Νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι τα μικρά αδέλφια διδάσκουν στα μεγαλύτερα την ενσυναίσθηση. Μέχρι τώρα, υπήρχε η αντίληψη ότι τα μικρότερα παιδιά ζητούσαν κυρίως την προσοχή, ώστε να μάθουν όσα περισσότερα μπορούν από τα μεγαλύτερα αδέλφια. Αλλά η παρούσα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Child Development επιβεβαιώνει πια ότι τα μικρότερα αδέλφια ενσταλάζουν στα μεγαλύτερα την ενσυναίσθηση, ένα πολύτιμο εργαλείο για την ενήλικη ζωή τους.
«Αν και υποθέτουμε συνήθως ότι τα μεγάλα αδέλφια και οι γονείς αποτελούν την πρωταρχική επιρροή κοινωνικοποίησης στην ανάπτυξη των μικρότερων αδελφιών και όχι το αντίθετο, εμείς βρήκαμε ότι τόσο τα μεγαλύτερα, όσο και τα μικρότερα αδέλφια συνεισφέρουν μεταξύ τους θετικά στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης στο πέρασμα του χρόνου», αναφέρει ο Marc Jambon, ένας από τους βασικούς μεταδιδακτορικούς ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τορόντο.
Πρότερες μελέτες εστίαζαν δυσανάλογα στην επίδραση των μεγαλύτερων αδερφιών, πιθανότατα επειδή η επίδρασή τους ήταν περισσότερο εμφανής. Όπως αναφέρεται σε μια βιβλιογραφική αναθεώρηση, οι έρευνες έχουν δείξει ότι τα μεγαλύτερα αδέλφια επηρεάζουν πολύ τα μικρότερα, από την ανάπτυξη των κινητικών τους δεξιοτήτων μέχρι και την πιθανότητα να καπνίσουν αργότερα στη ζωή τους. Και αν και κάποιες απομονωμένες μελέτες έχουν προσπαθήσει να στρέψουν την προσοχή στην επίδραση των μικρότερων αδελφιών, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής μένουν ακόμα απροσδιόριστα.
Σε αυτή τη νέα έρευνα, συμμετείχαν 452 ζευγάρια αδελφιών από τον Καναδά ηλικίας από 18 μηνών έως 4 ετών. Στην αρχή της έρευνας, οι επιστήμονες αξιολόγησαν τα βασικά επίπεδα ενσυναίσθησης, επισκεπτόμενοι τα παιδιά στο σπίτι και ύστερα υποκρινόμενοι ότι τραυματίζονταν ή ότι έσπαγαν ένα αγαπημένο τους αντικείμενο. Καθώς οι ερευνητές επικοινωνούσαν την θλίψη και δυσφορία τους, κατέγραφαν πώς αντιδρούσαν τα παιδιά. 18 μήνες αργότερα, οι ερευνητές επέστρεψαν για να εξετάσουν πώς ο ενάμισης χρόνος συμβίωσης με έναν μικρότερο αδελφό ή αδελφή είχε επηρεάσει αυτά τα παιδιά.
Αφού έλεγξαν και απομόνωσαν τη γονική συμπεριφορά ανατροφής, τα δημογραφικά χαρακτηριστικά και την ποιότητα της αδελφικής σχέσης, βρήκαν μια μικρή, αλλά στατιστικά σημαντική αύξηση στην ενσυναίσθησή τους ακόμα και μετά από μόλις 18 μήνες. «Αυτά τα ευρήματα έμεναν ίδια, ακόμα και αφού λάβαμε υπόψη τα πρώιμα επίπεδα ενσυναίσθησης του παιδιού, καθώς και τους οικογενειακούς παράγοντες που μοιράζονταν τα αδέλφια μεταξύ τους- όπως τις γονικές πρακτικές και την κοινωνικοοικονομική θέση της οικογένειας- που θα μπορούσαν να εξηγήσουν ομοιότητες μεταξύ τους», τονίζει ο Jambon.
Μία περίεργη εξαίρεση ήταν ότι οι μεγαλύτερες αδελφές, συγκεκριμένα, δεν φαίνεται να βιώνουν ιδιαίτερα αυξημένα επίπεδα ενσυναίσθησης μετά από 18 μήνες συμβίωσης με τους μικρούς τους αδελφούς. Οι ερευνητές δεν μπορούν να προσδιορίσουν με βεβαιότητα τους λόγους πίσω από αυτή την εξαίρεση και προτείνουν οι μελλοντικές έρευνες να εστιάσουν σε αυτή την περίπλοκη αδελφική δυναμική, καθώς και στις διαφορετικές οικογενειακές δομές, που μπορεί να εμπλέκονται ως προς τα μεταβαλλόμενα επίπεδα ενσυναίσθησης.
