1. Να Σταματήσετε να ψάχνετε για ‘αποδείξεις’ που επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες σας!
2. Να Σταματήσετε να είστε πάνω από το παιδί σας σαν ελικόπτερο σε επικίνδυνη αποστολή.
Αφήστε το παιδί σας να κάνει μόνο του αυτά που μπορεί, ακόμα και αν δεν τα κάνει τέλεια! Είναι ο μόνος τρόπος να εξασκηθεί και να μάθει. Έτσι, μην ταΐζετε το τρίχρονο, μη δένετε τα κορδόνια του εξάχρονου, μη κάνετε την εργασία του εφτάχρονου, κλπ. Αφήστε το παιδί σας να πάρει μικρά ‘ρίσκα’, να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, να μάθει με τη μέθοδο ‘δοκιμή και λάθος’, να πάρει αποφάσεις και να τις εκτελέσει: αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να μάθει και να τονωθεί η αυτοπεποίθησή του.
3. Να Σταματήσετε να φορτώνετε το παιδί σας με τις αγωνίες και τα άγχη σας για την πρόοδο και την εξέλιξή του.
Αφήστε κατά μέρος τις αρνητικές σκέψεις για το τι μπορεί να πάει στραβά με το παιδί σας, τι θα γίνει στο μέλλον, πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Να Σταματήσετε λοιπόν να του κάνετε αρνητικές ερωτήσεις που το μπλοκάρουν και του δείχνουν ότι δεν πιστεύετε στις δυνάμεις του. Τέτοιες ερωτήσεις είναι του τύπου «Είσαι καλά παιδί μου;», «Είσαι σίγουρος ότι δε χτύπησες;», «Πες μου ποιος σε στεναχώρησε και θα του δείξω εγώ!», «Α, αυτό είναι δύσκολο», κλπ.
4. Να Σταματήσετε να βάζετε το παιδί σας στο κέντρο του σύμπαντος.
Φυσικά και είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχετε, φυσικά και το αγαπάτε, φυσικά και θέλετε το καλό του… Όμως, μην προσπαθείτε να καλύψετε τις δικές σας συναισθηματικές ανάγκες μέσα από το παιδί σας. Και, φυσικά, μην πέσετε στην παγίδα να αφήσετε τις επιδόσεις και τα κατορθώματά του να καθορίζουν τη δική σας αυτοπεποίθηση και αξία ως γονιό και ως άτομο.
5. Να Σταματήσετε να βάζετε ταμπέλες στο παιδί σας.
Ακόμα και οι θετικές ταμπέλες μπορεί να επιβαρύνουν την εξέλιξη του παιδιού, το οποίο λειτουργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο ‘ο πιο γρήγορος’, ‘η όμορφη’, κλπ, ενώ θα μπορούσε να έχει διαφορετική συμπεριφορά. Να σταματήσετε να μιλάτε στο παιδί με φράσεις τύπου «Εσύ πάντα..», «Εσύ ποτέ..» κλπ. Μιλώντας με ταμπέλες, με το πάντα/ποτέ και παρόμοιο τρόπο είναι σαν να προκαθορίζετε τι θα γίνει το παιδί σας- αλλά αυτό κανείς δεν το γνωρίζει ακόμα! Επομένως, ποτέ μην κάνετε αρνητικές προβλέψεις για το παιδί σας!
6. Να Σταματήσετε να το παίρνετε προσωπικά και κατάκαρδα κάθε φορά που το παιδί σας διαφωνεί μαζί σας
Ή κάνει άλλα πράγματα από αυτά που εσείς επιθυμείτε. Αντί να το αντικρούσετε κατευθείαν, αφιερώστε χρόνο να ακούσετε τις επιθυμίες του και να ανακαλύψετε τον τρόπο σκέψης του. Αλλά, κυρίως, μην του εναντιωθείτε αν διαλέξει έναν δρόμο ζωής διαφορετικό από αυτόν που εσείς προορίζατε για το παιδί σας.
7. Να Σταματήσετε να επικεντρώνετε την προσοχή σας στο παιδί σας ώστε να μην την επικεντρώνετε στα δικά σας θέματα.
Μην εμπλέκεστε στη ζωή του παιδιού σας σε τέτοιο βαθμό που δε σας μένει χρόνος να έχετε δική σας ζωή, σχέσεις με ενήλικες, και προσωπικά ενδιαφέροντα. Διατηρήστε την προσωπική σας ταυτότητα και έτσι θα δώσετε το καλό παράδειγμα στο παιδί σας για το τι είναι σημαντικό. Μην ανησυχείτε τόσο πολύ για το παιδί σας και το μέλλον του ώστε δε σκέφτεστε πια τη δική σας ζωή.
Δώστε όλη σας την αγάπη στο παιδί σας, δώστε του φροντίδα και ασφάλεια και τα καλύτερα εφόδια ζωής: πίστη στον εαυτό του και τις δυνάμεις του, κάτι που κατακτιέται μόνο όταν το παιδί είναι ελεύθερο να πάρει αποφάσεις, μικρά ρίσκα, να κάνει λάθη και να μάθει, να βρει τρόπους να λύσει τα προβλήματά του, να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του και να δει ότι μπορεί και μόνο του, χωρίς να βασίζεται στη διαρκή βοήθεια των γονιών του που αναλαμβάνουν να τα διεκπεραιώσουν όλα αντί για το ίδιο.
Δρ. Λίζα Βάρβογλη, ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια
