Ξεκινήστε να εφαρμόζετε τη μέθοδο του time-in παίρνοντας το παιδί στην αγκαλιά σας ή πηγαίνοντας μαζί του στη “γωνιά χαλάρωσης” που έχετε ορίσει μέσα στο σπίτι σας. Όταν τα παιδιά μου ήταν μικρότερα, είχαμε μια γωνιά χαλάρωσης στην οποία υπήρχαν βιβλία, ένα μπλοκ ζωγραφικής, ένα βαζάκι με γκλίτερ, ρύζι για αισθητηριακά παιχνίδια και μπαλόνια. Έφερνα το παιδί μου σε αυτό το σημείο του σπιτιού και καθόμουν κοντά του για να ασχοληθούμε μαζί με κάποιες ήρεμες δραστηριότητες. Από τη στιγμή που σταματούσε να κλαίει ή να συγκρούεται μαζί μου, ήξερα ότι ο “σκεπτόμενος” εγκέφαλός του είχε ανακτήσει τον έλεγχο. Νομίζω ότι όλοι είστε σε θέση να καταλάβετε πότε το παιδί σας περνά από την επιθετικότητα ή την υπερένταση σε μια κατάσταση ηρεμίας και δεκτικότητας. Μόλις λοιπόν αντιληφθείτε ότι είναι δεκτικό να ακούσει, πείτε του εν συντομία ποιο όριο ξεπέρασε και πώς μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τη συμπεριφορά του.
Για παράδειγμα, αν το ξέσπασμά του ξεκίνησε με αφορμή το ότι ήθελε ακόμα ένα μπισκότο, θα μπορούσατε να του πείτε: “Εκνευρίστηκες μαζί μου και γι’ αυτό φώναξες. Καταλαβαίνω πως νιώθεις εκνευρισμένος, αλλά δεν θα σε αφήνω να φωνάζεις έτσι. Δεν μου αρέσει να μου φωνάζουν, όπως ακριβώς δεν αρέσει και σ’ εσένα, Την επόμενη φορά που θα νευριάσεις μαζί μου, θέλω να έρθεις στη γωνιά χαλάρωσης και να μου σχεδιάσεις μια εικόνα για να μου δείξεις πώς αισθάνεσαι“.
Εδώ ακριβώς είναι που πρέπει να γίνει για σας μια αλλαγή προτύπου. Ξέρω ότι μας έχουν κάνει να πιστεύουμε πως όταν τα παιδιά δεν συμπεριφέρονται σωστά, δεν πρέπει να τους δείχνουμε αγάπη· κι ακόμα περισσότερο, οφείλουμε να είμαστε ψυχροί απέναντί τους για να δείξουμε την αποδοκιμασία μας. Νομίζουμε ότι τα συνετίζουμε με περιφρονητικά βλέμματα, αυστηρό τόνο φωνής και την επιβολή απομόνωσης για συγκεκριμένη ώρα. Αυτά όμως δεν κινητοποιούν τα παιδιά για τους σωστούς λόγους. Αντίθετα, όταν ανταποκρινόμαστε με αγάπη ακόμα και κατά τη διόρθωση μιας συμπεριφοράς, οικοδομούμε την εμπιστοσύνη και τη σύνδεση με το παιδί μας. Και είναι λόγω αυτής της σύνδεσης που τα παιδιά θέλουν να φέρονται καλά για χάρη μας.
Μερικοί γονείς ίσως ανησυχούν ότι το time-in μοιάζει με ανταμοιβή για την κακή συμπεριφορά.
Το αντιλαμβανόμαστε όμως ως ανταμοιβή μόνο όταν πιστεύουμε ότι πρέπει να είμαστε αποσυνδεδεμένοι από τα παιδιά μας για να τους διδάξουμε κάτι. Αντίστοιχα, τα παιδιά τη βλέπουν ως ανταμοιβή μόνο όταν αυτή είναι η μοναδική περίπτωση που τραβούν την προσοχή σας με θετικό τρόπο, επειδή αυτό δεν συμβαίνει ποτέ στο σπίτι σας.
Αν έχετε να κάνετε με πολλά παιδιά ταυτόχρονα, τότε χωρίς αμφιβολία είναι σαν να πρέπει να κάνετε ακροβατικά. Εγώ είχα δύο ξεχωριστές γωνίες χαλάρωσης για τα αγόρια μου και έπρεπε να κινούμαι ανάμεσά τους όσο καλύτερα μπορούσα. Δεν χρειάστηκε όμως πολύς χρόνος προτού τα παιδιά μου μάθουν να ηρεμούν από μόνα τους χρησιμοποιώντας τα αντικείμενα που είχαν γύρω τους. Με συνέπεια και υπομονή θα τα καταφέρετε!
Μερικά παιδιά προτιμούν να μένουν μόνα τους όταν είναι αναστατωμένα. Εάν αυτή είναι η προτίμηση του παιδιού σας, μην προσπαθείτε να εφαρμόσετε το time-in. Όταν το παιδί είναι πραγματικά σε θέση να ηρεμήσει τον εαυτό του και να ανακτήσει τη λογική λειτουργία του εγκεφάλου του, δεν έχει σημασία πού το κάνει. Απλώς μεταφέρετέ του το μήνυμα ότι βρίσκεστε στη διάθεσή του και μπορείτε να το καθησυχάσετε εφόσον χρειαστεί. Και πάντα να θυμάστε ότι πρέπει να έχετε υπομονή και να επεμβαίνετε σε έναν εγκέφαλο που βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας.
Θετικοί γονείς – Ευτυχισμένα παιδιά, Εκδόσεις Πεδίο (απόσπασμα)
