Εγγράφεις το παιδί σου σε ένα άθλημα για να ανεξαρτητοποιηθεί λίγο από εσένα, να μάθει σε κανόνες, σε πρόγραμμα. Να μάθει να αγωνίζεται για όσα επιθυμεί, να σκληραγωγηθεί λίγο. Να ανοίξει λίγο τα φτερά του. Να μάθει και στην άρνηση. Να μάθει να μην είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος. Να μάθει να μη γκρινιάζει συνέχεια, να μην απαιτεί τα πάντα, αλλά να τα διεκδικεί και να τα παίρνει εφόσον τα αξίζει.
Και μετά την προπόνηση, γυρίζει σπίτι.
Και το κυνηγάς για να κάνει ντους, του μαζεύεις εσύ τα ρούχα που είναι πεταμένα στο πάτωμα, του συμμαζεύεις το δωμάτιο διαρκώς που είναι σαν παχνί. Του βάζεις πάντα εσύ να φάει γιατί δεν σηκώνει δαχτυλάκι. Του διαβάζεις εσύ ουσιαστικά τα μαθήματα γιατί μόνος του λέει πώς δεν τα καταφέρνει να συγκεντρωθεί. Τηλεφωνείς εσύ σε άλλους γονείς συμμαθητών για να μάθεις την αυριανή ύλη των μαθημάτων γιατί “το παιδί ξέχασε να σημειώσει“. Το “κάνεις χρυσό” για να κοιμηθεί γιατί “από την υπερένταση και τα παιχνίδια στο τάμπλετ δεν μπορεί να κλείσει μάτι το πουλάκι μου“.
Δικαιολογείς το παιδί σε κάθε μαλωσιά του.
Και επειδή “παιδί είναι και θέλει να παίξει“, του αγοράζεις κονσόλα παιχνιδιών, όλα τα νέα παιχνίδια, τάμπλετ και κινητό. Και τραβάς τα μαλλιά σου που χάνεται ώρες μέσα σε αυτά και δεν μπορείς “να το στρώσεις στο διάβασμα“.
Νευριάζεις που σε αγνοεί. Ζητάς από τον προπονητή να το βάλει σε τάξη και να μάθει την πειθαρχία. Όμως μόλις μαλώνει με κάποιον συναθλητή, φίλο ή συμμαθητή του, είσαι πάντα εσύ αυτός/ή που θα παρέμβει για να νουθετήσει το άλλο παιδί, να παραπονεθεί στους γονείς του, να ζητήσει από τον προπονητή της Ακαδημίας ή τον διευθυντή του σχολείου να λύσει το ζήτημα, χωρίς καν να ακούσεις καμία άλλη γνώμη νωρίτερα για να μάθεις τι ακριβώς συνέβη.
Τρέχεις πάντα εσύ χωρίς δεύτερη κουβέντα να ικανοποιήσεις κάθε του επιθυμία. Καινούργια ρούχα, καινούργια παπούτσια κάθε μήνα “γιατί αυτά φοράνε οι φίλοι μου“, φαγητό από έξω γιατί “δεν μου αρέσουν μαμά οι φακές, τα φασόλια, οι μπάμιες κλπ“.
Και μετά ξαναγυρίζεις στον προπονητή για να του ζητήσεις να βάλει το παιδί σε κανόνες και μάλιστα στραβομουτσουνιάζεις κιόλας που το βλέπεις να μη μπαίνει εύκολα στους κανόνες της ομάδας.
Μεγαλώνεις παιδί που τα θέλει όλα έτοιμα, τα έχει όλα έτοιμα και δεν το νοιάζουν αυτά που δεν είναι έτοιμα.
Αγαπητέ γονιέ,
Υπάρχουν δύο κατηγορίες παιδιών που κινδυνεύουν να δυστυχήσουν στη ζωή τους και να κάνουν και άλλους δυστυχισμένους γύρω τους.
Τα καλομαθημένα και τα κακομαθημένα.
Ας βρούμε το μέτρον το άριστον κάπου στο ενδιάμεσο, πριν να είναι αργά.
Κείμενο: Achilleas Yfantidis – Psychologist of High Performance
