Ποτέ άλλοτε οι γονείς δεν είχαν τόσες πολλές πληροφορίες στα χέρια τους για την ανάπτυξη των παιδιών, την ψυχολογία τους και τα περίφημα milestones. Η μαμά και ο μπαμπάς μπορεί να μην ξέρουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν με το νέο μέλος της οικογένειας, αλλά με αρκετές αναζητήσεις στη Google και τη βοήθεια μερικών σχολιαστών του Reddit, οι γονείς ξεκινούν την πορεία τους, μαθαίνοντας και αξιολογώντας.
Φυσικά δεν είναι όλες οι πληροφορίες σωστές ενώ και οι ανακρίβειες μπορεί να έχει κόστος για γονείς και παιδιά. Κάποιες τέτοιες πληροφορίες έρχονται πολλές φορές σαν φράσεις που θα ακούσεις στην παιδική χαρά, σαν συμβουλή που θα σου δώσει η γιαγιά, ακόμα κι από ανθρώπους που δεν είναι γονείς, ακριβώς γιατί αυτοί οι μύθοι είναι ριζωμένοι στην κουλτούρα της ανατροφής των παιδιών.
Νωρίτερα Είναι Καλύτερα
Πριν καν το μικρό τους μπει στον κόσμο, οι γονείς αρχίζουν να ονειρεύονται όλα τα πολύτιμα ορόσημα που θα βιώσουν μαζί του. Οι γονείς συγκρίνουν το παιδί τους με συνομήλικα κι αναρωτιούνται συνεχώς αν το παιδί τους είναι αναπτυξιακά σε καλό δρόμο. Πότε περπάτησε, πότε έβγαλε την πάνα, πότε έγραψε, πότε διάβασε. Το παιχνίδι σύγκρισης τελικά μετατρέπεται σε αγώνα, αλλά όπως λέει ο ειδικός στην προσχολική αγωγή, Rae Pica, στο BabyGaga το μήνυμα “νωρίτερα είναι καλύτερα” είναι περισσότερο μύθος παρά γεγονός, τονίζοντας ότι η ανάπτυξη του παιδιού είναι μια φυσική διαδικασία που κάθε παιδί βιώνει ξεχωριστά.
Το παιχνίδι πρέπει να είναι εκπαιδευτικό
Σε κάθε σπίτι με παιδιά προσχολικής αγωγής μέχρι και εφήβους, τα παιχνίδια που θα βρει κανείς είναι κυρίως εκπαιδευτικά και λιγότερο… παιχνίδια. Επιτραπέζια για να μάθει αγγλικά, κάρτες για να μάθει αριθμούς και χρώματα και άλλα πολλά. Το παιχνίδι είναι ο καλύτερος τρόπος για να μάθει ένα παιδί, αλλά το παιχνίδι από μόνο του είναι εκπαιδευτικό (χωρίς να ορίζεται ως τέτοιο). Ένα μπαλόνι, ένα παιχνίδι στην εξοχή, ένα ελεύθερο παιχνίδι με αυτοκινητάκια ή κούκλες μπορεί να αναπτύξει τις δεξιότητες του παιδιού, να φουντώσει τη φαντασία του και τη δημιουργικότητά του.
Εκρήξεις θυμού = Άτακτο παιδί
Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας αναπτύσσονται με γρήγορους ρυθμούς και οι δεξιότητες που απέκτησαν στην ομιλία και την κίνηση μπορεί μερικές φορές να κάνουν τους γονείς να ξεχνούν ότι η ικανότητά τους να ρυθμίζουν τα συναισθήματά τους δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί. Με έντονα συναισθήματα και χαμηλή ικανότητα αυτορρύθμισης, οι εκρήξεις θυμού είναι ένα προφανές αποτέλεσμα. Οι γονείς συχνά τα εκλαμβάνουν ως ένα σημάδι ότι το παιδί τους είναι άτακτο ή χειριστικό, κάτι το οποίο φυσικά δεν ισχύει. Οι εκρήξεις θυμού είναι μια φυσιολογική αντίδραση των παιδιών και δεν αποτελούν ένδειξη μελλοντικών προβλημάτων. Είναι απλά ο τρόπος του εγκεφάλου τους να χειριστεί κάτι που δεν είναι ακόμη σε θέση να επεξεργαστεί.
