- Μα γιατί κόβεις συνέχεια τα μαλλιά σου κοντά;
- Γιατί δεν φοράς ποτέ φούστες; Έτσι που ντύνεσαι, δεν έχεις καμία θηλυκότητα.
- Πώς να σε κοιτάξει έτσι άντρας; Κάποτε έβαφες τα μαλλιά σου ξανθά, τώρα ούτε αυτό. Ισμήνη απόψε είναι τα γενέθλιά σου και γίνεσαι 36.
- Πότε θα παντρευτείς;
- Τι θα πει ο κόσμος που δεν έχεις φτιάξει ακόμα τη ζωή σου;
– Η Ισμήνη μας θα πάρει τον καλύτερο! Τόσα λεφτά ξοδέψαμε για να σε σπουδάσουμε στην Αγγλία, Ισμήνη, μας χρωστάς τουλάχιστον 2 εγγονάκια.
Αυτός ο διάλογος συμπυκνώνει τα 36 χρόνια ζωής της Ισμήνης.
Οι γονείς της δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι η Ισμήνη είναι ομοφυλόφιλη, ότι η Ισμήνη δεν θα παντρευτεί, τουλάχιστον όχι με άντρα, και δεν θα τους χαρίσει εγγονάκια, τουλάχιστον μέχρι η Πολιτεία να αναγνωρίσει το δικαίωμα υιοθεσίας στα ομόφυλα ζευγάρια.
Περισσότερο πονάω για την Ισμήνη που 36 χρόνια βιώνει την πλήρη απόρριψη από τους ίδιους τους γονείς της. Η μαμά της θέλει η Ισμήνη να ντύνεται και να βάφεται όπως εκείνη, δηλαδή θηλυκά και να είναι κοκέτα. Ο μπαμπάς της θέλει να δει εγγονάκια, γιατί ξόδεψε μια μικρή περιουσία για να τη σπουδάσει στην Αγγλία και πρέπει τώρα αυτή η επένδυση να αποδώσει.
Ισμήνη οι γονείς σου δεν ξέρουν πώς να αγαπούν.
Ξέρεις, συμβαίνει συχνά δυστυχώς όταν οι άνθρωποι φέρνουν στον κόσμο παιδιά να θέλουν να ζήσουν μέσα από αυτά. Δεν τους νοιάζει τι θέλεις εσύ, Ισμήνη, αρκεί να κάνεις αυτό που νομίζουν εκείνοι σωστό για σένα και τότε θα έχεις την αποδοχή τους.
Ισμήνη μ’ακούς; Σήμερα στα 36α γενέθλια πρέπει να τους το πεις. Ότι δεν θα γίνει τίποτα από αυτά που ονειρεύονται εκείνοι και ότι τα 37α γενέθλια θα τα γιορτάσεις με τη σύντροφό σου. Έλα Ισμήνη πες το. Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές. Πρέπει να το ξέρουν. Το χρωστάς στον εαυτό σου.
– Ξέρετε, πρέπει να σας πω κάτι…
– Είσαι έγκυος; Δεν πειράζει αν δεν είσαι παντρεμένη, όλα θα τακτοποιηθούν.
– Όχι δεν είναι αυτό…
– Τότε τι; Πες μας Ισμήνη να χαρούμε λίγο εγώ και ο μπαμπάς σου που τόσες θυσίες έχουμε κάνει για σένα.
Η Ισμήνη διστάζει, δεν αντέχει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της αλήθειας της. Αλλά πρέπει να τους το πει. Ή τώρα ή ποτέ.
– Ξέρετε, εγώ, δεν… δηλαδή, είμαι …
– Τι παιδί μου;
– Είμαι ομοφυλόφιλη.
Πρώτος σηκώνεται από το τραπέζι ο πατέρας της, δάσκαλος στο επάγγελμα, αλλά σε καμία περίπτωση παιδαγωγός.
– Τι είπες; Άκουσα καλά; Δηλαδή είσαι λεσβία; Πάμε Ελένη, πάμε να φύγουμε, αυτή έχει βαλθεί να μας πεθάνει.
Η Ελένη, η μαμά της έχει κοκαλώσει. Δεν βγάζει άχνα.
– Παιδί μου έχεις τρελαθεί; Από τότε που ήρθες εδώ, πήραν τα μυαλά σου αέρα. Άκου ομοφυλόφιλη. Εμένα και τον πατέρα σου δεν μας σκέφτηκες; Έτσι σε μεγαλώσαμε εμείς;
Ισμήνη δεν θα κερδίσεις τους γονείς σου, αλλά θα κερδίσεις τη χαμένη ζωή των 36 χρόνων σου, ακόμα και χωρίς τους γονείς σου.
Πώς μπορούν οι άνθρωποι που μας φέρνουν στη ζωή να μας πληγώνουν τόσο πολύ; Ίσως γιατί οι ίδιοι είναι γεννήματα μιας αγάπης υπό προϋποθέσεις κι έτσι δεν έμαθαν ποτέ να αγαπούν. Η Ισμήνη σήμερα είναι 40 ετών. Δεν έχει ξαναμιλήσει με τους γονείς της από τότε. Προσπάθησε να τους τηλεφωνήσει πολλές φορές, αλλά εκείνοι έκοψαν κάθε δίοδο επικοινωνίας. Παρόλα αυτά έχει μία όμορφη σχέση με μία συνομήλική της Γαλλίδα, τη Ματίλντ και ο μεγάλος της καημός είναι να μπορέσει να υιοθετήσει ένα παιδί. Θέλει να του δώσει όλη την αγάπη που στερήθηκε εκείνη.
Η φίλη της η Ματίλντ έχει ένα περιποιημένο κομμωτήριο στην πόλη του Λουξεμβούργου. Εκεί δουλεύει ο Σεμπάστιαν. Ένας όμορφος, νεαρός άντρας που δεν κρύβει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, γιατί δεν τον έμαθαν έτσι. Γιατί αγαπήθηκε γι’ αυτό που ήταν. Είναι ένα λαμπερό πλάσμα γεμάτο ενέργεια και τον φωνάζω χαϊδευτικά Μπίλυ Μπο, γιατί του μοιάζει.
Πρόσφατα πήγαμε με την Ισμήνη στο κομμωτήριο, εκεί είδα τον Σεμπαστιάν να χτενίζει μία μελαχρινή γυναίκα με την οποία μιλούσε σε πολύ οικείο τόνο. Όπως αποδείχθηκε μετά μέσα από συζητήσεις ήταν η μητέρα του. Μας σύστησε λέγοντάς μας: η μητέρα μου είναι ο πιο υπέροχος άνθρωπος στον κόσμο! Όταν της ανακοίνωσα ότι είμαι ομοφυλόφιλος, με αγκάλιασε, με φίλησε και μου είπε: γιε μου σ’αγαπούσα πάντα, αλλά σήμερα σε αγαπώ ακόμα περισσότερο. Όσα μου λες δείχνουν ότι γνωρίζεις και αποδέχεσαι τον εαυτό σου και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά.
Το βλέμμα της Ισμήνης σκοτείνιασε για λίγο.
Δεν ξέρω πώς ένιωσε. Ξέρω μόνο πως από εκείνη την ημέρα έγινε φίλη με τη μαμά του Σεμπαστιάν. Κι ίσως, στο πρόσωπό της αναζητούσε την αποδοχή της δικής της μητέρας.
Γράφει η Έλφη Κουφογιώργου
Διαβάστε επίσης:
«Ολόκληρος άντρας και φοβάσαι έναν σκύλο;» – «αθώες» φράσεις που πονάνε τα παιδιά
Τα παιδιά μας ξέρουν το τελευταίο iphone, αλλά δεν ξέρουν να φυτέψουν ένα λουλούδι
