Την πρώτη μου κόρη τη γέννησα την πιο κρύα ημέρα του Δεκέμβρη του 2012 με χιόνι, τη δεύτερη κόρη μου την πιο ζέστη ημέρα του Ιουλίου του 2014, είχε 30 βαθμούς στο Λουξεμβούργο και η ζέστη σε συνδυασμό με την υγρασία έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Και τις δυο φορές όμως είχα την τύχη να γεννήσω στο δημόσιο μαιευτήριο της πόλης του Λουξεμβούργου.
Εκτός από το γεγονός πως το μαιευτήριο ήταν πεντακάθαρο, άρτια εξοπλισμένο, με μονόκλινα (μόνο) δωμάτια, ήταν τα εξής που έκαναν τον τοκετό και τη διαμονή μου εκεί να μοιάζει με παραμύθι:
– Αυστηρή πολιτική του νοσοκομείου το βρέφος να είναι 24 ώρες το 24ωρο με τη μαμά – δεν αποχωρίστηκα το μωρό μου ούτε λεπτό. Ακόμα και όταν χρειαζόταν κάποια ιατρική εξέταση για το μωρό , η παιδίατρος ήρθε στο δωμάτιο. Επίσης μου παραχωρήθηκε ειδικό κρεβατάκι που εφάπτονταν στο κρεβάτι μου και το μωράκι μου κοιμόταν ακριβώς δίπλα μου κάτι που με βοήθησε πολύ με το θηλασμό.
Το μωρό μου γεννήθηκε σε μία αίθουσα τοκετού με χαμηλό φωτισμό, με μουσική από cd δικό μου που είχα φέρει από το σπίτι και με παρουσία τριών ανθρώπων: του συζύγου μου, της μαίας και του γιατρού. Φανταστείτε το μωρό να έρχεται στο ξένο αφιλόξενο εξωτερικό περιβάλλον με ήχους κλασικής μουσικής και απαλό φωτισμό που δεν είχε μεγάλη διαφορά από τη μήτρα.
Και φυσικά με το που γεννήθηκε, μετά από τα απαραίτητα που γίνονται σε κάθε γέννα, το μωρό μου τοποθετήθηκε γυμνό skin to skin πάνω στο στήθος μου. Η μαία με καθοδήγησε στο θηλασμό και δεν έφυγε από δίπλα μου μέχρι που βεβαιώθηκε ότι το μωρό έπιασε θηλή και ρούφουσε πεινασμένα το δώρο της ζωής : το πρωτόγαλα.
Στο δωμάτιο είχα ένα μαγικό κόκκινο κουμπί: κάθε φορά που ήθελα κάτι , ή ένιωθα πως κάτι δεν πήγαινε καλά πχ με το θηλασμό το πάταγα και ερχόταν η βοήθεια – ευγενέστατες χαμογελαστές μαίες 24 ώρες το 24 ώρο να με βοηθούν να μου κρατούν συντροφιά να απαντούν στις εκατομμύρια ερωτήσεις μου. Με βοήθησαν πολύ με το θηλασμό και ούτε λόγος για συμπλήρωμα ή ξένο γάλα. Και πιστέψτε με δεν ήταν καθόλου εύκολος ο θηλασμός την πρώτη φορά.
Δε έχω εμπειρία στην Ελλάδα σε τοκετό σε μαιευτήριο, και δη δημόσιο, αλλά θυμάμαι σαν επισκέπτρια πόσος κόσμος μαζευόταν δίπλα στο νεογέννητο και στη μαμά και πόση φασαρία γινόταν.
Στο Λουξεμβούργο ήταν ήσυχα, ούτε ορδές επισκεπτών, ούτε πολλά μπαλόνια, αρκουδάκια, γλυκά , συγγενείς, μακρινοί συγγενείς κλπ κλπ. Ήμουν κυρίως εγώ και το μωρό μου, άκουγα καθαρά τον ήχο του μωρού που θηλάζει και θήλαζα όποτε το ζητούσε το μωρό χωρίς περιορισμό. Αν ήθελα να είμαι τελείως μόνη στο δωμάτιο έβαζα μια ταμπελίτσα στην πόρτα που έγραφε: αυτή τη στιγμή πίνω το γάλα της μαμάς μου, παρακαλώ να περάσετε αργότερα να με δείτε – ευχαριστώ.
Υπάρχουν πολλά ακόμα στα οποία μπορώ να αναφερθώ. Το άψογο φαγητό κι η σχολαστική καθαριότητα του δωματίου. Η συνεχής παρακολούθηση από τις μαίες και τους γιατρούς τόσο της δικής μου υγείας όσο και του μωρού. Το δωρεάν τεστ για την ακοή του μωρού 2 μέρες μετά τη γέννησή του. Τα πρωινά μ’άλλες μαμάδες με πιστοποιημένη σύμβουλο γαλουχίας που μας ενημέρωνε για το θηλασμό κι απαντούσε στις ερωτήσεις μας, κ.α.
Ξέρω τι θέλετε να με ρωτήσετε: τί πλήρωσα για όλα αυτά: η απάντηση είναι τίποτα. Τίποτα απολύτως.
Πριν φύγω από το μαιευτήριο πέρασα από ένα μικρό τεστ.
Έπρεπε ν’απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις, όπως οι παρακάτω. (Χαριτολογώντας η μαία μου’πε ότι αν δεν απαντήσω σ’αυτές τις ερωτήσεις δεν θα μ’αφήσουν να φύγω απ’το μαιευτήριο):
1. Από ποια θερμοκρασία και πάνω σε περίπτωση πυρετού πρέπει να πάω αμέσως το μωράκι στο μαιευτήριο;
2. Πού μπορώ να απευθυνθώ αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα είτε με το μωρό είτε με το θηλασμό;
3. Πώς ξέρω ότι το μωρό μου θηλάζει ικανοποιητικά;
4. Χρειάζεται κάποιο άλλο ρόφημα/τροφή το μωρό τους πρώτους 6 μήνες της ζωής του, εκτός απ’το γάλα της μαμάς;
Ειλικρινά, δεν ξέρω αν μετά απ’την εξαντλητική 12ωρη πρώτη γέννα, αν δεν υπήρχαν όλ’αυτά, αν θα κατάφερνα να θηλάζω.
Δεν ξέρω αν θα πατούσα γερά στα πόδια μου βγαίνοντας από το μαιευτήριο.
Αλλά δεν με ένοιαζε και πολύ. Είχα δικαίωμα 5 επισκέψεων μαίας στο σπίτι απ’τη στιγμή που έφυγα απ’το μαιευτήριο. Και πάλι χωρίς να πληρώσω κάτι. Ήταν όλα καλυμμένα από την ασφάλεια.
Με τα χρόνια, μιλώντας και μ’άλλες μαμάδες εδώ, διαφόρων εθνικοτήτων (και για να σας προλάβω, δεν είχα ιδιαίτερη δύσκολη γέννα) το επίπεδο παροχής υπηρεσιών είναι, επίσης, πολύ υψηλό και σε περίπτωση πρόωρων μωρών και δύσκολων καταστάσεων.
Τελικά, το επίπεδο ενός λαού φαίνεται απ’τον τρόπο που φέρεται στα ζώα και στα νεογέννητα. Και σίγουρα το Λουξεμβούργο έχει πολλά να μας πει πάνω σ’αυτό.
Γράφει η Έλφη Κουφογιώργου
Διαβάστε επίσης:
Μετά τη γέννα έχεις δυο μωρά να θρέψεις: το παιδί και τη σχέση σου
