Σήμερα θα μιλήσουμε για το τι με δίδαξε ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες. Όχι οποιοδήποτε παιδί, αλλά το δικό μου παιδί!
Και όταν λέμε μαθησιακές δυσκολίες εννοούμε ότι τελειώνουμε την τρίτη δημοτικού και για παράδειγμα ακόμα δεν έχουμε εμπεδώσει ούτε μισό κανόνα ορθογραφίας. Αυτό βέβαια έχει τα άσχημα του (απελπισία για εκείνα τα ρήματα που καταλήγουν όλα σε -ο) αλλά και τα καλά τους (ε είναι αστείες κάτι λέξεις γραμμένες όπως να ‘ναι, να όπως η ηκογαινηα).
Φέτος περιμένουμε να πάρουμε τη διάγνωση για το τι ακριβώς συμβαίνει (βλέπε ελληνικό δημόσιο και θα καταλάβεις).
Παιδί με μαθησιακές δυσκολίες – ένα παιδί σαν όλα τα άλλα
Αυτά λοιπόν που κατάλαβα εδώ και 3 χρόνια που πάει σχολείο ο Κωνσταντίνος είναι τα εξής:
— Κάθε παιδί χρειάζεται τον χρόνο του σε όλα τα πράγματα (κόψιμο πάνας, κόψιμο θηλασμού, περπάτημα, ομιλία κτλ). Το ίδιο συμβαίνει και με το σχολείο. Δεν μαθαίνουν όλα τα παιδιά στον ίδιο χρόνο.
—Κάποια πράγματα ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να μην τα μάθει ποτέ. Ε και;
— Τα περισσότερα ιδιωτικά κέντρα του είδους και οι περισσότεροι ειδικοί (λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές κτλ) μας βλέπουν σαν 30 ευρώ την ώρα. Κάθε ένας από όλους αυτούς του ειδικούς και τους “ειδικούς” βγάζει και την δική του διάγνωση. (5 διαφορετικά κέντρα επισκεφτήκαμε 5 διαφορετικές διαγνώσεις πήραμε – μπορεί και καμία σωστή).
—Τα ΚΕΔΔΥ -όποτε λειτουργούν- κάνουν καλή δουλειά.
—Η παράλληλη στήριξη στα σχολεία κάνει μικρά θαύματα. Μακάρι τα μαθήματα στις τάξεις να γίνονταν όπως γίνονται στις αίθουσες της παράλληλης στήριξης.
— Ένα παιδί που δεν μπορεί να μάθει εύκολα, γρήγορα και σωστά χρειάζεται ενθάρρυνση όχι πίεση.
— Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως σκοπό έχει -κυρίως- να παιδεύει τα παιδιά.
— Δεν γίνεται όλα τα παιδιά να είναι άριστα σε όλα τα μαθήματα. Μοιραία, κάποιο μάθημα θα αγαπήσουν περισσότερο και κάποιο άλλο θα αντιπαθήσουν.
— Εμείς οι γονείς καλά θα κάνουμε να μην περιμένουμε από τα παιδιά μας όσα δεν καταφέραμε εμείς. Και πολύ καλά θα κάναμε να μην τα πιέζουμε να κάνουν πράγματα πάνω από τις δυνατότητες τους ούτε και να κουβαλούν περισσότερα βάρη από όσα αντέχουν οι αδύναμοι ώμοι τους.
—Υπάρχουν άπειροι τρόποι -παιδικές εγκυκλοπαίδειες, ντοκιμαντέρ, διαδραστικά παιχνίδια, θέατρο, καλλιτεχνικά- να μάθει κανείς πράγματα. Δεν είναι μόνο τα βιβλία και τα φυλλάδια του σχολείου. Και όλοι οι άλλοι τρόποι -εκτός των φυλλαδίων και των τυποποιημένων γνώσεων του σχολείου- είναι απείρως καλύτεροι.
— Κάθε παιδί έχει κι ένα κρυφό ταλέντο. Φτάνει να το αφήσουμε να το αναδείξει.
Εγώ λοιπόν ως μάνα παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες ένα πράγμα έχω να πω:
“Θέλω το παιδί μου να είναι ευτυχισμένο. Όχι φωστήρας”.
Και σε όσους ειδικούς (και μη) είπα αυτό ακριβώς το πράγμα, ότι θέλω το παιδί μου να μη νιώθει άσχημα που δεν τα καταφέρνει καλά στο σχολείο και να νιώθει καλά με τον εαυτό του και χαρούμενο, με κοίταζαν όλοι με ορθάνοιχτα μάτια. Δεν κατάλαβα ποτέ τον λόγο. Εγώ όμως επιμένω και λέω: “Θέλω το παιδί μου να είναι ευτυχισμένο!”
Ευτυχώς η δασκάλα μας στην πρώτη και την δευτέρα δημοτικού σεβάστηκε αυτή την άποψη και βοήθησε όπως και όποτε μπόρεσε ένα παιδί να τα έχει καλά με τον εαυτό του! Και για μένα πέτυχε. Γιατί δάσκαλος είναι πρώτα το παιδί και ύστερα ο μαθητής.
Και όταν ένιωσα πως τραβούσα ένα παιδί από το λουρί σαν σκυλάκι σέρνοντας το από κέντρο σε κέντρο και από ειδικό σε ειδικό, όταν έβλεπα τα παιδί μου να δυσανασχετεί και να θυμώνει με όλα αυτά δεν ξανά πήγαμε πουθενά. Το παλεύουμε μόνοι μας. Και είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα έτσι.
Τι θέλω να πω με όλα αυτά;
— Πως πρέπει να συμμεριζόμαστε την άποψη του παιδιού μας. Σίγουρα ξέρει κι αυτό πολλά. Δεν είμαστε εμείς οι μόνοι έξυπνοι του σύμπαντος.
— Πως εκεί έξω δεν αγαπούν όλοι το ίδιο τα παιδιά και δεν νοιάζονται γι αυτά όπως θα έπρεπε ή όπως θα όριζε η ηθική.
— Το ένστικτο στον άνθρωπο είναι αλάθητο.
Γονείς με παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες μην το βάζετε κάτω!
Ελένη
Μπορείτε να διαβάσετε κι άλλα άρθρα της Ελένης Βλάχου στο karidotsouflo.gr
