Όταν έχετε να κάνετε με νευρικά άτομα, είτε στο σπίτι σας, είτε στην καθημερινή σας ζωή, είναι σημαντικό να τα αντιμετωπίσετε με αποφασιστικότητα και σαφήνεια. Αυτό ισχύει είτε έχτε να κάνετε με έναν ενήλικά είτε με ένα παιδί.
Στην περίπτωση του ενήλικα, σε κάποια πιο ήρεμη στιγμή, όταν το ευέξαπτο άτομο δεν σας βομβαρδίζει με το βαρύ πυροβολικό του, πέστε του πόσο πολύ σας ενοχλεί η λεκτική του επίθεση. Μην το κάνετε με επιθετικό τρόπο. Απλώς, δηλώστε πόσο φρικτά αισθάνεστε όταν σας φέρεται με αυτόν τον τρόπο.
Αυτό που σας ενδιαφέρει δεν είναι να κερδίσετε μια λογομαχία, αλλά απλώς να πληροφορήσετε τον άλλον για το πώς νιώθετε. Μην κρατάτε κρυμμένα μέσα σας τα συναισθήματά σας και μετά τρέμετε από το φόβο, όταν πρόκειται να γίνει έκρηξη. Αν θέλετε μια ατμόσφαιρα απαλλαγμένη από καυγάδες, πείτε στο άλλο άτομο πώς πρόκειται να ανιδράσετε από δω και μπρος και μετά εφαρμόστε το. Το πιθανότερο είναι ότι σε έναν ενήλικα αυτό που θα ήταν καλό να πείτε θα ήταν “Με απασχολεί τόσο πολύ ο φόβος για το πώς θα αντιδράσεις, που νιώθω σαν να είμαι φυλακισμένη μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Από δω και μπρος, όταν θα ξεσπάς μπροστά μου, δεν πρόκειται να καθίσω και να το ανεχτώ. Μετά μισώ τον εαυτό μου που έδειξα αδυναμία, και δεν έχω σκοπό να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μισώντας τον εαυτό μου. Το ξέρω πως πάντα μετανιώνεις μετά, αλλά το ότι μου ζητάς συγγνώμη δεν αλλάζει τίποτα. Αν ξανασυμβεί κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να το ανεχτώ, θα αμφισβητήσω το δικαίωμά σου αν ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο, κι αν επιμείνεις, θα φύγω. Δεν θα συνεχίσω να είμαι το θύμα σου”.
Αυτό το είδος προσέγγισης θα πληροφορήσει το άλλο άτομο ότι είστε αποφασισμένοι και απολύτως ειλικρινείς. Αν παρ’ ολα αυτά συνεχίσουν τις λεκτικές επιθέσεις, τουλάχιστον εσείς θα έχετε υποστηρίξει αυτό που πιστεύετε, και θα πρέπει πια να πάρε μια απόφαση γύρω από τη δράση που θα ακολουθήσετε. Αν είναι παιδί το άτομο που συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο θα πρέπει πάλι με σταθερό τρόπο να εκφράσετε την δυσαρέσκειά σας και στην συνέχεια να ορίσετε τι σκοπεύετε να κάνετε. Οι θυματοποιοί του κόσμου μας θα μειωθούν πάρα πολύ, όταν πάψουν οι άνθρωποι να το παίζουν θύματα. Τα παιδιά θα μάθουν να σέβονται τη δύναμή σας και όχι την αδυναμία σας και θα καταλάβουν ότι εννοείτε αυτό που λέτε, όταν σας δουν να το εφαρμόζετε.
Ο παρακάτω κατάλογος περιέχει μια συνοπτική διατύπωση τακτικών που μπορείτε να χρησιμοπιοήσετε όταν τα παιδιά σας φέρονται με θυμό και εχθρότητα στο σπίτι.
1. Όταν ένα παιδί βρίσκεται σε κάποια έκρηξη, μην προσπαθήσετε να κουβεντιάσετε μαζί του.
2. Κρατήστε στην αγκαλιά σας ένα παιδί για να το ηρεμήσετε ή αφήστε το να ηρεμήσει μόνο του.
3. Μην απειλείτε ότι θα κάνετε κάτι που δεν μπορείτε να κάνετε
4. Κανονίστε τους όρους από πριν: “Αν δεν είσαι ευγενικός μαζί μου, δεν θα πάμε σινεμά όπως είχαμε κανονίσει, γιατί δεν θέλω να πάω σινεμά με κάποιον που μου φέρεται άσχημα”.
5. Αντιγυρίστε στο παιδί την εικόνα του, ώστε να μπορεί να ξεκαθαρίσει τί είναι αυτό που το πειράζει. “Η φίλη σου δεν σε κάλεσε στο πάρτυ και τώρα εσύ θέλεις να ξεσπάσεις στους άλλους”.
6. Όταν είστε ήρεμοι και οι δύο συζητήστε με το παιδί για να βρείτε τι μπορεί να κερδίζει με τις εκρήξεις θυμού. Εξηγήστε του γιατί τελικά δεν είναι αποτελεσματικές και ότι απλώς δημιουργεί προβλήματα και για τον εαυτό του και για όλους τους άλλους.
7. Μην δίνετε το παράδειγμα του θυμού σαν λύση σε μια κατάσταση. Το μποτιλιάρισμα, η εφορία ή οτιδήποτε άλλο αντιπαθείτε στη ζωή σας, δεν χρειάζεται να μεταδίδουν αρνητικό μάθημα.
Αυτές οι προτάσεις ίσως σας καθοδηγήσουν να βοηθήσετε τα παιδιά σας να αντικαταστήσουν τον αδρανοποιητικό θυμό τους με κάτι πολύ σπουδαιότερο: Μια ειρηνική προσέγγιση στη ζωή τους. Δεν θα έχουν όλες οι στάσεις αποτέλεσμα. Θα υπάρξουν φορές που οτιδήποτε προσπαθείτε δεν γίνεται με κανέναν τρόπο. Μην ξεχνάτε, όμως, ότι εσείς δημιουργείτε τα εσωτερικά πλαίσια σκέψης των παιδιών σας. Οι καθημερινές υπενθυμίσεις, οι συχνές προσπάθειες να τα απαλλάξετε απο το άγχος τους, το παράδειγμα που τους προσφέρετε όσο γίνεται πιο συχνά, και η αληθινή και ειλικρινής προσπάθειά σας να δημιουργήσετε ειρηνικό περιβάλλον, όπου το κάθε άτομο μαθαίνει καθημερινά να ασκεί την αυτοπειθαρχία, αυτές είναι οι πραγματικές τεχνικές που θα έχουν ένα θετικό και μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα.
Γουαίην Ντύερ, ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής
Απόσπασμα από το βιβλίο “Τί θέλετε αλήθεια για τα παιδιά σας;”
