Η συγγραφέας του βιβλίου “The Words That Shape Us,” και εκπαιδευτικός, Lily Howard Scott, έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο αμερικάνικο CNBC για όσα λέμε στα παιδιά μας και -χωρίς να το καταλαβαίνουμε πολλές φορές- όχι μόνο δεν ενισχύουμε την αυτοπεποίθησή τους αλλά τους δημιουργούμε προβλήματα.
Όπως λέει, οι γονείς πρέπει να μιλάνε στα παιδιά με θετικό τρόπο από τη γέννησή τους: “είναι παρανόηση πως δεν έχει σημασία τι λέμε από 0 έως 5 ετών και πως τα παιδιά καταλαβαίνουν όταν μπορούν να μιλήσουν κι εκείνα με ευφράδεια. Οι έρευνες αποκαλύπτουν ότι αυτό είναι λάθος“.
Ο τρόπος που μιλάμε στα παιδιά γίνεται η εσωτερική φωνή τους. Είναι αυτά που μια μέρα θα τους λέει αργότερα ο εαυτός τους, για αυτό είναι πολύ σημαντικό να τους μιλάμε θετικά και με σκοπό να χτίσουν την αυτοπεποίθησή τους. Τι κάνουμε, λοιπόν, λάθος;
Όταν συσχετίζουμε τον χαρακτήρα τους με τις πράξεις τους
Δηλαδή ‘είσαι ανοργάνωτος” αντί για το “δεν έχεις οργανώσεις σωστά την τσάντα σου” ή το “είσαι ανεύθυνη” αντί για το “δεν ήταν υπεύθυνη απόφαση”.
Όταν τους λέμε ότι είναι… σαν εμάς!
Όταν τα παιδιά μοιράζονται ένα ενδιαφέρον μας ή χόμπι μας ή έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό με εμάς συνήθως λέμε “σαν εμένα είσαι/ κάνεις” ή “έτσι ήμουν κι εγώ”. Αυτό μπορεί να στείλει λάθος μηνύματα στα παιδιά. Αν πούμε “είσαι καλός στα μαθηματικά όπως εγώ” τότε είναι σαν να τους λέμε “σ’αγαπώ επειδή είσαι σαν εμένα” και όχι άνευ όρων! Είναι καλύτερο να τα συγχαίρουμε για τις δεξιότητές τους χωρίς να τις συνδέουμε με εμάς ή κάποιον άλλο συγγενή.
Όταν τους λέμε μπράβο για το αποτέλεσμα κι όχι για τη δουλειά που έκαναν
Όταν μαθαίνουμε στα παιδιά να εστιάζουν στο αποτέλεσμα και όχι στην προσπάθεια τότε δεν τα βοηθάμε να νιώσουν περήφανα για όσα έκαναν. Η επιτυχία είναι στην προσπάθεια και όχι στον βαθμό ή το αποτέλεσμα!
