Θυμάμαι όταν η κόρη μου ήταν νεογέννητη. Ήθελα να είμαι η τέλεια μαμά. Είχα διαβάσει όλα τα βιβλία, όλες τις μεθόδους, όλες τις πρακτικές. Θα τα έκανα όλα καλύτερα από τη μαμά μου, αυτό πίστευα.
Και ήρθαν οι νύχτες που το μωρό δεν κοιμόταν και έκλαιγε και δεν σταματούσε ούτε κάτω από τον απορροφητήρα, ούτε με μηχάνημα white noise, ούτε με την αγκαλιά. Και τότε ήρθε η γιαγιά. Κι άρχισε τις βόλτες αγκαλιά με το μωρό και τα πέρα-δώθε και τα νανουρίσματα. Για κάποιο λόγο στην αρχή δεν μου άρεσε. Πίστευα ότι “το κακομάθαινε”. Της έλεγα “θα φύγεις και θα έχει συνηθίσει στη βόλτα, πρέπει να μάθει κανονικά”.
Να γιατί τα μωρά δεν κοιμούνται όλη τη νύχτα
Δεν ήξερα, όμως, μέσα στον πανικό μου ότι το καλύτερο που είχα να κάνω είναι να την παρατηρήσω. Να παρατηρήσω την ηρεμία της την ώρα που αγκαλιάζει το παιδί. Τον τρόπο που το έβαζε κοντά στην καρδιά της και έκανε αργά βηματάκια για να το ηρεμήσει. Ήμουν άυπνη, αργούσα λίγο. Αλλά μια μέρα το κατάλαβα και είχε λογική.
Για να ηρεμήσουν τα μωράκια όταν κλαίνε, θέλουν την ηρεμία μας, την αγκαλιά μας, την ασφάλεια, τον χτύπο της καρδιάς μας. Κι αυτό το παρέχει αμέσως μια αγκαλιά μας ενώ περπατάμε.
Αυτό που ήξερε η μαμά μου ενστικτωδώς, το επιβεβαίωσε η έρευνα του Riken Brain Science Institute της Ιαπωνίας που μελέτησε μωράκια από 1 έως 6 μηνών και διαπίστωσε ότι ο χτύπος της καρδιάς τους επιβραδύνεται και ηρεμούν όταν ο φροντιστής τους τα είχε αγκαλίτσα και περπατούσε, σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από το αν τα είχε αγκαλιά και καθόταν.
Διάβασε επίσης:
Ο ύπνος των βρεφών διαφέρει πολύ από τον δικό μας: Όσα πρέπει να ξέρουν οι νέοι γονείς
