“Μα είναι απαίσια”.
Αυτή είναι η απάντηση που παίρνω συχνά από γονείς, στους οποίους λέω ότι μου αρέσει να διαβάζω στα παιδιά μου παραμύθια με κακές μάγισσες και δυσκολίες. Μα υπάρχει παραμύθι χωρίς έναν ήρωα που τα βρίσκει μπαστούνια; Είναι λογικό ως γονείς να θέλουμε να παρουσιάσουμε στα παιδιά μας έναν τέλειο κόσμο, για αυτό δίνουμε βάση σε καθησυχαστικά και ευχάριστα παιδικά βιβλία, που περιλαμβάνουν ωραιοποιημένες εκδοχές των κλασσικών παραμυθιών, μερικά από τα οποία ανακάλυψα στο fairytales.me. Άλλωστε ένα μικρό παιδί είναι καλό στην αρχή να μαθαίνει ότι οι άνθρωποι είναι πάντα καλοί. Δεν είναι κακό να δείχνουμε την καλή πλευρά των πραγμάτων, αρκεί να μην δείχνουμε μόνο αυτή. Γιατί έτσι, δημιουργούμε ασυναίσθητα ανασφάλεια και έλλειψη εμπιστοσύνης στη σχέση μας με το παιδί, καθώς το ίδιο γνωρίζει ενστικτωδώς πως υπάρχουν και αρνητικές πλευρές. Και άλλωστε, οι κακοί, όπως η Βασίλισσα του Χιονιού, είναι απαραίτητοι ώστε το παιδί να μπορεί να ξεχωρίζει το καλό από το κακό.
Σε αντίθεση με τα κινούμενα σχέδια που προβάλλονται στην τηλεόραση, τα παραμύθια έχουν κατασκευαστεί με ιδιαίτερη προσοχή, δίνοντας έμφαση στο νόημα της κάθε εικόνας και της κάθε πράξης. Στα παραμύθια η αντιπαράθεση ανάμεσα στο καλό και στο κακό θέλει να δείξει στα παιδιά την επικράτηση της καλοσύνης και της γενναιότητας. Παρόλο που και τα παραμύθια περιέχουν σκηνές όπου ο ήρωας βρίσκεται σε δίλημμα όπως στην Τοσοδούλα και τη Μικρή γοργόνα ή περνά τα πάνδεινα, όπως στον Μολυβένιο Στρατιώτη, το μυαλό του παιδιού δε θα δημιουργήσει κάποια ιδιαίτερα σκληρή εικόνα για την ψυχολογία του. Μάλιστα, τα σύμβολα και τα επαναληπτικά μοτίβα των κλασσικών παραμυθιών έχουν ιδιαίτερο νόημα για τον ψυχικό τους κόσμο.
Επίσης όταν διηγούμαστε ένα παραμύθι στα παιδιά, είναι πολύ σημαντικό να μην προσπαθούμε να εξηγήσουμε το νόημά του, γιατί αυτό στερεί από το παιδί την δυνατότητα να σκεφτεί από μόνο του και να δημιουργήσει τις δικές του νοητές εικόνες, αλλά ούτε και να δίνουμε καθοριστικές απαντήσεις σε ερωτήματα καθώς αυτό μειώνει την μαγεία του παραμυθιού.
