Πιέζοντας τα παιδιά ν’αποδώσουν στο μέγιστο, θεωρούν ότι τα κάνουν πιο προσαρμοστικά κι έτοιμα ν’αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής. Κάποιος πρέπει να μας θυμίσει ότι τα 2χρονα θα μπορούσαν να παίζουν με δακτυλομπογιές σε τεράστια χαρτιά στο πάτωμα κι όχι με superwashable μαρκαδόρους σφηνωμένα στο καρεκλάκι του φαγητού. Ότι τα 3χρονα θα μπορούσαν να πλατσουρίζουν στην ακροθαλασσιά για τουλάχιστον 2 χρόνια ακόμα κι όχι να τρέχουν 2 φορές τη βδομάδα στο κολυμβητήριο. Ότι τα 4χρονα δεν χρειάζονται φορητό DVD, αλλά μια μαμά παντός καιρού κι ότι τα 5χρονα δεν είναι απαραίτητο να μάθουν ανάγνωση από το νηπιαγωγείο αλλά να τους διαβάσει κάποιος το βράδυ, πριν κοιμηθούν, ιστορίες της μυθολογίας ή κλασικά παιδικά διηγήματα.
Τώρα που οι δουλειές γίνονται όλο και πιο δυσεύρετες κι όλο και πιο κακοπληρωμένες, πολλοί θα σπεύσουν να μας θυμίσουν ότι δεν υπάρχει καλύτερη δουλειά απ’αυτή της αφοσιωμένης μανούλας. Αλλά το ζητούμενο δεν είναι ν’αφήσουμε τις δουλειές μας για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, αλλά ν’αποδεσμευτούμε απ’όλες τις περιττές ασχολίες μας. Ακόμη κι από την ανόητη κοινωνικότητά μας, προκειμένου να γίνουμε πιο ανέμελες και πιο ήρεμες.
Κι ακόμη να μάθουμε να διεκδικούμε σεβασμό κι υποστήριξη απ’τους ανθρώπους μας στην ανατροφή των παιδιών. Όχι για να εξοικονομήσουμε μια ώρα παραπάνω στο γυμναστήριο ή στο κομμωτήριο, αλλά για να διαβάσουμε ένα βιβλίο. Να απολαύσουμε ένα γλυκό. Να ξαναβρούμε την ανθρωπιά και τη νεότητά μας. Κι αυτό ακριβώς χρειάζονται και τα παιδιά μας. Μια βόλτα στη φύση κι όχι στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής. Μια χαλαρή κουβέντα κι όχι μια ώρα στο cinema, μια ώρα παραπάνω με την πυτζάμα. Κοσκινίστε τα χιλιάδες ερεθίσματα, παιχνίδια και δραστηριότητες ακριβώς όπως προσπερνάτε τα κανάλια telemarketing στην τηλεόραση. Βγάλτε ιστορίες από το μυαλό σας κι αφήστε στην άκρη τα εκπαιδευτικά DVD για έξυπνα μωρά. Πείτε “ΟΧΙ” στα μικρομεγαλίστικα παιχνίδια: βαμμένα νύχια, παιδικά tatoos, ψεύτικα κινητά, παιδικά computers. Επενδύστε στην φαντασία των παιδιών σας.
Με λίγα λόγια, ξαναβρείτε την απλότητα της ζωής. Ξαναθυμηθείτε τη ζεστασιά του σπιτιού. Τα ατέλειωτα απογεύματα της δικιάς μας γενιάς, χωρίς υποχρεώσεις κι εξωσχολικές δραστηριότητες. Μόνο με μυρωδιές από την κουζίνα, τον θόρυβο του απορροφητήρα, την αίσθηση της μαμάς στο διπλανό δωμάτιο. Αγαπήστε το μέτριο. Ξοδέψαμε πολλά χρόνια και πολλή ενέργεια προσπαθώντας να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και τους συνομήλικους μας σε ικανότητες, μόρφωση, καταξίωση, πλούτο και, είτε δικαιωθήκαμε είτε απογοητευτήκαμε, όλοι συμφωνούμε, πλέον, ότι χρειάζεται μέτρο παντού.
