Μπορεί μια μητέρα που ταΐζει το μωρό της με ξένο γάλα να βιώσει την ίδια οικειότητα που αισθάνεται μια θηλάζουσα μαμά;
Εμείς πιστεύουμε ότι μπορεί, παρότι θα χρειαστεί να καταβάλει πιο συνειδητή προσπάθεια, καθώς η μητέρα που χρησιμοποιεί ξένο γάλα δεν απολαμβάνει τη βιοχημική ώθηση που προσφέρει ο θηλασμός.
Θυμηθείτε:
Φροντίδα σημαίνει τροφή, είτε από το στήθος είτε από μπουκάλι. Μπορεί το στήθος να αποτελεί το αρχικό πρότυπο για το τάισμα των βρεφών, όμως υπάρχει τρόπος να ταΐζει μια μητέρα με μπουκάλι ακολουθώντας τις βασικές γραμμές του θηλασμού.
Ταΐστε κατ’ απαίτηση.
Το τάισμα δεν σχετίζεται μόνο με τη διατροφή. Είναι η ώρα της κοινωνικοποίησης του μωρού, και τα μωρά χρειάζονται πολλά καθημερινά μαθήματα για να εξασκήσουν το μοτίβο του σήματος και της ανταπόκρισης, πάνω στο οποίο βαδίζει η επικοινωνία με τη μαμά τους. Οι μητέρες που δίνουν μπιμπερό μπαίνουν καμιά φορά στον πειρασμό να βάλουν το μωρό τους σε τρίωρο ή τετράωρο πρόγραμμα. Κι επειδή το ξένο γάλα δεν είναι τόσο εύπεπτο όσο το μητρικό, τα μωρά που τρέφονται με ξένο γάλα μπαίνουν πιο εύκολα σε πρόγραμμα σε σχέση με εκείνα που θηλάζουν – και άρα ταΐζονται λιγότερο συχνά.
Ταΐστε το μωρό σας όσο συχνά θα το ταΐζατε και αν θήλαζε: οκτώ με δώδεκα φορές την ημέρα για τα νεογέννητα και τα μικρά μωρά. Τα μικρά και συχνά γεύματα είναι σημαντικά για την ενίσχυση του δεσμού μητέρας – βρέφους, αλλά και για το ανώριμο ακόμα πεπτικό σύστημα του μωρού.
Μη φοβάστε ότι θα κακομάθει το μωρό.
Για τις μαμάδες που θηλάζουν, ο συντονισμός με τα σήματα που στέλνει κλαίγοντας το μωρό είναι λίγο πιο εύκολος απ’ ότι για τις άλλες. Καθώς το κλάμα του μωρού διεγείρει συχνά και το αντανακλαστικό παραγωγής του γάλακτος, η θηλάζουσα μαμά έχει ισχυρό βιολογικό κίνητρο να πάρει αγκαλιά το μωρό της και να το βάλει στο στήθος.
Στην περίπτωση αυτή, το μωρό μπορεί να αποφασίσει αν θέλει να γεμίσει την κοιλιά του, να πιπιλίσει λίγο για να παρηγορηθεί ή να πιει μερικές γουλιές και να αφεθεί να το πάρει ο ύπνος. Όταν ένα μωρό πίνει από μπουκάλι, η μαμά έχει περισσότερα πράγματα να σκεφτεί πριν ανταποκριθεί στο κλάμα του: “Μήπως πεινάει; Μήπως να πάω να φέρω ένα μπουκάλι; Ή μήπως θέλει να πιπιλίσει απλώς λιγάκι; Πού να είναι η πιπίλα; Μήπως έχει φάει πολύ και θέλει να ρευτεί;”.
Με τόσες πιθανές λύσεις στο κλάμα του μωρού, είναι φυσιολογικό για τη μητέρα που δεν θηλάζει να αργεί λίγο ώσπου να βρει την κατάλληλη ανταπόκριση. Αν το μωρό συνεχίζει να κλαίει, μπορεί εκείνη να χρειαστεί να το αγνοήσει όση ώρα ετοιμάζει το γάλα του ή αντιμετωπίζει τη γαστρεντερική δυσφορία που προκαλεί πολλές φορές το ξένο γάλα ή το επιπλέον ρέψιμο που χρειάζονται καμιά φορά τα μωρά που πίνουν από μπουκάλι.
Με τον τρόπο αυτό, καθυστερεί να το γνωρίσει σε βάθος, πράγμα που μπορεί να τη κάνει πιο ευάλωτη και στις συμβουλές των “εκπαιδευτών μωρών” που την προτρέπουν να το αφήσει να κλάψει λίγο. Εμείς πιστεύουμε ότι μια μητέρα που δίνει μπιμπερό στο μωρό της χρειάζεται να καταβάλει περισσότερη προσπάθεια για να ανταποκριθεί με συνέπεια και ευαισθησία στο μωρό, καθώς και για να ξεπεράσει την ανησυχία της ότι μπορεί και να το κακομάθει.
Αγκαλιάστε το μωρό σας όταν το ταΐζετε με το μπιμπερό όπως θα κάνατε και αν το βάζατε στο στήθος.
Εκτός από το μπουκάλι, δώστε στο μωρό σας και τα μάτια σας, τη φωνή και το άγγιγμά σας. Δώστε του τη ζεστασιά του γυμνού σας δέρματος πάνω στο δικό του, όπως θα κάνατε και αν θηλάζετε. Φορέστε κοντομάνικες μπλούζες και ανοίξτε τα κουμπιά του ντεκολτέ σας κατά τη διάρκεια του ταΐσματος. Κρατήστε το μπουκάλι κατά μήκος του στήθους σας, σαν να προέρχεται από το ίδιο σας το σώμα. Μην αποσπάτε τη προσοχή του μωρού κατά τη διάρκεια του ταΐσματος: Αξιοποιήστε τις ευκαιρίες αυτές για να του χαμογελάσετε ή να του μιλήσετε. Προσφέρετέ του άφθονη οπτική επαφή. Αυτό που θέλετε είναι να νιώσει το μωρό ότι το μπουκάλι είναι δικό σας κομμάτι.
Αποφύγετε να στηρίζετε το μπουκάλι.
Διαβάστε τη συνέχεια στην επόμενη σελίδα
