Παρότι σε καταστάσεις κρίσιμες είμαι σχετικά ψύχραιμη και οργανωτική, παρότι είχα όλο το χρόνο να προετοιμαστώ, να ετοιμάσω μια τσάντα με τα “απολύτως απαραίτητα” (κατά την κρίση μου), να πάρω τη μητέρα μου, τα ζώα μου και το γραφείο μου και να φύγω, μέσα στην αναταραχή της στιγμής, δεν έκανα σχεδόν τίποτα σωστό. Κι απλά από τύχη, δεν το πλήρωσα(με). Όσο ηλίθια και αν σας φαίνονται τώρα, (που τα διαβάζετε εν ηρεμία) εγώ ανακάλυψα ότι πχ.:
– Δεν είχα τη ΓΝΩΣΗ να μπορώ να κρίνω, αν πρέπει να φύγω ή να μείνω!
– Αφού αποφάσισα να φύγω, δεν είχα την ορθή κρίση να πάρω νερά (σε μια περιοχή που το νερό είναι δυσεύρετο και πίνουμε μόνο εμφιαλωμένο).
– Ξέχασα/δεν σκέφτηκα να πάρω μαζί μου πετσέτες για να καλυφθούμε σε περίπτωση ανάγκης, πανιά για να βάλουμε στο πρόσωπό μας να προστατευθούμε από τις στάχτες και την αιθάλη, φακό κλπ (παρότι τα έχω δει στην τηλεόραση).
– Δεν είχα τη γνώση να ασφαλίσω το σπίτι ερμητικά ώστε αν φτάσει η φωτιά, να υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να προσπεράσει αντι να διαπεράσει.
– Δεν ήξερα πού έπρεπε να πάω, (είναι καλύτερα στην παραλία ή ψηλά) που να αφήσω το αυτοκίνητο, πώς να ενεργήσω ώστε οι πιθανότητες διάσωσης/επιβίωσης να είναι περισσότερες
– Δεν ήξερα ποια “σημάδια” να προσέχω ώστε να προστατέψω ή να ενεργήσω άμεσα και αποτελεσματικά.
Πολύ περισσότερο, συνειδητοποίησα ότι δεν έχω τις γνώσεις και την εμπειρία για να βοηθήσω συνανθρώπους ή ζώα που τυχόν βρεθούν κοντά μου.
Γιατί απλά – δεν είμαι εκπαιδευμένη και προετοιμασμένη.
Αυτές τις γνώσεις δεν τις αποκτάς με την εμπειρία. Μια φορά θα σου τύχει (μάλλον). Δεν τις αποκτάς από την τηλεόραση. Τις αποκτάς ΜΟΝΟ με εκπαίδευση, επανάληψη και εξάσκηση.
Αναρωτιέμαι, ΕΣΥ και ΕΓΩ -ΕΜΕΙΣ- ποια ευθύνη αναλαμβάνουμε προσωπικά;
Με ποιο τρόπο (αφού αποδεδειγμένα ζούμε σε μια τρελή εποχή, σε ένα ανέτοιμο και διεφθαρμένο κράτος, σε ένα διάτρητο πολιτικό σύστημα) φροντίζουμε/προνοούμε ώστε να αποφύγουμε κατά το δυνατόν, να βρεθούμε σε παρόμοια θέση;
Τι κάνουμε -εμείς προσωπικά- ώστε τουλάχιστον να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας, τους αγαπημένους μας ή και τους συνανθρώπους μας;
Αναρωτιέμαι, μια που το κράτος ΔΕΝ εχει φροντίσει ώστε να μας διδάσκει από το σχολείο:
– Ποιοι απο μας, θα ψάξουν να βρουν σεμινάρια για να παρακολουθήσουν μαζί με τα παιδιά τους, ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν διάφορες καταστροφές / ή σε διάφορες κακές στιγμές;
– Ποιοι θα σταματήσουν να θεωρούν τη Λωρίδα Εκτακτης Ανάγκης ως Λωρίδα Παράκαμψης Ηλιθίων κι ακόμα περισσότερο, ποιοι θα βγάζουν έξω, θα επιπλήττουν και θα αναγκάζουν τους παραβάτες να ξαναμπούν στη γραμμή;
– Ποιοί θα σκεφτούν να ξαναελέγξουν τα εξοχικά τους ή τα σπίτια τους αν βρίσκονται πάνω σε επικίνδυνα ή παράνομα μέρη (μπαζωμένα ρέματα, σαθρά εδάφη, ρεματιές κλπ). Ακόμα, ποιοι πιο αποφασιστικοί και σοβαροί θα τα εγκαταλείψουν οριστικά (χωρίς να τα νοικιάζουν σε άλλους άμοιρους) ώστε να μη βρεθούν οι ίδιοι ή οι δικοί τους σε κίνδυνο;
– Ποιοι θα σταματήσουν να ψάχνουν “παραθυράκια” στο σύστημα αδειοδοτήσεων, ηλεκτροδοτήσεων κλπ, ώστε να νομιμοποιήσουν την παρανομία τους;
– Ποιοι θα ελέγξουν την επόμενη φορά που θα αγοράσουν κάποιο κτήμα στην κορυφή του βουνού ή στην ακρογιαλιά αν αυτό είναι σε ασφαλές μέρος ή σε οικοπεδοποιημένη πρώην δασική και ύστερα καμένη έκταση;
– Ποιοι θα αποφασίσουν να μποϋκοτάρουν δια παντός, επιχειρήσεις που κερδίζουν πάνω στα πτώματα ανθρώπων, ζώων και δέντρων προκειμένου να χτίσουν την επόμενη υπερσύγχρονη ξενοδοχειακή μονάδα;
Αυτά τα λίγα, πρόχειρα έρχονται στο νου μου, και σίγουρα υπάρχουν πολλά άλλα που μπορούμε να κάνουμε ο καθένας ξεχωριστά, χωρίς να περιμένουμε από το κράτος και την πολιτεία, τους πολιτικούς και τους άλλους.
Όταν αναλάβουμε τις ευθύνες μας, ο καθένας προσωπικά, όταν καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε μόνο από άλλους να κάνουν κάτι για εμάς (χωρίς να προσπαθούμε να παρακάμψουμε τις αποφάσεις άκριτα, όπου αυτές μας ενοχλούν), όταν γίνουμε ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ και όχι μόνο ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ και ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ, τότε ίσως, θα βελτιωθεί και το κράτος και η πολιτεία και το σύστημα. Γιατί η πολιτεία εν κατακλείδι (ή εν αρχή – όπως προτιμάτε) είμαστε εμείς.
Ας ψάξουμε λοιπόν από ΣΗΜΕΡΑ, να μάθουμε κάτι, να κάνουμε κάτι που θα μας είναι ΑΜΕΣΑ χρήσιμο – αν βρεθούμε σε δύσκολη στιγμή.
Πηγή: facebook
