Είναι μια πόρτα σε κάθε σπίτι, πάντα κλειστή. Μπορεί και δύο ή τρεις. Αναλόγως. Όλες ”αυτοσυστήνονται” με ταμπελάκια μόλις πας να τις ανοίξεις:
“Οι εισβολείς θα τιμωρούνται και θα θάβονται εδώ”.
”Πριν μπεις, χτύπα το κεφάλι σου εδώ”.
Και το ”εδώ” είναι ένας τεράστιος κόκκινος στόχος. Κι αυτός ο κόκκινος στόχος, πάντα, προκαλεί μια μαμά που θέλει να βάλει τάξη στο χάος. Γιατί -σιγά το νέο- τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει μια μαμά που θέλει να το κάνει αυτό.
Ακούστε, λοιπόν, βλαστάρια μου, τους λόγους για τους οποίους ΔΕΝ θέλετε και δεν πρέπει ν’αφήνετε τη μαμά να συγυρίζει το δωμάτιό σας. Είναι κάτι, όμως, που πρέπει να κάνετε εσείς:
1. Γιατί είναι ο ιερός κι απαραβίαστος χώρος σας.
2. Γιατί καμία μαμά δεν αναγνωρίζει ότι υπάρχουν ιεροί και απαραβίαστοι χώροι μέσα στο σπίτι της.
3. Γιατί τίποτα δεν θα είναι πια στη θέση του.
4. Γιατί θα ξεφυλλίσει τα βιβλία που δεν έχετε ανοίξει ποτέ εσείς. Και θα το καταλάβει.
5. Γιατί θα ψαχουλέψει τα συρτάρια στα οποία δεν έχει καμία δουλειά.
6. Γιατί αν έχετε ξεχάσει κάνα πεντάευρο στις τσέπες σας δεν θα το ξαναδείτε ποτέ. Ακολουθεί χαμογελαστή φατσούλα. 🙂
7. Γιατί θα βάλει στα άπλυτα την μπλούζα που σχεδιάζατε να βάλετε το βράδυ.
8. Γιατί θα κάτσει μπροστά στο κομπιούτερ σας. Αναζήτηση ιστορικού, αν με καταλαβαίνετε.
9. Γιατί (στανταράκι) θα διαβάσει ό,τι διπλωμένο χαρτάκι βρει. Κι όλο και κάτι θα βρει.
10. Γιατί η μούχλα από το πιάτο με την πίτσα που φάγατε προχθές, θέλει τουλάχιστον δυο μέρες για να βγει. Και δεν θέλετε να της συμβεί κάτι τέτοιο, ε;
11. Γιατί θα πετάξει όλα όσα νομίζει ότι δεν χρειάζεστε. Και σίγουρα δεν θέλετε να σας συμβεί κάτι τέτοιο.
12. Γιατί θα βρει στο βάθος της ντουλάπας σας, κουβάρι, το πουλόβερ της που ψάχνει εδώ και δυο εβδομάδες.
13. Γιατί θα δοκιμάσει τα δικά σας πουλόβερ.
14. Θα βαφτεί με τα καλλυντικά σας. (Μόνο για κορίτσια).
15. Θα πέσει πάνω σε περίεργα περιοδικά. (Μόνο για αγόρια).
16. Γιατί ποιος την ακούει μετά για το χάος που αφήνετε πίσω σας. (Unisex).
17. Γιατί έτσι. Το χάος είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση.
Υπάρχει κάπου ένας κόσμος ιδανικός όπου οι μαμάδες δεν τσακώνονται καθημερινά με τα εφηβάκια τους για θέματα χαζά, όπως το στρώσιμο του κρεβατιού ή το κρέμασμα των ρούχων. Δεν υπήρχε πιο τσαπατσούλικο παιδί στον κόσμο από εμένα που τώρα φρίττω μόλις αποφασίσω να γράψω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου τον κόκκινο στόχο και να διαβώ τον Ρουβίκωνα. Ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι μεσολάβησε και θυμίζω κάποιες φορές τη μητριά της Σταχτοπούτας. Εγώ. Που αν έμπαινε κλέφτης στο δωμάτιό μου θα έφευγε αμέσως, νομίζοντας ότι τον είχαν προλάβει άλλοι.
Να σας πω ένα μυστικό;
Με την υστερία δεν κατάφερα ποτέ τίποτα.
Και το έχασα το παιχνίδι. Ένα-δυο κανόνες θέλει. Απλούς, κατανοητούς κι εύκολους να ακολουθηθούν. Ο ιδανικός κόσμος, βλέπεις, είναι, απλώς, ένας κόσμος στα μέτρα μας.
Να σας πω κι άλλο ένα;
Κρεμάστε στην άκρη τα γάντια του μποξ. Θα χρειαστούν αργότερα. Όχι πολύ αργότερα.
