Πρόσφατα, ο γιος μου είχε τα γενέθλια του και ήμουν πολύ ενθουσιασμένη για τη στιγμή που θα άνοιγε το δώρο που είχαμε επιλέξει για εκείνον, ο πατέρας του και εγώ. Ήταν σαν να έκανα ένα πατ-πατ στον ώμο μου, έχοντας την αυτοπεποίθηση πως καταφέραμε να του προσφέρουμε ένα δώρο που θα τον κάνει πολύ χαρούμενο. Όταν το άνοιξε όμως, χάρηκε για μία στιγμή και μετά παρατήρησα πως το πρόσωπό του κάπως συννέφιασε. Τότε τον ρώτησα εάν δεν του είχε αρέσει, αφού του είχαμε αγοράσει εισιτήρια για τη συναυλία του αγαπημένου του συγκροτήματος. Η απάντηση ήρθε σαν σφαλιάρα. “Πολύ ωραία είναι τα εισιτήρια, αλλά ήλπιζα πως θα μου είχατε αγοράσει ένα κινητό τηλέφωνο”. Αμέσως τον ρώτησα για ποιον λόγο είχε σκεφτεί κάτι τέτοιο, ενώ από μέσα μου κάπως είχα λυπηθεί, αφού θεώρησα τη συμπεριφορά του κάπως αγενή. “Όλοι οι φίλοι μου έχουν από ένα και εγώ πίστευα πως θα είσαι πιο cool μαμά”. Έκανε μία μικρή παύση για να συνεχίσει “είσαι η πιο αυστηρή μαμά που ξέρω”.
Εντάξει, πρώτα απ ‘όλα, είμαι cool. Έχω Instagram, φοράω Crocs και σκέφτηκα πως θα είναι ωραία ιδέα να πάω σε μία ροκ συναυλία με τον γιο μου. Εάν όμως για να θεωρεί ο γιος μου πως είμαι cool σημαίνει πως χρειάζεται να του αγοράσω κινητό τηλέφωνο από αυτή την ηλικία χωρίς να μπορώ να ελέγξω τις επαφές του, τότε όχι δεν είμαι τόσο cool. Είμαι μία κανονική μαμά. Ή εντάξει μπορεί να είμαι και λίγο αυστηρή, ανάλογα με την ερμηνεία που θα δώσει ο καθένας.
Το σχόλιο του φυσικά είχε έναν πολύ συγκεκριμένο στόχο. Να με κάνει να νιώσω άσχημα για τη στάση μου απέναντι στα κινητά και να του επιτρέψω να αποκτήσει ένα. Στο μυαλό μου όμως, η αυστηρότητα σχετίζεται με την επιβολή κανόνων και κανονισμών. Εάν θεωρείται αυστηρό να προσπαθήσω να προστατεύσω όσο μπορώ το παιδί μου από τις οθόνες, την ακτινοβολία και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ενώ παράλληλα προσπαθώ να έχει μία υγιεινή διατροφή και να γνωρίζω περίπου τι θα παίξουν με τους φίλους τους στα playdates, τότε, ναι, είμαι αυστηρή. Αυτό όμως που δεν μπορεί να δει και να καταλάβει είναι πως τα συγκεκριμένα όρια αφορούν κυρίως τη δική του προστασία. Ο στόχος μου ως μητέρα είναι να του προσφέρω συναισθηματική και σωματική ασφάλεια, κάτι που αρκετές φορές σημαίνει πως θα πρέπει να κρατήσω τον γιο μου μακριά από το διαδίκτυο και την τεχνολογία.
Κάπως έτσι το σχόλιο του απέτυχε τον στόχο του. Μέσα μου μάλιστα ένιωσα πως είχα μία μικρή νίκη, αφού δεν υπέκυψα στην αντίδρασή του. Στην πραγματικότητα, επειδή η επαγγελματική μου ιδιότητα σχετίζεται με τη μουσική σκέφτηκα να γράψω ένα τραγούδι, που θα του τραγουδήσω την ημέρα των γενεθλίων του.
Φαίνεται πως το γεγονός πως εγώ και ο μπαμπάς του, του έχουμε θέσει κάποια όρια τον έχει απογοητεύσει. Είναι κάπως λογικό,βέβαια, ότι ως έφηβος προσπαθεί να εναντιωθεί σε αυτά τα όρια και προσπαθεί να ενηλικιωθεί. Του επιτρέπεται να δείξει την απογοήτευση ή δυσαρέσκεια που νιώθει, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως αυτά θα αλλάξουν.
Το να είσαι πολύ χαλαρός με τα όρια του παιδιού σου έχει σαφώς προφανή μειονεκτήματα, αλλά γνωρίζω επίσης πως το να είσαι υπερβολικά αυστηρός μπορεί να έχει εξίσου άσχημα αποτελέσματα. Η τέλεια ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο είναι ο σκοπός που έχει θέσει κάθε γονιός. Πιστεύω πως οι κανόνες που του έχουμε ορίσει είναι λογικοί, μελετημένοι και χωρίς να υπερβαίνουμε τα όρια. Προσπαθώ να δώσω ελευθερία στα παιδιά μου, να τους επιτρέπω να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, όταν χρειάζεται, αλλά έχω ως προτεραιότητά μου την ασφάλεια και την υγεία τους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως δεν πιστεύουν πως είμαι μία cool μαμά.
Γνωρίζω πως υπάρχουν αρκετά παιδιά στην ηλικία του γιου μου, αλλά και μικρότερά του, οι γονείς των οποίων τους έχουν αγοράσει ήδη το πρώτο τους κινητό και σαφώς δεν κρίνω σε καμία περίπτωση αυτή την επιλογή. Στην πραγματικότητα, εγώ δεν είμαι σε θέση να κρίνω την επιλογή που κάνει για το παιδί του ο οποιοσδήποτε γονιός. Η επιλογή του γιού μου να με συγκρίνει με τους γονείς των φίλων του ήταν αναποτελεσματική, επειδή δεν με αφορά καν εάν οι γονείς των συμμαθητών του, τους επιτρέπουν να κάνουν πράγματα που εγώ όχι, απλώς επειδή οι ίδιοι θεωρούν πως κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Έτσι, και εγώ με τη σειρά μου παίρνω τις αποφάσεις με βάσει το τι πιστεύω πως είναι καλό για τον γιο μου. Επίσης, είμαι φίλη με αρκετές από τις μαμάδες των συμμαθητών του. Συνεπώς, έκανα μερικές ερωτήσεις για να συμπαιράνω στο τέλος πως αυτό που μου είπε ο γιος μου για τα κινητά δεν είναι και τόσο αλήθεια. Ναι, κάποια παιδιά έχουν όντως κινητό, αλλά τα περισσότερα από αυτά όχι.
Το θέμα είναι πως εγώ και ο πατέρας του πιστεύουμε πως δεν είναι ακόμα τόσο ώριμος ώστε να διαχειριστεί την ελευθερία αλλά και τους δυνητικούς κινδύνους που προσφέρει ένα κινητό τηλέφωνο, συνεπώς δεν καταλαβαίνουμε σε τι μπορεί να βοηθήσει. Σκοπεύουμε να μείνουμε σταθεροί στις απόψεις μας προς το παρόν τουλάχιστον. Αυτό αυτομάτως σημαίνει πως όσο μεγαλώνουν τα παιδιά τόσο περισσότερο αλλάζουν και διευρύνονται αυτά τα όρια.
Θα κάνω κάποια λάθη στην πορεία και μερικές φορές θα είμαι πολύ αυστηρή ή ίσως πολύ επιεικής; Σίγουρα. Αλλά εγώ θα συνεχίσω να επιβάλλω τα όρια που θα κρατήσουν τα παιδιά μου ασφαλή και υγιή, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα με συμπαθούν για λίγο. Θέλω να πω, λοιπόν, στα παιδιά μου πως λυπάμαι πολύ (καθόλου στην πραγματικότητα). Πρόκειται να με ευχαριστείτε σε μερικά χρόνια.
Πηγή: scarymommy.com
