Κρυφτούλι.
Αρχίζοντας από περίπου τους 9 μήνες (ή ίσως και νωρίτερα), παίξτε κρυφτούλι ή κυνηγητό γύρω από τα έπιπλα. Όπως κρύβετε το πρόσωπό σας με τα χέρια σας ή κρύβεστε στην άλλη πλευρά του καναπέ, το μωρό αρχίζει να καταλαβαίνει ότι δεν σας χάνει, ότι συνεχίζετε να υπάρχετε ακόμα κι αν είστε έξω από το οπτικό του πεδίο.
Σταδιακοί αποχωρισμοί.
Για να αναπτύξει ένα μωρό μια υγιή αίσθηση του εαυτού του πρέπει το μωρό να χωρίσει από τη μητέρα του, κι όχι η μητέρα να χωρίσει από το μωρό. Προβλήματα πειθαρχίας είναι λιγότερο πιθανό να προκύψουν όταν οι χωρισμοί γίνονται σταδιακά. Όσο το μικρό παιδί παραμένει συνδεδεμένο θα νιώσει πιο ασφαλές να απομακρυνθεί μόνο του. Το συνδεδεμένο παιδί παίρνει ένα κομμάτι της μητέρας του μαζί του στις εξερευνήσεις του. Η σύνδεση παρέχει ασφάλεια. Το μικρό παιδί έχει ανάγκη από μια υγιή και δημιουργική εξάρτηση. Προσπαθήστε να πετύχετε τη λεπτή ισορροπία μεταξύ της διατήρησης της σύνδεσης και ενθάρρυνσης της αυτάρκειας.
Ενημερώνετε για την απουσία σας.
Επειδή ο αποχωρισμός είναι μια ευαίσθητη κατάσταση διδάξτε στο μωρό σας πώς γίνεται από μικρή ηλικία. Όταν είναι πολύ μικρούλι, βγαίνετε για λίγο από το δωμάτιο. Του εξηγείτε πού πάτε κι επιστρέφετε, ώστε να αποδείξετε ότι δεν το εγκαταλείπετε. Ή του μιλάτε όταν είστε στο διπλανό δωμάτιο, ώστε να αντικαταστήσει την οπτική επαφή με την ακουστική. Όταν μεγαλώσει κι είναι σε θέση να σας αποχωριστεί για περισσότερη ώρα, είναι σημαντικό να λέτε:
– Αντίο, θα φύγω για μία ώρα ή
– Η μαμά πάει στην αγορά και θα ξαναγυρίσει κι ας μην έχουν αίσθηση του χρόνου τα μωρά.
Αν το μωρό έχει πολύ άγχος στον αποχωρισμό, αλλά είναι απαραίτητο να το αφήσετε, προσπαθήστε να βρίσκετε χρόνο να του δίνετε αμέριστη προσοχή, ώστε να γεμίζουν οι μπαταρίες του, όταν είστε μαζί. Δεν χρειάζεται καν να κάνετε κάτι μαζί, αρκεί να είστε μαζί. Προσπαθήστε να βρείτε έναν άλλον ενήλικο που το μωρό θα εμπιστευτεί και με τον οποίο θα μπορεί να παραμένει ενώ εσείς λείπετε. Ένα μέλος της οικογένειας θα ήταν το ιδανικό, εφόσον υπάρχει ανάμεσά σας μια σχέση αγάπης που θα αντανακλάται στη σχέση που θα σχηματιστεί με το μωρό.
Βοηθήστε το να παίξει μόνο του.
Μέρος της αυτοπειθαρχίας των παιδιών είναι η ικανότητα να παίζουν μόνα τους. Πριν από τους 18 μήνες ένα μωρό είναι ανυπόμονο να ξαναβρεθεί με τη μητέρα τον, είτε με σωματική επαφή είτε με τα μάτια. Το προσκολλημένο μωρό μπορεί να προτιμά να είναι σε επαφή με τη μητέρα του συνεχώς. Έτσι γεμίζει μπαταρίες και προετοιμάζεται για τον χρόνο που θα είναι μόνο του.
Η περίοδος μεταξύ 14 και 18 μηνών είναι συνήθως πολύ δύσκολη για τις μητέρες.
Το υψηλής ενέργειας ανεξάρτητο μικρό παιδί θέλει να κάνει τα πάντα, αλλά εξακολουθεί να χρειάζεται τη μητέρα του, η οποία πρέπει να επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις της για αυτόν τον μαραθώνιο εξάρσεων.
Όταν γίνει 1,5-2 ετών, το παιδί θα αποκτήσει το δικό του πρόσωπο.
Στα 3 του χρόνια, η φαντασία κι η δημιουργικότητα του παιδιού θα του επιτρέψει να διασκεδάζει με τα πάντα.
Μέχρι να γίνει 6 ετών θα έχει κερδίσει αυτό που ονομάζεται «προγραμματισμένη αποστασιοποίηση».
Αρκετά χρόνια αργότερα όλα αυτά θα είναι μια ανάμνηση. Τότε, πλέον, το παιδί σας θα κάνει check-in για το πρωινό. Μετά, έξω από την πόρτα. Μετά πάλι check-in για μεσημεριανό. Και μετά θα φεύγει πάλι!
Κατερίνα Χρυσανθοπούλου “24 ώρες αγκαλιά”
