Κρατήστε τα μωρά σας, αγκαλιά!
«Κρατήστε τα μωρά σας, κατά προτίμηση όρθιοι, για όσο το μωρό σας είναι ανήσυχο… προς απογοήτευση των κουρασμένων γονέων σε όλο τον κόσμο οι οποίοι νιώθουν ότι δεν αντέχουν άλλο να στέκονται όρθιοι κρατώντας ένα βρέφος.
Μια μελέτη των Esposito et al. (2013), που δημοσιεύθηκε στο Journal of Current Biology, έδειξε για πρώτη φορά ότι όταν οι γονείς κρατάνε τα μωρά τους, σαν ανταπόκριση στο κλάμα τους, συντονίζεται και ρυθμίζεται ένα σύνολο κεντρικών, κινητικών και καρδιακών λειτουργιών.
Αυτή η αλληλεπιδράση γονέα-βρέφους απαντάται στα θηλαστικά.
Χρησιμοποιώντας ηλεκτροκαρδιογραφήματα (ΗΚΓ) για την παρακολούθηση των καρδιακών παλμών δώδεκα υγιών βρεφών, μαζί με τη συμπεριφορά τους και τα φωνήματά τους, κατέγραψαν ζευγάρια μητέρας-βρέφους κατά τη διάρκεια συμπεριφορικών έργων που αποτελούνταν από τρία διαφορετικά σενάρια‧ το μωρό να βρισκεται ξαπλωμένο σε ένα λίκνο, το μωρό να το κρατάει η μητέρα του ενώ κάθεται σε μία καρέκλα (holding), ή να το κρατάει η μητέρα του περπατώντας συνεχώς (carrying).
Οι ερευνητές διαπίστωσαν μία παρατεταμένη αύξηση στο καρδιακό διανυχθέν διάστημα (IBI) όταν τα βρέφη ήταν ξύπνια και μεταφέρονταν στην αγκαλιά της μητέρας τους, κάτι που δεν μπορούσε να εξηγηθεί από κανένα γνωστό καρδιακό παρεισφρητικό αντανακλαστικό, συμπεριλαμβανομένου του αντανακλαστικού προσανατολισμού (σύντομη περίοδος επιβράδυνσης του καρδιακού ρυθμού εξαιτίας ήπιου αισθητηριακού ερεθίσματος), υποδεικνύοντας ότι η μεταφορά του μωρού στην αγκαλιά, προκαλεί μια παρατεταμένη μείωση της καρδιακής συχνότητας σε συνάρτηση με τις γρήγορες αλλαγές συμπεριφοράς στα βρέφη μέσω ενός νέου μηχανισμού.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι σε νεογέννητα ποντίκια, η μεταφορά από την μητέρα, προκαλούσε αντιδράσεις ηρεμίας, όπως και στα βρέφη των ανθρώπων, ασχέτως αν οι μέθοδοι μεταφοράς της μητέρας διέφεραν. Αυτό δημιουργεί παραλληλισμούς μεταξύ της ηρεμίας που προκαλείται από την μεταφορά, στα ανθρώπινα βρέφη και σε άλλα μικρά θηλαστικά όπως οι γάτες ή οι σκίουροι. Η μειωμένη κινητικότητα, οι μειωμένες φωνές και ο μειωμένος καρδιακός ρυθμός φαίνεται να είναι κοινά προσαρμοστικά χαρακτηριστικά.
Οι ήρεμες αποκρίσεις που προκαλούνται από τη μεταφορά πιστεύεται ότι είναι ένας εξελικτικός μηχανισμός για την αύξηση της πιθανότητας επιβίωσης του βρέφους σε περιπτώσεις έκτακτης διαφυγής για τη μητέρα και το παιδί και έτσι τελικά λειτουργεί για να ενισχύσει και τη σχέση μητέρας-βρέφους. Υπάρχει προσαρμοστική αξία σε αυτή τη συμπεριφορά στη σχέση φροντιστή-βρέφους και ως εκ τούτου, στην επιβίωση των βρεφών.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι συνέπειες της μεταφοράς του βρέφους από την μητέρα, στο παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα του βρέφους, ήταν στατιστικά σημαντικές και παρείχαν μια νέα επιστημονική κατανόηση αυτής της φυσικής απόκρισης των παιδιών που θα μπορούσε να είναι ευεργετική για τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς της πρώιμης παιδικής ηλικίας αν την κατανοήσουν.
Λαμβάνοντας υπόψη τις νευροφυσιολογικές αντιδράσεις του βρέφους όταν μεταφέρεται αγκαλιά, μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη υπομονή για τον γονέα ή/και τον φροντιστή, μειωμένη απογοήτευση και ενίσχυση κάποιων τεχνικών γονεϊκότητας, όπως το να φοράμε το μωρό μας σε μάρσιπο (babywearing) και να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες του βρέφους/ παιδιού (responsive parenting).»
Πρωτότυπο Κείμενο: Neurochild Community
Μετάφραση • Επιμέλεια: Healing Parenting – Χριστίνα Σκλαβενίτη Ψυχολόγος, Σύμβουλος Γονεϊκότητας
