Πήγα σε ειδικό για να πάρω βοήθεια. Είπα πως είχε η κατάσταση. Διηγήθηκα το περιστατικό με την μητέρα μου και πως πράγματι δεν ήμουν όσο “εκεί” έπρεπε. Υπό την έννοια ότι φυσικά ήμουν εκεί, αλλά της είχα δώσει πολλές ελευθερίες. Το πρόγραμμα που είχαμε χτίσει πριν απ’τα γεγονότα με την υγεία της μητέρας μου έμπαζε νερά από παντού. Είχε χαλαρώσει. Ήταν σχεδόν ανύπαρκτο.
“Κοιτάξτε” μου είπε η ψυχολόγος. “Το παιδί από την πολλή ελευθερία που του δώσατε, το έκανε να νιώσει παραμελημένο. Τα παιδιά χρειάζονται καθοδήγηση. Όσο κι αν ζητούν την “ελευθερία τους” και κάνουν τα πάντα για να σπάσουν τους κανόνες, νιώθουν ασφάλεια μόνο μέσα σ’αυτούς. Αυτή την ελευθεριότητα η μικρή μέσα της δεν την εισέπραξε ως:
“Η μαμά είναι καλή, μ’αφήνει να κάνω ό,τι θέλω και να λείπω πολλές ώρες από’το σπίτι, α, τι ωραία:”, αλλά ως: “Η μαμά δεν ενδιαφέρεται για μένα, για το που είμαι, τι κάνω, πόσες ώρες λείπω απ’το σπίτι. Άρα, δεν μ’αγαπά πια, έχει ν’ασχοληθεί μ’άλλα”.
“Ακόμα κι αν τ’άλλα είναι τόσο σημαντικά όσο η υγεία της μητέρα σας”, συνέχισε η ψυχολόγος, “αυτό δεν είναι ικανό να παρηγορήσει ένα παιδί.
Οπότε, αυτό που πρέπει να κάνετε είναι, καταρχήν, να της εξηγήσετε ότι κάνατε λάθος. Να καταθέσετε πόσο σας απορρόφησε το θέμα της μητέρας της. Να καθίσετε μαζί να βάλετε πάλι ένα νέο πρόγραμμα ή να επαναπροσδιορίσετε το παλιό”. “Θα πάρει χρόνο” μου είπε, “γιατί το παιδί ήταν σ’αυτή την “ασύδοτη” κατάσταση για 6 μήνες. Ωστόσο, δεν είναι το ίδιο μ’ένα παιδί που βιώνει κάτι τέτοιο από μικρό, οπότε θα επανέλθει σύντομα. Με τη βοήθειά σας φυσικά”.
Η ελευθερία είναι μια όμορφη λέξη και μια ακόμα πιο συναρπαστική έννοια. Αλλά δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς όρια.
Έτσι και έγινε, αλλά με κόπο, επιμονή και υπομονή. Καθίσαμε μαζί, μιλήσαμε και της ζήτησα συγγνώμη που την είχα παραμελήσει λόγω της γιαγιάς. Κλάψαμε αγκαλιασμένες κι είδα πόσο κακό είχα κάνει στο παιδί μου εν αγνοία μου. Βάλαμε μαζί πάλι ένα πρόγραμμα, “ορίσαμε” νέα ωράρια, κρατήσαμε τα παλιά και φτιάξαμε καινούρια. Το παιδί ηρέμησε, και αυτό ήταν κάτι που έβλεπα και στο πρόσωπό του. Και κατάλαβα ότι για κανέναν λόγο, όσο σοβαρός και να’ναι δεν πρέπει να “αφήνουμε” τον χρόνο να φεύγει απ’τα χέρια μας, όταν είμαστε υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση μιας προσωπικότητας.
Η ελευθερία είναι μια όμορφη λέξη και μια ακόμα πιο συναρπαστική έννοια. Αλλά δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς όρια. Αυτά είναι που δημιουργούν τις συνθήκες της αρμονικής συνύπαρξης με τον εαυτό μας και μετά τους άλλους.
