Πόσες φορές δεν έχουμε δει το παιδί μας να κλαίει και του έχουμε πει «μην κλαις, όλα θα πάνε καλά» ή αν είναι απογοητευμένο μετά από μια αποτυχία του λέμε «μην στεναχωριέσαι, την επόμενη φορά θα τα πας καλύτερα». Εκείνη τη στιγμή νομίζουμε ότι το στηρίζουμε, όμως αν εφαρμόζαμε την ίδια λογική σε μια δική μας απογοήτευση, θα βλέπαμε ότι αυτές οι φράσεις όχι μόνο δεν βοηθούν αλλά μπορεί και να εκνευρίσουν κάποιον.
Φανταστείτε ότι έχετε περάσει μια δύσκολη μέρα, έχετε συναντήσει πολύ κίνηση στο δρόμο και όταν επιστρέφετε σπίτι συνειδητοποιείτε ότι δεν αγοράσατε όλα όσα χρειαζόσασταν από το σούπερ μάρκετ για να μαγειρέψετε. Αν εκείνη τη στιγμή σας πει ο σύντροφός σας «εντάξει, την επόμενη φορά φύγε νωρίτερα για να γλιτώσεις τη κίνηση» ή «γιατί δεν έπαιρνες μαζί σου τη λίστα για τα ψώνια», μάλλον θα εκνευριζόσασταν. Το ίδιο νιώθουν και τα παιδιά μας!
Τη στιγμή που είναι απογοητευμένα ή στενχωρημένα, δεν θέλουν συμβουλές. Δεν θέλουν να τους πούμε τι πήγε στραβά ή πώς θα το κάνουν καλύτερα την επόμενη φορά. Θέλουν αγκαλιά, θέλουν αναγνώριση των συναισθημάτων τους και επιβεβαίωση.
Αν ο σύντροφός σας σάς έλεγε «καταλαβαίνω είχες μια δύσκολη μέρα. Κάνεις πολλά πράγματα μέσα στη μέρα. Ό,τι θέλεις, είμαι εδώ για σένα», σίγουρα θα νιώθατε πολύ καλά. Δώστε το ίδιο και στο παιδί σας. Πείτε του «καταλαβαίνω ότι είσαι στεναχωρημένη. Είμαι εδώ ό,τι χρειαστείς».
Η ψυχολόγος Becky Kennedy επισημαίνει στην πρόσφατη ανάρτησή της πως κάθε φορά που έχουμε ένα αρνητικό συναίσθημα, αναζητούμε συμπαράσταση από τους φίλους και την οικογένειά μας. Κι αυτό που θέλουμε να ακούσουμε είναι ότι μας στηρίζουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά. Προσπαθούμε να σταματήσουμε το αρνητικό συναίσθημα αντί να τα βοηθήσουμε να το διαχειριστούν. Το μόνο που χρειάζονται είναι την παρουσία μας, να είμαστε εκεί και να το δείχνουμε!
Δες την ανάρτηση:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
