Πότε χρειάζεται να μπει ένας κανόνας;
Αυτό το ερώτημα μπορεί να απαντηθεί μόνο εξατομικευμένα για τα περισσότερα θέματα που απασχολούν τις οικογένειες. Ωστόσο προσπαθώντας να προσφέρουμε κάποιες κατευθυντήριες γραμμές μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι οι κανόνες χρειάζονται όταν:
1. Ένα ζήτημα προκαλεί συχνά εντάσεις
Αν για παράδειγμα την ώρα της μελέτης το σπίτι μετατρέπεται καθημερινά σε εμπόλεμη ζώνη, τότε ίσως είναι σημαντικό να συμφωνήσουμε εκ των προτέρων με το παιδί πως, πότε και που θα μελετάει.
2. Αν το ζήτημα είναι σημαντικό για τη συγκεκριμένη οικογένεια
Αν για παράδειγμα είναι σημαντικό για εσάς να παίρνετε έναν υπνάκο το μεσημέρι, μπορείτε να το μοιραστείτε με τα παιδιά σας και να συμφωνήσετε μαζί τους ποιές ώρες που χρειάζεστε ησυχία στο σπίτι. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να κοιμούνται και τα παιδιά τις ώρες εκείνες.
Ούτε ότι όλες οι οικογένειες έχουν αυτή την ανάγκη. Είναι καλό τα παιδιά να γνωρίζουν ότι μένοντας ήσυχα εξυπηρετούν μια προσωπική ανάγκη των γονιών τους. Αυτό βοηθάει να μην μπερδεύονται σε σχέση με το στόχο του κανόνα, ούτε όταν μάθουν ότι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες συνήθεις, ενώ ταυτόχρονα νιώθουν ικανά να προκαλέσουν κάτι σημαντικό για τους γονείς τους. Έτσι σίγουρα θα τηρήσουν τον κανόνα.
Πώς ορίζουμε έναν κανόνα;
1. Συζητήστε πριν από την κρίση
Την ώρα που η συναισθηματική ένταση είναι υψηλή δεν είναι καλή στιγμή για να βάλουμε κανόνες και όρια. Γι αυτό είναι καλό να το κάνουμε πριν ανέβουν οι τόνοι για παράδειγμα ορίστε την ώρα του ύπνου πριν αρχίσετε να τσακώνεστε επειδή η ώρα έχει περάσει.
2. Αναγνωρίστε τις ανάγκες του παιδιού
Το να αναγνωρίσω την ανάγκη ή την επιθυμία κάποιου είναι πολύ διαφορετικό από το να του επιτρέψω να δράση σύμφωνα με αυτήν. Η αναγνώριση της ανάγκης/επιθυμίας όμως διαμορφώνει θετικό κλίμα στην σχέση και βοηθάει να επιτευχθεί συμφωνία. Μπορούμε για παράδειγμα να πούμε: «Ξέρω ότι θέλεις πολύ να ακούσεις το αγαπημένο σου τραγούδι, όμως αυτή τη στιγμή χρειάζομαι λίγη ησυχία, μπορείς σε παρακαλώ να κάνεις κάτι άλλο μέχρι να τελειώσω ένα σημαντικό τηλεφώνημα».
3. Αναγνωρίστε και εκφράστε τις δικές σας ανάγκες και συναισθήματα
Διατυπώνοντας ένα κανόνα μιλήστε σε πρώτο πρόσωπο ξεκαθαρίζοντας ποιες δικές σας ανάγκες και συναισθήματα σάς παρακινούν να ζητήσετε από το παιδί αυτό που ζητάτε. Για παράδειγμα, ένα παιδί θα γυρίσει πιο εύκολα έγκαιρα στο σπίτι αν του πείτε. «Όταν είσαι έξω τη νύχτα φοβάμαι πολύ, γι αυτό θα ήθελα σε παρακαλώ να έχεις γυρίσει στο σπίτι πριν νυχτώσει», παρά αν του δώσετε την εντολή : «Πρέπει να έχεις γυρίσει σπίτι πριν νυχτώσει».
4. Διατηρήστε την επαφή
Όταν μιλάτε για τα όρια είναι σημαντικό να έχετε όλη σας την προσοχή στραμμένη στο παιδί. Να μην ασχολείστε με άλλα πράγματα, να είστε σχετικά κοντά του, να το κοιτάτε στα μάτια και ίσως να το αγγίζετε απαλά. Οι συνθήκες αυτές βοηθούν το παιδί να καταλάβει ότι αυτό που του λέτε είναι σημαντικό και να το πάρει στα σοβαρά.
5. Να τηρείτε τα συμφωνηθέντα
Ότι συμφωνηθεί πρέπει να τηρηθεί για να συνεχίσει το παιδί να σας εμπιστεύεται. Έτσι αν δεσμευτήκατε ότι μετά την μεσημεριανή ησυχία θα πάτε για ποδήλατο, πρέπει να κρατήσετε αυτή την υπόσχεση. Βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις όπου απρόβλεπτοι παράγοντες μας αναγκάζουν να αθετήσουμε μια συμφωνία (π.χ. Αν ενώ συμφωνήσατε να πάτε για ποδήλατο, ξυπνήσατε με πόνο στη μέση). Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται να έχουμε τη γενναιότητα να παραδεχτούμε την ασυνέπεια μας, να ζητήσουμε συγγνώμη και να κάνουμε μια καινούρια συμφωνία.
