Σήμερα άκουσα υποτιμητικά «δουλεύεις για να ξεσκατίζεις» και δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η όγδοη φορά που το ακούω. Και νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ τη δουλειά μου και να φωνάξω στον κόσμο πόσο υπερήφανη είμαι για αυτήν.
Ναι κύριοι και κυρίες, είμαι υπερήφανη που ξεσκατίζω ανήμπορους ασθενείς, κόβοντας νύχια, πλένω κεφάλια, τους ντύνω, τους κάνω μπάνιο, τους ταΐζω και φροντίζω ανθρώπους ασθενείς που δεν μπορούν να τα κάνουν.
Είμαι ήδη ψυχολογικά λίγο άρρωστη από τους αρνητικούς συνειρμούς αυτής της έκφρασης “δουλεύεις για να ξεσκατιζεις” που συνδέεται με το επάγγελμά μου.
Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορούμε όλοι να κάνουμε όλες τις δουλειές… εγώ για παράδειγμα δεν θα μπορούσα να διαλέξω σε κάτι που θα απαιτήσει να πω ψέμματα, όπως ένας τραπεζίτης ή κάτι τέτοιο, και όμως για αρκετούς από εσάς είναι αξιόλογα επαγγέλματα, το αντίθετο το δικό μου επάγγελμα είναι τελευταίο από τα τελευταία.
Σας λέω ότι οι περισσότεροι που μας ταξινομούν έτσι “δουλεύεις για να ξεσκατίζεις”, μακάρι να μην χρειαστούν ποτέ κάποιον σαν εμένα.
Αλλά αν έρθει η ώρα που θα είναι απαραίτητη, κάποιος από τους συναδέλφους μου θα είναι πρόθυμος να σας βοηθήσει και να σας κάνει να έχετε καλύτερη ποιότητα ζωής, και πάντα με καλή διάθεση και αγάπη.
Σας παρακαλώ μην χρησιμοποιείτε την έκφραση “ξεσκατίζεις” με περιφρόνηση, γιατί ίσως μια μέρα κάποιος θα πρέπει να το κάνει για εσάς και πίστεψε με θα νιώσετε ευγνώμων. Το ξέρω.
Υπογραφή: Καθαριστής
[Το παράπονο μιας γυναίκας στην υποστήριξης ασθενών]
via Vicky Klimi
Το διαβάσαμε στο Φιλότιμο – Philotimo
