν απάντησα γιατί δεν είχα τίποτα να απαντήσω. Απλά αναρωτήθηκα, μα γιατί δεν στέλνουμε τα παιδιά μας στον ΟΗΕ και στα τεράστια οβάλ τραπέζια και σε όλες τις διαπραγματεύσεις του κόσμου; Γιατί αφήνουμε εμάς τους ενήλικες που έχουμε χάσει εντελώς την επαφή με την ανθρώπινη φύση μας να αποφασίζουμε για το μέλλον της ανθρωπότητας;
Γιατί δεν αφήνουμε τις μεγάλες και τις σοβαρές αποφάσεις σε αυτά τα μικρά σοφά πλασματάκια που θα θέτουν τέτοια μεγάλα ερωτήματα;
Οι ενέργειες που σχεδιάζουμε προκαλούν πόνο στα παιδιά;
Αν ναι, τότε πρέπει να τις σταματήσουμε, μοναδικός μας στόχος είναι να μην κλαίνε τα παιδιά.
Κύριοι, εκεί στα οβάλ τραπέζια, κάνετε τα παιδιά να κλαίνε και είστε ένοχοι.
Κείμενο:«Πώς να κρυφτείς απ’τα παιδιά», protiforamamma.blogspot.com (ευχαριστούμε θερμά)
Διαβάστε επίσης:
Πώς μπορούμε να σταθούμε βοηθητικοί στα παιδιά μας στο άκουσμα ενός πολέμου;
