Την τελευταία της πνοή άφησε την Κυριακή η 9χρονη από το Βελεστίνο στον Βόλο, η οποία νοσηλευόταν από τις 24 Ιανουαρίου έπειτα από σοβαρό αλλεργικό σοκ που υπέστη από γλυκό που έφαγε στο σχολείο.
Η οικογένειά της έχει βυθιστεί στο πένθος, ενώ συγκλονισμένη είναι η τοπική κοινωνία στο Βελεστίνο αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα.
Με αφορμή το τραγικό αυτό περιστατικό αξίζει όλοι να δούμε τη δημοσίευση μιας μαμάς και νοσηλεύτριας για μια σειρά σοβαρών ζητημάτων αλλά και για την σημασία και τη χρήση της Αυτοενιέμενης Αδρεναλίνης:
«Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι το κοριτσάκι από το Βελεστίνο, την οικογένεια του, πόσο τραγικό, δεν υπάρχουν λόγια.
Το παιδί αυτό που έχει την ιδια ηλικία με τα δικά μου παιδιά αντιμετωπίστηκε στο Νοσοκομείο που δουλεύω. Όλο το περιστατικό είναι ο εφιάλτης μου, ο εφιάλτης μας, ο μεγαλύτερος φόβος μου μιας και έχουν και τα δυο παιδιά μας ιστορικό αλλεργικών αντιδράσεων με ό,τι αυτο συνεπάγεται επειδή είναι τόσο ύπουλο το θέμα με τις αλλεργίες και γιατί όσο καλά και να είμαστε προετοιμασμένοι εμείς οι γονείς, όσο και να έχουμε εκπαιδεύσει τα ίδια τα παιδιά, αυτό δεν φτάνει. Πρέπει να είναι εκπαιδευμένη η κοινωνία, πρέπει να είναι προετοιμασμένο το σχολείο.
Δεν ξέρω αν στην περίπτωση της Θωμαΐδος, καλή ανάπαυση να έχει η ψυχούλα της, δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες, αν υπήρχε νοσηλευτής στο σχολείο. Δεν τα ξέρω αυτά και δεν έχουν σημασία. Σημασία ίσως έχει ο άδικος χαμός αυτού του παιδιου να μην ξανασυμβεί σε άλλη οικογένεια.
Ξέρω ότι τον πρώτο χρόνο που πήγαν τα παιδιά μου σχολείο βγήκα σε άδεια άνευ αποδοχών για να μπορώ να είμαι κοντά αν συμβεί κάτι να χορηγήσω την anapen να κάνω ό,τι χρειαστεί και ξέρω ότι τα επόμενα χρόνια κατά τύχη έμαθα για τον θεσμό του σχολικού νοσηλευτή και μετά από αναμέτρηση με την γραφειοκρατία κατάφερα να εξασφαλίσω ότι θα υπάρχει στο δικό μας σχολείο. Επίσης χωρίς να θέλω να προσβάλω καμία από της υπέροχες νοσηλεύτριες/ συναδέλφους που είχαμε διαπίστωσα ότι είναι θέμα τύχης στο τι σχολική νοσηλεύτρια θα σου τύχει. Αρκεί να έχει Πτυχίο Νοσηλευτικής και ΑΣΠΑΙΤΕ.
Δεν θα ήταν πιο ασφαλές και λογικό συνάδελφοι που έχουν εργαστεί σε τμήματα ΤΕΠ και παιδιατρικές κλινικές να διορίζονται μόνιμα στα σχολεία μας και να μπορούν να βοηθήσουν όλους τους μαθητές και όχι μόνο το παιδί που έκανε αίτηση για σχολικο νοσηλευτή χωρίς ασάφειες απο τον νόμο;; (Και να δικαιώνεται έτσι και η πολυετής προφορά τους αλλα αυτό είναι άλλο θέμα).
Ευτυχώς η χορήγηση της anapen δεν είναι κάτι που χρειάζεται πτυχίο. Κι εμένα ο αλλεργιολόγος με εκπαίδευσε και εγώ με τη σειρά μου εκπαιδεύω κάθε χρόνια την νοσηλεύτριά μας. Και ευτυχώς όλοι οι συμμαθητές μας και οι δάσκαλοι μας και οι γονείς μας προσέχουν. Δεν θα έπρεπε λοιπόν κάτι τόσο απλό να θεωρείται δεξιότητα επιβίωσης; Να είναι μια δεξιότητα επιβίωσης η παροχή πρώτων βοήθεια από απλό πολίτη σε απλό πολίτη όπως είναι το να κοιτάς δεξιά κι αριστερά τον δρόμο για να περάσεις τον δρόμο…γιατί πολιτισμός είναι να σε αφορά και η επιβίωση του συνανθρώπου σου.
Καλό Παράδεισο στο κοριτσάκι. Καλό κουράγιο στους γονείς.
Πρόληψη – Ευαισθητοποίηση – Αλλαγή νοοτροπίας – Αλλαγή νομοθεσίας
1. Σχολικοί Νοσηλευτές/γιατροί με ουσιαστικά προσόντα σε όλα τα σχολεία σε ολο το ωράριο για όλους τους μαθητές
2. Εκπαίδευση παροχής πρώτων βοηθειών σε όλους τους πολίτες».
