“Θες να κοιμηθείς το Σάββατο στη γιαγιά;”, “σε 5 λεπτά φεύγουμε από το πάρκο”, “σήμερα θα φάμε ψάρι”, “βάλε το μπουφάν σου”. Μερικές φορές γνωρίζουμε ήδη ότι η απάντηση των παιδιών θα είναι “όχι”. Ξέρουμε ότι θα γκρινιάξουν, ότι θα κλάψουν, ότι θα κάνουν τα πάντα για να πουν “όχι”. Και πάντα ψάχνουμε πώς θα κάνουμε αυτό το “όχι”… “ναι”!
Σύμφωνα με την ψυχολόγο Siggie Cohen, οι γονείς δεν χρειάζεται να κάνουμε τα όχι των παιδιών “ναι”, αρκεί να θέσουμε όρια μέσα από την ήρεμη και ώριμη αντιδράση μας. Εάν ξεκινήσουμε να εξηγούμε στο παιδί γιατί πρέπει να γίνει κάτι, το πιο πιθανό είναι το παιδί να συνεχίσει να αρνείται. Το “όχι” του, εξάλλου, δεν έχει προέλθει μέσα από λογική επεξεργασία, αλλά συναισθηματική. Δεν ξέρει απαραίτητα γιατί δεν θέλει, απλά δεν θέλει. Αν ο γονιός αντιδράσει κι εκείνος συναισθηματικά (γιατί πρέπει, τι εννοείς όχι, γιατί το είπα εγώ κ.α.) τότε η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
Αυτό που περιμένει το παιδί είναι να δει την αντίδρασή μας. Αν αντιδράσουμε στα “όχι” ήρεμα, ώριμα, ψύχραιμα αλλά και με ενσυναίθηση, τότε εύκολα θα μπορέσει να συμφωνήσει να κάνει αυτό που πρέπει. “Το ξέρω ότι δεν θέλεις, αλλά το έχω κανονίσει και θα πάμε”, είναι ένας όμορφος τρόπος για να απαντήσουμε, σύμφωνα με την ψυχολόγο, που δείχνει επιβεβαίωση και όχι αντίδραση.
Δες την ανάρτηση της Siggie Cohen:
View this post on Instagram
