Περπατούρα ναι; Περπατούρα όχι; Περπατούρα μια στο τόσο; Το δικό μου όχι είναι κατηγορηματικό.
Γιατί;
Η χρήση της περπατούρας σε όλες τις ηλικίες έχει αρνητική επίδραση πάνω στην κινητική ανάπτυξη του παιδιού.
Η κινητική ανάπτυξη κατά τα πρώτα έτη ζωής περιλαμβάνει κάποια συγκεκριμένα στάδια:
Αρχικά το μωρό έρπει, έπειτα κάθεται, στη συνέχεια μπουσουλάει και τελικά στηρίζεται στα κάτω άκρα και περπατάει. Η χρήση της περπατούρας παρεμβαίνει αρνητικά στον παραπάνω φυσιολογικό κύκλο κινητικής εξέλιξης. Αρχικά, το μωρό διευκολύνεται να φτάσει παντού πολύ πιο εύκολα και χωρίς ιδιαίτερο κόπο, με αποτέλεσμα πολλές φορές να αρνείται να μπουσουλήσει και να βιώσει την επαφή του με το πάτωμα.
Επίσης, υποβαστάζοντας εξολοκλήρου το βάρος του σώματος, δεν ευνοείται η μυϊκή ανάπτυξη των κάτω άκρων και καλλιεργείται η βάδιση με τα πόδια ανοιχτά, με αποτέλεσμα το παιδί στη συνέχεια να παρουσιάσει καθυστέρηση να περπατήσει, αλλά και αδεξιότητα και δυσκολία κατά τη βάδιση.
Με τη χρήση της περπατούρας ευνοείται γενικά μία λανθασμένη στάση του σώματος, κυρίως όσον αφορά στα κάτω άκρα και στην σπονδυλική στήλη, που θα έχει ως συνέπεια έναν ελλιπή μυϊκό συντονισμό καθώς και συχνές πτώσεις.
Τα ατυχήματα είναι όντως πιο συχνά σε παιδιά που χρησιμοποιούν την περπατούρα.
Το παιδί αυξάνει επικίνδυνα την ταχύτητά του, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει συχνά πτώσεις, καθώς και τραυματισμούς από προεξέχοντα αντικείμενα. Είναι πολύ πιο επιρρεπή παιδιά κάτω των 8 μηνών, τα οποία δεν παρουσιάζουν ακόμα ικανοποιητική σταθερότητα στον κορμό τους και δεν ανοίγουν αντανακλαστικά τα χέρια τους ως προστασία κατά τις πτώσεις.
Το παιδί που δεν περπατάει θα πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένες δραστηριότητες, είτε στην καθιστή θέση, είτε μπουσουλώντας. Το σημαντικό είναι να μην είναι περιορισμένο (πχ στο πάρκο), αλλά να του δίνεται η δυνατότητα να εξερευνήσει με ασφάλεια τον κόσμο που τον περιβάλλει. Όταν θα είναι έτοιμο να σηκωθεί όρθιο, το μυαλό και το σώμα του θα συντονιστούν, ώστε να το υλοποιήσουν!
Το να σηκωθεί ένα παιδί όρθιο, αποτελεί την επιβεβαίωση των δυνατοτήτων και των ικανοτήτων του.
Ξαφνικά γίνεται «και το πρώτο», «το καλύτερο»! Λαμβάνει το «μπράβο» και το φιλί της επιβράβευσης! Πατά γερά στη γη, αυξάνει την αυτονομία του στις κινήσεις και διαφοροποιεί το οπτικό του πεδίο. Άρα, πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό ορόσημο για το ίδιο, διότι συνεπάγεται αλλαγές τόσο στο εγκεφαλικό, όσο και στο συναισθηματικό επίπεδο.
Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω και κυρίως την αρνητική επίδραση της περπατούρας στην κινητική ανάπτυξη του παιδιoύ, καθώς και την επικινδυνότητα από τη χρήση της, τι λέτε, θα την χρησιμοποιήσετε για το μικρό σας;
Αλεξάνδρα Κοσμαρίκου, Παιδίατρος
