4. Bedding close tο baby – Το να κοιμάσαι με το μωρό σου (co-sleepίng — κοινός ύπνος).
Το να κοιμούνται τα μωρά σε στενή επαφή με τους γονείς ελαχιστοποιεί κατά τη διάρκεια της νύχτας το άγχος αποχωρισμού και βοηθά τα μωρά να μάθουν ότι ο ύπνος είναι μια ευχάριστη κατάσταση και δεν χρειάζεται να φοβούνται. Τα μωρά και τα παιδιά έχουν ανάγκες τη νύχτα, όπως και την ημέρα. Με το να κοιμάστε μαζί με το μωρό σας, τηρώντας τις απαιτήσεις ασφάλειας και στα όρια της λογικής της οικογένειας, το δέσιμο μητέρας-μωρού συνεχίζεται και εδραιώνεται τη νύχτα.
5. Belief in the language value οf your baby’s cry – Άμεση ανταπόκριση στο κλάμα τον μωρού.
Το κλάμα ενός μωρού είναι σχεδιασμένο από τη φύση για την επιβίωσή του και την ειδοποίηση προς τους γονείς ότι κάτι χρειάζεται. Απαντώντας οι γονείς στο κλάμα του μωρού τους δημιουργείται εμπιστοσύνη στο μωρό που ξέρει ότι οι γονείς του θα ανταποκριθούν στις ανάγκες του. Όταν το μωρό κλαίει, ζητάει βοήθεια.
Μπορεί να έχει ανάγκη να θηλάσει, να έχει ανάγκη τη σωματική επαφή, να ακούσει τη φωνή της μητέρας του ή κάποιου που εμπιστεύεται. “Ενα μωρό που το αφήνουν μόνο του να κλαίει τελικά κάποια στιγμή σταματάει. Αλλά αυτό δεν αποτελεί «επιτυχία» του γονιού που θέλει να «βάλει πρόγραμμα» στο παιδί.
Κάθε άλλο, το μωρό τελικώς απλώς σταματά να ζητά αυτό που χρειάζεται, απογοητευμένο, και από τόσο μικρή ηλικία αποκτά την πεποίθηση ότι κανένας δεν του δίνει σημασία, χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του πριν καλά καλά την αποκτήσει. Απλώς εγκαταλείπει τις προσπάθειες επικοινωνίας με το περιβάλλον του.
6. Beware of baby trainers – Προσοχή στις συμβουλές ειδικών
Προσοχή στις συμβουλές ειδικών (ή μη) «εκπαιδευτών» που συστήνουν ακραίες και σκληρές μορφές διαπαιδαγώγησης, όπως να μην αγκαλιάζουν οι γονείς το παιδί ή να το αφήνουν να κλάψει μόνο του για να μην κακομάθει. Αυτή η «ευκολία» στην ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα βραχυπρόθεσμο «κέρδος» (για να έχουν οι γονείς την ησυχία τους), είναι όμως μια μακροπρόθεσμη απώλεια.
7. Balance – Ισορροπία
Ο ερχομός ενός μωρού είναι μια αλλαγή στην οικογένεια και μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα προσαρμογής της οικογένειας στις νέες συνθήκες πρέπει οι γονείς να προσπαθήσουν να βρουν πάλι τις ισορροπίες τους ανάμεσα στις ανάγκες του παιδιού, στις ατομικές ανάγκες του κάθε γονέα και τα ενδιαφέροντα κάθε μέλους οικογένειας.
Συχνά αν οι γονείς είναι προσανατολισμένοι στο να δώσουν τα πάντα στο παιδί τους, είναι εύκολο να παραμελούν τις ανάγκες του εαυτού τους αλλά και τον γάμο τους. Το κλειδί για την ισορροπία στην ανατροφή των παιδιών είναι η κατάλληλη ανταπόκριση – να γνωρίζουν οι γονείς πότε να πουν «ναι» και πότε «όχι» στο μωρό, και να ξέρουν να λένε «ναι» και στον εαυτό τους όταν χρειάζονται κι αυτοί βοήθεια ή χρόνο.
Κατερίνα Χρυσανθοπούλου “24 ώρες αγκαλιά”
