Χρειάζεται να θυμόμαστε να μην ξεχνάμε την προσπάθεια που κάνουν τα παιδιά μας και εμείς.
Δεν είναι εύκολο. Έχουμε ίδιες απαιτήσεις και προσδοκίες για τα παιδιά, ιδίως στην εκπαιδευτική διαδικασία.
– Να μείνουνε στις ρουτίνες
– Να κοιμούνται το ίδιο
– Να είναι το ίδιο καλός/η στα μαθήματα
– Να έχουν την ίδια διάθεση
Το ίδιο με το πριν. Συγκρίνουμε άθελα μας συμπεριφορές των παιδιών πριν την πανδημία. Και ενώ πολλές φορές μέσα μας κάνουμε χώρο για αυτήν την τεράστια αλλαγή και για τις επιπτώσεις της στο ρυθμό της οικογένειας και στην καθημερινότητα των παιδιών, δυσκολευόμαστε να κάνουμε τον ίδιο χώρο στις προσδοκίες μας.
Αυτή η πίεση είναι τεράστια.
Σκεφτείτε να προσπαθώ να κάνω την ίδια χορευτική φιγούρα ενώ στενεύει συνεχώς το έδαφος στο οποίο βρίσκομαι, φτάνοντας να περπατάω πάνω σε ένα σχοινί. Η προσπάθεια που θα καταβάλλω είναι ανάλογη της δυσκολίας που θέτει ένας παράγοντας έξω απο μένα (το έδαφος /περιβάλλον). Μεγαλύτερη η δυσκολία, μεγαλύτερη η προσπάθεια.
Το ξεχνάμε. Ξεχνάμε ότι αυτό που ζούμε μοιάζει με αυτό. Και αυτό μας πιέζει πολύ. Κι εμάς και τα παιδιά.
Δε θα κάνουμε την ίδια χορευτική φιγούρα.
Μας ενδιαφέρει να περάσουμε το σχοινί με ασφάλεια αγκαλιά με τα παιδιά μας και τους ανθρώπους μας.
Δε θα κριθούμε σε αυτή τη δοκιμασία αν είμαστε καλοί χορευτές.
Χρειάζεται να θυμόμαστε να μην ξεχνάμε ότι χορεύουμε σε ένα σχοινί μαζί με τα παιδιά μας!
Να μας αναγνωρίζουμε αυτήν την προσπάθεια. Δεν είναι και εύκολο να χορεύεις εκεί πάνω, ακόμα κι αν κάνεις την πιο εύκολη φιγούρα!
Dimitra Gounari – Parent Coach / Υποστήριξη και ενδυνάμωση γονέων
