Υπάρχουν παιδιά που χτυπούν το κεφάλι τους στο πάτωμα, άλλα που γίνονται μπλε από το κλάμα και άλλα που φέρονται επιθετικά απέναντι στους γονείς ή στα αδέρφια τους. Τέτοιου είδους οι συμπεριφορές δεν είναι καθόλου ασυνήθιστες σε αυτή την ηλικία.
Οι «κρίσεις θυμού» των μικρών παιδιών μπορούν να φέρουν τους γονείς σε δύσκολη θέση, ιδιαίτερα όταν συμβαίνουν σε δημόσιους χώρους ή μπροστά σε άλλους. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πρόκειται για πολύ μικρά παιδιά, που δεν είναι σε θέση να ενορχηστρώσουν συμπεριφορές με στόχο τη γελοιοποίησή μας και άρα δεν χρειάζεται κι εμείς να υπερβάλλουμε στην αντίδρασή μας.
Συνήθως μια αγκαλιά αρκεί για να ηρεμήσει το παιδί και πρέπει εμείς ως ενήλικες να βρούμε την ψυχραιμία που λείπει και να την επαναφέρουμε στην ατμόσφαιρα. Τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο και ο «μεγάλος θυμός» εξατμίζεται με εντυπωσιακό τρόπο μπροστά στα μάτια μας.
Ψυχραιμία παιδιά
Η «πρώτη εφηβεία» είναι ακόμη μία φάση της ανάπτυξης που θα περάσει για πάντα όταν το παιδί κλείσει τα 3 του χρόνια ή και λίγο αργότερα. Ας δούμε πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τις κρίσεις θυμού του περιμένοντας την… ωριμότητα που θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
* Πάνω απ’ όλα η ασφάλεια.
Φροντίζουμε ώστε το παιδί να παραμείνει ασφαλές στη διάρκεια της κρίσης. Το κρατάμε σταθερά στην αγκαλιά μας και το καθησυχάζουμε αλλάζοντας θέμα: Μπορεί ένα απλό «Κοίτα! Μια γατούλα!» να κάνει ένα παιδί 2 ετών να ξεχάσει για ποιο λόγο έκλαιγε δευτερόλεπτα πριν. Αυτό το κόλπο βέβαια δεν πιάνει πάντα.
* Φεύγουμε από το οπτικό του πεδίο.
Δεν έχει νόημα να τιμωρήσουμε ένα δίχρονο βάζοντάς το στο δωμάτιό του ή στην «καρέκλα τιμωρίας» της Σούπερ Νταντάς, απλώς επειδή μια τέτοια εξέλιξη περισσότερο το μπερδεύει και μπορεί να εντείνει την αντίδρασή του αντί να την κατευνάσει. Ηθοποιός χωρίς κοινό δεν δίνει παράσταση, κι έτσι αποχωρώντας έχουμε ελπίδες να σταματήσει.
* Ελαχιστοποιούμε την ταλαιπωρία.
Είναι βέβαιο πως οι κρίσεις εντείνονται όταν το παιδί είναι κουρασμένο ή πεινάει. Στην ευαίσθητη αυτή περίοδο είναι πιο συνετό να αποφεύγουμε τις πολύωρες βόλτες και να φροντίζουμε ώστε να τρώει και να ξεκουράζεται με βάση το πρόγραμμά του.
* Μπόρα είναι, θα περάσει.
Καθώς το παιδί μεγαλώνει, η συνεννόηση μαζί του θα γίνεται όλο και πιο εύκολη, ενώ αυτές οι ανεξέλεγκτες φάσεις θα αραιώσουν και θα σταματήσουν εντελώς. Έχοντας αυτό το απλό δεδομένο στο μυαλό μας, μπορούμε να ξεπεράσουμε τις κρίσεις και να απολαύσουμε τα θετικά στοιχεία αυτής της ηλικίας που είναι ανεπανάληπτα.
Τα υπέροχα δίχρονα
Η ηλικία από τα 2 ως τα 3 χρόνια του παιδιού, εκτός από τα παροδικά ξεσπάσματα που περιγράφουμε, κρύβει και υπέροχες στιγμές, που σίγουρα αξίζει να θυμόμαστε.
Κάθε παιδί αυτής της ηλικίας είναι ένα εντελώς αθώο πλάσμα που ανακαλύπτει τον κόσμο και η συντροφιά του μας γεμίζει στιγμές απίστευτης γλυκύτητας.
* Πιστεύει κάθε απάντηση.
Υπάρχουν νεράιδες; Πειρατές; Φαντάσματα; Το παιδί είναι πρόθυμο να πιστέψει οποιαδήποτε εκδοχή, αρκεί να προέρχεται από αξιόπιστα χείλη, ιδανικά της μαμάς!
* Η φαντασία του ταξιδεύει.
Το σεντόνι γίνεται καράβι, το κρεβάτι νησί, ο θησαυρός κρύβεται σε οποιοδήποτε κουτί. Δεν υπάρχει πιο συναρπαστική περιπέτεια από το παιχνίδι με το παιδί σε αυτή την ηλικία.
* Απολαμβάνει κάθε λεπτό.
Παγωτό στο λιμάνι, βόλτα στο κέντρο, η ξαφνική βροχή, όλα είναι δικά του και μοιάζουν να διαρκούν αιώνια.
* Ανακαλύπτει τη μουσική.
Ξέρω δίχρονα που λατρεύουν τον Μπάρι Γουάιτ, άλλα που χορεύουν ξέφρενη σάμπα και άλλα που ξέρουν απ’ έξω δύσκολους στίχους από τραγούδια – ακόμα και στα αγγλικά. Όχι δεν είναι στο Youtube, είναι τα παιδιά μας!
