«Σε παρακαλώ, φάε ακόμα μία μπουκίτσα!»
«Δε θα φας γλυκό, αν δεν τελειώσεις το φαγητό σου!»
«Δε μπορείς να ζεις μόνο με μακαρόνια!»
«Μπράβο, είσαι τέλεια! Έφαγες όλο το φαγητό σου…»
Μήπως είστε στη φάση όπου κάθε μπουκιά σας δίνει ελπίδα και κάθε κομμάτι φαγητού που μένει στο πιάτο σας στρεσάρει;
Η διάρκεια των γευμάτων σας φαίνεται ατελείωτη;
Ταΐζετε ακόμα το 3χρονο παιδί σας γιατί πιστεύετε ότι δε θα φάει χωρίς βοήθεια;
Το άγχος με το οποίο γεμίζουμε τη διαδικασία του φαγητού και η πίεση που ασκούμε στο παιδί για να φάει περισσότερο, έχει συνήθως αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Για την ακρίβεια δυναμιτίζει και εκτροχιάζει την όλη διαδικασία εκμάθησης του «πως τρώμε».
Η διαδικασία του φαγητού, θα πρέπει να βιώνεται από το παιδί ως μία φυσιολογική καθημερινή διαδικασία χωρίς συναισθηματική φόρτιση.
Πάνω από όλα το παιδί χρειάζεται ευκαιρίες και χρόνο για να μάθει να τρώει μόνο του.
Οι ειδικοί και η σύγχρονη εμπειρία μας λένε ότι «ουκ εν τω πολλώ το ευ»
• Λιγότερη συζήτηση για το πόσο τρώει – περισσότερη για τα μεγάλα γεγονότα της ημέρας του.
• Λιγότερη εστίαση της προσοχής για το πόσο απαραίτητα είναι τα λαχανικά – περισσότερη ελευθερία στα παιδιά για να φάνε όσο αυτά θεωρούν ότι χρειάζονται.
• Λιγότερη ενασχόληση σχετικά με το τι τρώνε- περισσότερα αστεία και ευχάριστος χρόνος στο φαγητό.
• Λιγότερη πίεση για το φαγητό σημαίνει περισσότερη αυτονομία για το παιδί στο να δοκιμάσει και να εξερευνήσει τα φαγητά.
Χρήσιμο tip: μην προσφέρετε περισσότερο και περισσότερο γάλα όταν το νήπιο σας δεν τρώει καλά. Του προκαλεί αίσθημα κορεσμού κι έτσι δεν τρώει, οπότε ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.
Η Παιδιατρική είναι Τέχνη – Κυριάκος Δουλγέρης
