Οι νέοι γονείς το έχουμε ήδη καταλάβει: Προσπαθούμε να θέσουμε όρια στα παιδιά και συχνά δυσκολευόμαστε. Γιατί ίσως οι δικοί μας γονείς δεν μας έβαλαν όρια ή δεν τα έθεσαν με τον σωστό τρόπο (ακούγαμε πολύ το «γιατί το είπα εγώ»). Και κάπως έτσι συνειδητοποιούμε καθημερινά πόσο χρήσιμα είναι τα όρια στα παιδιά. Για να μάθουν αυτό που εμείς ακόμα προσπαθούμε: Να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους, τα συναισθήματά τους. Να σκέφτονται λογικά και να σκέφτονται πριν πράξουν.
Τα όρια δεν είναι τιμωρία. Δεν είναι φωνές. Δεν είναι ερωτήσεις. Τα όρια είναι ηγεσία. Ο γονιός-ηγέτης δίνει το σωστό παράδειγμα. Προστατεύει και φροντίζει μέσα από τα όρια. «Μην πιάσεις το σπασμένο γυαλί» λέει και όταν το παιδί δεν ακούει, απομακρύνει το γυαλί. Το ίδιο συμβαίνει και με την τηλεόραση για παράδειγμα: «Αν δεν κλείσεις την τηλεόραση σε 2 λεπτά, θα το κάνω εγώ».
Τα όρια είναι ο τρόπος που δείχνουμε στα παιδιά μας ποιες είναι οι υποχρεώσεις τους μέσα στο σπίτι, πώς πρέπει να φροντίζουν τον εαυτό τους, να φέρονται στους άλλους ανθρώπους. Και χρειάζονται καθοδήγηση σε αυτό. Αν χτυπήσουν το αδελφάκι τους, τα απομακρύνουμε μέχρι να ηρεμήσουν. Αν δεν πλύνουν τα δόντια τους, θα τα πλύνουμε εμείς.
Κάθε φορά που θέτεις ένα όριο στο παιδί σου, σκέψου ότι είναι ο τρόπος για να το κρατήσεις ασφαλές. Και μια μέρα θα μάθουν να βάζουν μόνα τους αυτά τα όρια για τον εαυτό τους.
Τα όρια σύμφωνα με την ψυχολόγο του Nurtured First, Jess Vanderwier, πρέπει να μπαίνουν από τους γονείς που αναρωτιούνται για την συμπεριφορά του παιδιού τους, έχοντας πάντα ρεαλιστικές προσδοκίες και με σκοπό μια υγιή και δυνατή σχέση γονιού-παιδιού. Έτσι μια μέρα θα μάθουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους, τις παρορμήσεις τους και να σκέφτονται λογικά, κάτι που ακόμα δυσκολεύονται να κάνουν!
Διάβασε επίσης Πώς θέτουμε όρια στα παιδιά: Γιατί η πειθαρχία είναι πιο αποτελεσματική από την τιμωρία
