Πριν ένα χρόνο και ένα μήνα έγραψα αυτό το κείμενο. Μια ιστορία με ευτυχισμένο τέλος. Μια ιστορία της κόρης μου και δική μου. Την αφήνω εδώ ξανά, με την αγάπη και την ελπίδα να συναντήσει καρδιές που ίσως την έχουν ανάγκη σήμερα.
“Χθες βράδυ το παιδί σου κοιμήθηκε αργά. Κοιμήθηκες και εσύ αργά, για να μπορέσεις να κάνεις μερικές δουλειές που είχαν μείνει, για να μπορέσεις να έχεις λίγο χρόνο μόνη σου. Σήμερα ξύπνησες από τις 7. Είναι 10 το πρωί και έχεις προλάβει να πιεις 2 γουλιές καφέ μόνο. Δεν έχεις προλάβει να φας. Πεινάς και είσαι ήδη κουρασμένη.
Το νηπιάκι σου όμως, έχει προλάβει και έχει κάνει ήδη 3 μεγάλα ξεσπάσματα. Τα διαχειρίστηκες καλά. Διαβάσατε και μερικά βιβλία, παίξατε και με πλαστελίνες. Σκέφτεσαι άλματα, δόντια, κάτι καινούριο θα κατακτήσει αυτές τις μέρες. Ο εγκέφαλος αναπτύσσεται, λέει μόνη της πιο σύνθετες ιστορίες. Σκέφτεσαι πως είναι λογικό όλες αυτές οι αλλαγές να της φέρνουν αναστάτωση.
Δεν πήγατε και διακοπές φέτος, να χαλαρώσετε, να αλλάξετε παραστάσεις. Βαρέθηκε το δόλιο μέσα σε ένα διαμέρισμα. Παίρνεις βαθιές ανάσες. Δύσκολη μέρα, σκέφτεσαι. Της βάζεις φαγητό γιατί πεινάει. Ξαφνικά αρχίζει να κοπανάει το πιρούνι στο πιάτο, βάζει τα χέρια της μέσα στο φαγητό, το ζουλάει και φωνάζει με κλάματα «Θέλω κομματάκια!» Και το φαγητό είναι ήδη σε κομματάκια. Χάνεις την ψυχραιμία σου! Θέλεις να ουρλιάξεις! Είσαι έτοιμη να…
ΣΤΟΠ!
Σταμάτα για δύο δευτερόλεπτα. Μην σκεφτείς τίποτα. Δεν χρειάζεται να εκλογικεύσεις κάτι τώρα. Δεν μπορείς. Απλά σταμάτα για μερικά δευτερόλεπτα. Τόσο χρειάζεσαι για να βγείτε και οι δύο από αυτή την σκηνή του πανικού και της υστερίας.
Ρίξε τους τόνους. Άνοιξε την αγκαλιά σου. «Έλα, πάμε να πλύνουμε τα χεράκια». Της πλένεις τα χέρια απαλά.
Δεν θέλει να συζητήσει τίποτα τώρα το παιδί, ούτε κι εσύ θέλεις. «Θες να πάμε στο πάρκο;» «Ναι μαμά μου, θέλω!»
Πάνε λίγες μέρες που σου λέει «Μαμά μου!» σχεδόν σε κάθε πρόταση. Για μια στιγμή έχεις ξεχάσει την κούρασή σου. Θέλει να πάρετε και την μπάλα μαζί. Την χαζεύεις που μέρα με την μέρα κλωτσάει καλύτερα την μπάλα, που τρέχει πιο γρήγορα. Μεγαλώνει! Μεγαλώνεις κι εσύ μαζί της… Τώρα είστε καλά. Με ό,τι κι αν μπορεί να σημαίνει αυτό.
Δεν «πιάνει» πάντα. Αυτή την φορά «έπιασε». Σήμερα τα καταφέρατε καλά! Είστε και οι δύο πιο ήρεμες τώρα. Τρέξατε και οι δύο πίσω από μια μπλε μπάλα με σκυλάκια και ξεχάσατε όλο αυτό το δύσκολο πρωινό. Γυρίσατε στο σπίτι και φάγατε οι δυο σας παρεούλα. Μετά ξαπλώσατε και κοιμήθηκε στην αγκαλιά σου. Ήταν τόσο ήρεμη. Ήσουν και εσύ ήρεμη. Επέλεξες να κοιμηθείς. Ας περιμένουν τα πιάτα για το απόγευμα. Τώρα είστε αγκαλιά, είναι όμορφα και αυτό σου αρκεί.
Μπορεί να μην το καταφέρνεις πάντα, μα αξίζει κάθε φορά να το προσπαθήσεις. Μια δύσκολη μέρα είναι αυτό ακριβώς που λέει η φράση, ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΜΈΡΑ. Αύριο θα προσπαθήσουμε ξανά από την αρχή και μπορεί να τα καταφέρουμε καλύτερα”.
⁂ Πρωτότυπο Κείμενο: Healing Parenting – Χριστίνα Σκλαβενίτη Ψυχολόγος, Σύμβουλος Γονεϊκότητας
