Θα Σου Πω Μια Ιστορία
Στη μητέρα μου: καμιά φορά μου λείπεις
Ένας μήνας. Ένας χρόνος. Δύο. Τρεις. Καμιά φορά ψάχνω στο τηλέφωνο το νούμερό σου. Καμιά φορά σηκώνω το τηλέφωνο νομίζοντας ότι είσαι εσύ. Καμιά φορά […]
Δεν είμαι γενναίος τις Καθαρές Δευτέρες
Δε θυμάμαι να έχω γιορτάσει Κούλουμα αλλού. Πάντα στου Φιλοπάππου για το παραδοσιακό πέταγμα του χαρταετού και με διάφορες λιχουδιές στην απλωμένη κουβέρτα. Θυμάμαι έντονα […]
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια χώρα που σεβόταν τα ζώα
Ένα κείμενο με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων. Ζω σε μία χώρα που ο καιρός μοιάζει με τον καιρό του Λονδίνου. Ζω σε μια χώρα […]
«Για ν’ αλλάξει ο κόσμος πρέπει να ενωθούν όλα αυτά τα πονεμένα μάτια»
22:15 έξω από τη γραμματεία των εξωτερικών ιατρείων του νοσοκομείου Παίδων Αγλαΐα Κυριακού που εφημερεύει. Στο παθολογικό τμήμα η αναμονή ξεπερνούσε τις δύο ώρες, ένταση, […]
Πρόσφυγες: Τα μικρόβια της αδιαφορίας, αυτά να φοβάσαι
Από χθες σκέφτομαι αν πρέπει να γράψω αυτά που είδαμε. Λέω, βαριέμαι τα likes και τα “μπράβο” comments. Εξάλλου, η καλή πράξη δεν είναι για […]
Η χαμένη μου μάχη με τον θηλασμό
Στους τρεις πρώτους μήνες της μητρότητας, έμαθα τρία πράγματα. Το πρώτο ήταν πώς να αλλάζω την πάνα του μωρού. Το δεύτερο ότι έπρεπε να συνηθίσω […]
Δυο μωρά, ένας παραμελημένος σκύλος και πολλές τύψεις
Πριν κάνουμε παιδιά, το αγαπημένο μας Σπάνιελ ήταν το μονάκριβό μας μωρό.
Best of Mamagers
