Είναι γεγονός. Τα παιδιά με έντονη προσωπικότητα δεν είναι «περίπατος» για κανένα γονιό. Όχι ότι το να μεγαλώνεις παιδί είναι εύκολο, όμως τα συγκεκριμένα παιδιά είναι λίγο πιο δύσκολα. Εννοείται ότι τα παιδιά αυτά δεν είναι ίδια μεταξύ τους, και οι συμπεριφορές τους ποικίλλουν, ωστόσο συγκλίνουν στο ότι δοκιμάζουν κάθε στιγμή τα όρια των γονιών τους. Ακόμα κι αυτό, όμως, δεν γίνεται με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο βαθμό.
Σε γενικές γραμμές πάντως οι μέθοδοι πειθαρχίας δεν έχουν ιδιαίτερη επιτυχία σε αυτά τα παιδιά, ενώ καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας πως συνήθως μαθαίνουν μέσα από τις συνέπειες των πράξεών τους.
Ωστόσο πάντα υπάρχουν κατάλληλοι χειρισμοί που μπορεί να φέρουν την ισορροπία, αρκεί να οπλιστείτε με υπομονή και επιμονή.
Πώς να διαχειριστείτε παιδιά με έντονη προσωπικότητα.
1. Διατηρείστε ήρεμη την φωνή σας και υιοθετείστε ψύχραιμη συμπεριφορά.
Δείξτε υπομονή, ειδικά όταν το παιδί εκφράζει τις επιθυμίες ή τις ανάγκες του με έντονο ή ανεξέλεγκτο τρόπο. Να θυμάστε, ότι όταν το παιδί νιώθει πως η συμπεριφορά του σας επηρεάζει, τότε θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται έτσι, ελπίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα κερδίσει!
2. Μάθετε να αξιοποιείτε το πείσμα.
Συνειδητοποιείστε ότι η τάση του παιδιού σας να μην εγκαταλείπει στην πρώτη δυσκολία, που σήμερα σας ενοχλεί, αύριο θα είναι ένα σημαντικό προτέρημα. Αγκαλιάστε, λοιπόν, το πείσμα αντί να το πολεμάτε και βρείτε τρόπους να το διοχετεύετε στην σωστή κατεύθυνση.
3. Αποφύγετε τους άσκοπους καθημερινούς καβγάδες θέτοντας κανόνες.
Είναι εξαιρετικό χρήσιμο να ορίζετε κανόνες ακόμα και για τα απλά πράγματα. Έτσι, θα αποφεύγετε τις συγκρούσεις.
4. Μην υποκύπτετε στις πιέσεις.
Άλλη μια συνήθεια των παιδιών με έντονη προσωπικότητα είναι να δοκιμάζουν τα όριά σας. Καλό είναι να το γνωρίζετε και να το περιμένετε. Βαθιά ανάσα, σταθερότητα και… μπόρα είναι θα περάσει
5. Θέστε όρια μέσα από την επικοινωνία όχι μέσα από την τιμωρία.
Την ώρα του θυμού, καμία νουθεσία, συζήτηση ή τιμωρία δεν λειτουργεί διδακτικά. Μια άμεση τιμωρία την ώρα της κρίσης ίσως αναχαιτίσει την κακή συμπεριφορά, όμως δεν έχει «διδακτική» αξία. Τα παιδιά συμπεριφέρονται με συγκεκριμένο τρόπο προκειμένου να ευχαριστήσουν τους γονείς τους. Όταν συμπεριφερθούν άσχημα και εσείς αρχίσετε τις απειλές, βάλετε τις φωνές και επιβάλετε τιμωρίες, μειώνεται την επιθυμία του παιδιού να συμπεριφερθεί με τρόπο που θα σας ευχαριστήσει. Επιτρέψτε στο θυμωμένο παιδί να εκφράσει τα αρνητικά του συναισθήματα, ώστε να αρχίσουν να εξατμίζονται θυμίζοντάς του ότι όταν θυμώνουμε το εκφράζουμε με λόγια, χωρίς να φωνάζουμε και να εκδηλώνουμε βία. Στη συνέχεια θα είναι έτοιμο να ακούσει αυτά που έχετε να του πείτε και θα τηρήσει τον κανόνα.
6. Αν πρέπει να ορίσετε συνέπειες στην πεισματική συμπεριφορά, φροντίστε να είναι σχετικές με την προβληματική συμπεριφορά και να τις τηρήσετε.
Αν το παιδί έχει πεισμώσει και αρνείται να κοιμηθεί στην προκαθορισμένη ώρα, ενώ την επομένη έχει πρωινό ξύπνημα, είναι άστοχο να το τιμωρήσετε λέγοντάς του: «Δεν θα πας στον κινηματογράφο μέχρι το τέλος της χρονιάς». Θέστε την ρεαλιστική κύρωση:»Αφού δεν τηρείς τους κανόνες, για τα επόμενα τρία βράδια δεν θα δεις ταινία ή δεν θα ασχοληθείς με το τάμπλετ πριν κοιμηθείς». Φυσικά θα πρέπει να είστε αποφασισμένη να τηρήσετε τις κυρώσεις για να έχουν νόημα.
7. Δαμάστε το πείσμα ως αρνητική συμπεριφορά όχι την προσωπικότητα του παιδιού.
Διδάξτε στο παιδί σας να σέβεται τα όρια και τους κανόνες τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο και στην κοινωνία. Δεν χρειάζεται κριτική και επικριτικά σχόλια για να του κάμψετε το πείσμα. Βοηθήστε το παιδί να διατηρήσει τον αυτοσεβασμό του, αλλά διδάξτε του ότι η συμπεριφορά του πρέπει να ευθυγραμμίζετε με τους κανόνες. Όταν διαπιστώσετε ότι έχει υιοθετήσει καλή συμπεριφορά, τονώστε το, επισημάνετέ του τι έκανε σωστά και ανταμείψτε το!
Απόσπασμα από το βιβλίο «Καταπληκτική μαμά», της Λίζας Βάρβογλη, εκδ. Mamaya
