Τι περιμένουν τα παιδιά από τους γονείς τους ανάλογα με την ηλικία τους; Πότε πρέπει να σταματήσω αρχίσω να βάζω περισσότερα όρια, να τους δίνω περισσότερες ευθύνες; Πολλοί γονείς αναρωτιούνται πότε το “μικρό είναι ακόμα μωρέ” δεν έχει πια βάση, αλλά και ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες ενός παιδιού ανάλογα με την ηλικία του που οφείλει να τις ικανοποιεί ο γονιός του.
Η αλήθεια είναι ότι οι γονείς μικρότερων παιδιών ίσως να μην προβληματίζονται ακόμα, όμως όταν τα παιδιά περνάνε τα 7-8 και ειδικά όταν φτάνουν στην ηλικία των 10-11 αρχίζουν να έχουν διαφορετικές ανάγκες και προσδοκίες από τους γονείς τους. Ξαφνικά δεν θέλουν αγκαλιές, θέλουν περισσότερα όρια, ξαφνικά δεν θέλουν να τα πάρεις από το χέρι επειδή φοβούνται το σκοτάδι αλλά θέλουν να τολμήσουν, να μείνουν μόνα τους, να είναι πιο κοντά στους συνομήλικούς τους.
Όλα αυτά είναι φυσιολογικά φυσικά όσο προχωράνε προς την προεφηβεία και την εφηβεία, αλλά το ερώτημα παραμένει. Πρέπει να αλλάξω ως γονιός;
Σύμφωνα με τη διάσημη ψυχολόγο και ειδική στην ανάπτυξη, Aliza Pressman, εννοείται ότι οι γονείς πρέπει να αλλάξουν: “Με τα μικρά παιδιά είσαι σκυλάκι. Πάντα δείχνεις τον ενθουσιασμό σου, κουνάς την ουρά σου κι είσαι ενθουσιασμένος όταν τα βλέπεις. Είσαι πάντα εκεί και με πολύ ενθουσιασμό. Το χρειάζονται αυτό. Αλλά όσο μεγαλώνουν, από 11 έως 25 ετών, χρειάζονται μια γάτα. Είσαι εκεί, πάντα εκεί, αλλά δεν είσαι πάνω τους. Αν ενδιαφέρονται, μπορείς να πας . Αλλά να ξέρουν ότι δεν θα πας πουθενά. Είσαι η ασφάλεια, είσαι εκεί αλλά χωρίς την παλιότερη ένταση”.
“Όταν θα σου πουν κάτι, πρέπει να αντιδράσεις σαν γάτα. Δεν χρειάζεται να πεις “Θεέ μου”. Δεν θέλεις να σκεφτούν ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς την αλήθεια τους“, λέει για τα παιδιά στην προεφηβεία και την εφηβεία.
