Οι γονείς που μιλούν στα παιδιά έξυπνα ή μάλλον με συναισθηματική νοημοσύνη, θα μεγαλώσουν παιδιά που είναι πιο συναισθηματικά ευφυή, σύμφωνα με την νευροψυχολόγο Julia DiGangi.
Όπως αναφέρει σε άρθρο της στο CNBC, υπάρχουν τρόποι για να μιλήσουμε σε ένα παιδί που ενθαρρύνουν την σύνδεση και την αυτονομία και βοηθούν τον γονιό να δημιουργήσει μια υγιή και δυνατή σχέση με το παιδί του. Αντίθετα υπάρχουν και φράσεις που λειτουργούν εντελώς αντίστροφα και πρέπει να τις αποφεύγουμε:
1.Γιατί δεν έχεις κίνητρο να το κάνεις;
Ο εγκέφαλός μας θα διαπρέψει εκεί που θέλει και όταν θέλει. Όταν τα παιδιά παλεύουν με κάτι και δεν τα καταφέρνουν δεν είναι επειδή δεν θέλουν ή δεν έχουν κίνητρο. Απλά δεν μπορούν. Κι αυτό ένας γονιός με συναισθηματική νοημοσύνη το καταλαβαίνει. Γιατί δεν μπορεί ένας γονιός να έχει προσδοκίες για κάτι που το παιδί του δεν μπορεί να κάνει. Αντί να ρωτήσεις λοιπόν «γιατί δεν διαβάζεις περισσότερα βιβλία;» πες «βλέπω ότι προτιμάς να παίζεις βίντεοπαιχνίδια. Θα ήθελα να μάθω γιατί σου αρέσουν τόσο πολύ».
2.Γιατί δεν με ακούς;
Δεν βγαίνει από το αμάξι, δεν θέλει να πάει στον παιδίατρο, δεν θέλει να φορέσει ζακέτα. Συνήθως κάποια στιγμή θα πούμε «μα γιατί δεν με ακούς;». Τα παιδιά θέλουν να εξερευνήσουν τον κόσμο με τον δικό τους τρόπο, ο εγκέφαλός τους δεν ασχολείται με το πώς θα ήθελαν οι γονείς τους να συμπεριφέρονται. Εάν το παιδί δεν θέλει να κάνει κάτι, τότε υπάρχει λόγος. Κι αν θέλεις να συμπεριφερθείς με ενσυναίσθηση τότε θα ψάξεις να καταλάβεις τον λόγο για τον οποίο αρνείται. Συναισθηματική νοημοσύνη σημαίνει σε καταλαβαίνω και συνδέομαι μαζί σου, όχι απαραίτητα κάνω ό,τι μου λες!
3. Μην είσαι αγενής
Πολύ συχνά οι γονείς παίρνουμε πολύ προσωπικά τη συμπεριφορά των παιδιών μας. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, οι δικές μας ανασφάλειες δεν μας επιτρέπουν να δούμε καθαρά την κατάσταση και να καταλάβουμε καλύτερα το παιδί μας. Αν μας πει όχι σε κάτι ή δεν διαβάζει, πιστεύουμε ότι δεν μας σέβεται. Αν συζητήσουμε όμως μαζί του ίσως συνειδητοποιήσουμε ότι δυσκολεύεται σε κάτι. Ο πιο εύκολος τρόπος είναι να μην ασκούμε κριτική ή να μην κάνουμε ερωτήσεις που το κάνουν να νιώθει άβολα αλλά να συζητήσουμε μαζί του για το πώς νιώθει και το πώς βιώνει μια κατάσταση.
