Σίγουρα ο τελικός στόχος των περισσότερων γονέων θα πρέπει να είναι να βοηθήσουν το πολύ μικρό παιδί τους να αναπτύξει σταδιακά τα δικά του μέσα – να απογαλακτιστεί από την εξάρτηση του από τον γονέα, να γίνεται όλο και περισσότερο ικανό να ικανοποιεί τις ανάγκες του, να λύνει τα προβλήματά του.
Ο πιο αποτελεσματικός γονέας σε αυτό είναι εκείνος που μπορεί σταθερά να ακολουθεί την αρχή τού να δίνει πρώτα στο παιδί την ευκαιρία να λύσει μόνο του τα προβλήματά του, πριν παρέμβει με μια δική του λύση.
Στο παρακάτω παράδειγμα, ο γονέας ακολουθεί την αρχή αυτή αρκετά αποτελεσματικά:
ΠΑΙΔΙ (κλαίγοντας): Φορτηγό, φορτηγό – όχι φορτηγό.
ΓΟΝΕΑΣ: Θέλεις το φορτηγό σου αλλά δεν μπορείς να το βρεις. (Ενεργητική ακρόαση)
ΠΑΙΔΙ: (Ψάχνει κάτω από τον καναπέ, αλλά δεν βρίσκει το φορτηγό).
ΓΟΝΕΑΣ: Το φορτηγό δεν είναι εκεί. (Ανατροφοδότηση μη λεκτικού μηνύματος).
ΠΑΙΔΙ: (Τρέχει μέσα στο δωμάτιό του, κοιτάζει, αλλά δεν μπορεί να το βρει).
ΓΟΝΕΑΣ: Το φορτηγό σου δεν είναι εκεί.
ΠΑΙΔΙ: (Σκέφτεται και πηγαίνει προς την πίσω πόρτα).
ΓΟΝΕΑΣ : Ίσως το φορτηγό να είναι στην πίσω αυλή. (Ανατροφοδότηση μη λεκτικού μηνύματος).
ΠΑΙΔΙ: (Τρέχει έξω, βρίσκει το φορτηγό στην αυλή και επιστρέφει περήφανο).
ΓΟΝΕΑΣ: Βρήκες μόνος σου το φορτηγό σου! (Ενεργητική ακρόαση).
Ο γονέας αυτός επέτρεψε να πάρει την ευθύνη επίλυσης του προβλήματος το παιδί, αποφεύγοντας την άμεση παρέμβαση ή τη συμβουλή. Κάνοντάς το αυτό, ο γονέας βοηθάει το παιδί να αναπτύξει και να αξιοποιήσει τις δικές του ικανότητες.
Πολλοί γονείς είναι υπερβολικά πρόθυμοι να αναλάβουν τα προβλήματα των παιδιών τους. Είναι τόσο ανυπόμονοι να βοηθήσουν το παιδί ή νιώθουν τόσο στενάχωρα (μη αποδεκτικά) που το παιδί έχει μια ανικανοποίητη ανάγκη, ώστε αναλαμβάνουν οι ίδιοι άμεσα τη λύση του προβλήματος για να δώσουν γρήγορα στο παιδί μια λύση. Αν αυτό γίνεται συχνά, είναι σίγουρο ότι το παιδί θα καθυστερήσει να μάθει να χρησιμοποιεί τις δικές του δυνάμεις και να βελτιώνει τα επίπεδα ανεξαρτησίας και επινοητικότητας.
Πηγή: Τα μυστικά του αποτελεσματικού γονέα, Thomas Gordon (απόσπασμα)
