Όταν έγινα μητέρα όλα ήταν κάπως σκατά.
(Σκέφτηκα πολύ αν θα το έγραφα έτσι όπως μου έρχεται αλλά νομίζω ότι τα – όπως μου έρχονται- είναι πολύ βοηθητικά και για μένα και για άλλους γονείς)
Δεν ήξερα τι να κάνω αλλά για κάποιο λόγο όλοι/ες μου έλεγαν ότι έπρεπε να ξέρω, αν ερχόμουν σε επαφή με αυτόν τον οικουμενικό – μυστηριακό και παναθρώπινο ρόλο της μητέρας.
Θυμάμαι ένα καφέ που είχαμε πιει με φίλους/ες μαζί με τον άντρα μου και τον γιο μου περίπου 7 μηνών, πόσο απογοητευμένη, εξουθενωμένη και σκατά φαινόμουν. Η φίλη μου θορυβήθηκε και επανήλθε με μήνυμα φροντίδας και αγάπης. (Αυτό το μήνυμα δεν θα το ξεχάσω ποτέ, πόσο βοηθητικό ήταν που είδε κάποια τον πόνο μου και την απελπισία μου).
Αυτή η ορατότητα είναι σπουδαία και λυτρωτική.
– Σου είναι δύσκολο, το βλέπω …
– Τι μπορώ να κάνω για σένα;
– Θέλεις να έρθω να σιδερώσω;
– Κάνεις πολύ καλή δουλειά
– Άλλαξαν όλα…
– Θέλεις να πάμε μια βόλτα μαζί; Θα κοιμηθεί αυτό στο καρότσι και θα εμείς θα μιλάμε;
– Να σου φέρω το αγαπημένο σου κέικ;
Να μην κρυβόμαστε πια, έτσι θα βιώσει τη μητρότητα ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών σήμερα, για λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν. Είναι όμως μία πραγματικότητα. Και η αποδοχή της έχει μία τεράστια αντίσταση στο ευρύτερο περιβάλλον που είτε δεν το έχει νιώσει είτε συνεχίζει να αναμένει να εμφανιστεί μπροστά του το στερεότυπο.
Ζηλεύω πολύ τις μητέρες που ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και συνδέονται με έναν τρόπο αβίαστο και αυθεντικό με τα παιδιά τους. Όσο περνάει ο καιρός και μαλακώνουν πράγματα μέσα μου και αισθάνομαι ότι μπορώ να έχω κι εγώ τέτοιες στιγμές (ιδίως με το δεύτερο) ζηλεύω πολύ για τον χρόνο που έχασα εκείνον τον πρώτο καιρό με το γιο μου.
Για αυτό ίσως γράφω επίμονα σε εκείνον αυτά που θέλω να σου πω!
Σήμερα το πρωί ήρθε ανάμνηση αυτή η φώτο στο κινητό, και καθώς την κοιτούσα έψαχνα να βρω κάποια φώτο που θα αποθανατίζει το δύσκολο κομμάτι αυτής της φάσης. Για κάποιο λόγο δεν έχουμε, αν το καλοσκεφτούμε. Ενώ για μένα όλη αυτή η δυσκολία αποτέλεσε το έναυσμα και η κινητήριος δύναμη για όσα άλλαξα στη ζωή μου.
Βγάζοντας φωτογραφίες και απο τις δύσκολες στιγμές που όλοι/ες έχουμε, ας κάνουμε τον ίδιο χώρο για όλα. Για όσα σκατά μας συμβαίνουν με την μητρότητα και για όσα απίθανα συναισθήματα γεννιούνται. Πλάι, πλάι….και μαζί!
#να_μην_κρυβόμαστε_πια
#αυτά_που_θέλω_να_σου_πω!
#parentcoaching
Κείμενο & Φωτογραφία: Dimitra Gounari – Parent Coach / Υποστήριξη και ενδυνάμωση γονέων [ευχαριστούμε θερμά]
