Πολλές φορές οι έφηβοι έχουν μια χυδαία συμπεριφορά και χρησιμοποιούν υβριστική γλώσσα απέναντι στους γονείς τους. Μη σας σοκάρει το ότι ο έφηβός σας σάς φέρεται με έναν τρόπο που τον θεωρείτε ασεβή.
Σχεδόν όλοι οι έφηβοι περνούν από μια διετή ή τριετή περίοδο όπου μιλούν με άσχημο τρόπο στούς γονείς τους (ιδιαίτερα στις μητέρες τους) και δείχνουν σημάδια ασέβειας. Παρά το γεγονός ότι δεν εγκρίνω αυτή τη συμπεριφορά, και ούτε πιστεύω ότι οφείλετε να την ανεχτείτε, μόνο και μόνο επειδή τα παιδιά περνούν μια συγκεκριμένη φάση, πιστεύω, όμως, ότι είναι σημαντικό για σας να καταλάβετε από που πηγάζει αυτή η συμπεριφορά.
‘Ενας έφηβος φέρεται άσχημα κυρίως στα πρόσωπα που ξέρει ότι μπορεί να στηριχτεί. Μπορεί να σας φαίνεται αντιφατικό, ωστοσο είναι αλήθεια. Ο έφηβος ξέρει ότι η μητέρα του θα συνεχίσει να τον αγαπάει, όπως και να συμπεριφερθεί. Ξέρει ότι η μητέρα του, ακόμα κι αν πληγωθεί δεν θα πάψει να τον αγαπάει. Η μητέρα του γίνεται έτσι ένα άτομο πάνω στο οποίο θα δοκιμάσει να κατευθύνει ένα μέρος από τις ανασφάλειες και τα οργισμένα του συναισθήματα. Ο κίνδυνος έτσι γίνεται πιο μικρός. Αν δοκίμαζε την ίδια συμπεριφορά με τους δασκάλους του, τους φίλους, τους γείτονες, ή τους ξένους θα βρισκόταν απέναντι σε ένα σοβαρό πρόβλημα, γιατί θα χρειαζόταν να υποστεί τις συνέπειες της υβριστικής του συμπεριφοράς απέναντι στους άλλους.
Αλλά η μαμά τον, η παλιά καλή μαμά του, συνεχίζει να τον αγαπάει, ακόμα κι όταν φέρεται με τον πιο απαράδεκτο και χυδαίο τρόπο. Η συμπεριφορά αυτή είναι σχεδόν δείγμα αγάπης, ακόμα κι αν έχει λανθασμένη κατεύθυνση, και σίγουρα περνάει πολύ γρήγορα. Με άλλα λόγια, ο έφηβος θα τολμήσει τις συμπεριφορές αυτές μόνο με ανθρώπους που είναι βέβαιος ότι δεν πρόκειται να χάσει την αγάπη τους. Η μητέρα είναι εύκολος στόχος και γι’ αυτό θα πρέπει να ξέρει ότι στην ουσία η συμπεριφορά αυτή είναι μια κρυφή φιλοφρόνηση.
Σημαίνει, π.χ.πως το παιδί σας έχει τέτοια εμπιστοσύνη σε σας, που μπορεί να αποτολμήσει να δείξει τη χειρότερη πλευρά του μπροστά σας. Είναι ένα αντίστροφο δείγμα αγάπης, πράγμα βέβαια που δεν το κάνει λιγότερο οδυνηρό. Σαν μητέρα κι εσείς έχετε το περιθώριο της επιλογής, δεν είστε υποχρεωμένη να δέχεστε αυτήν τη συμπεριφορά. Πρώτα, όμως, θα πρέπει να καταλάβετε ότι είναι απολύτως φυσιολογική για τον αναπτυσσόμενο έφηβο, που αισθάνεται σαν ένας ενήλικος παγιδευμένος μέσα σε ένα παιδικό σώμα.
‘Οποιος κι αν είναι ο τρόπος αντιμετώπισής σας, μη νομίσετε ότι αποτελεί δείγμα πως αποτύχατε σαν γονιός. Στην πραγματικότητα, είναι ακριβώς το αντίθετο. Προσφέρατε στο παιδί σας το παράδειγμα ενός ανθρώπου στον οποίο μπορεί να στηριχτεί, σε σημείο που να του δείξει το πιο άσχημο μέρος του εαυτού του, χωρίς να φοβάται την ολική αποδοκιμασία ή την απόσυρση της αγάπης.
‘Οταν το καταλάβετε αυτό, ίσως βρείτε μερικούς τρόπους να ελαχιστοποιήσετε την ανάμιξή σας στις επιθετικές συμπεριφορές των εφήβων σας. Μπορείτε, π.χ αποσύρετε τον εαυτό σας από τη θέση τον στόχου, να αρνηθείτε τις λογομαχίες, να αφήσετε το παιδί λίγο πιο ελεύθερο. ‘Ο,τι, όμως κι αν αποφασίσετε, μην πιστέψετε ότι οι επιθέσεις του σημαίνουν ότι σας θεωρεί αποτυχημένο σαν γονιό. Πρόκειται για μια λανθασμένη άποψη, που θα σας προκαλέσει περισσότερο άγχος απ’ αυτό που σας προκαλεί ήδη ο έφηβός σας.
