H σχέση μας με το παιδί και η προσέγγιση μας έχει να κάνει περισσότερο με την προοπτική μας παρά με τις γνώσεις μας και τα εργαλεία μας.
Ο τρόπος που ερμηνεύουμε τις συμπεριφορές των παιδιών μας θα καθορίσει και την προσέγγιση μας.
Αν πιστεύουμε ότι υπερβάλλουν θα τα υποτιμήσουμε, προσβάλλοντας την αξιοπρέπεια τους.
Αν πιστεύουμε ότι μας χειρίζονται θα αμυνθούμε, θα θυμώσουμε και θα επιτεθούμε.
Αν πιστεύουμε ότι ψεύδονται για να μας κοροιδέψουν θα απογοητευτούμε και θα τα κατηγορήσουμε.
Αν πιστεύουμε ότι η πρόθεση τους είναι να μας μειώσουν, απαξιώσουν, προσβάλλουν, θίξουν, θα εκδικηθούμε χρησιμοποιώντας την εξουσία μας.
Αν όμως αλλάξουμε την προοπτική μας μπορούμε να μπούμε στο σωστό, φροντιστικό ρόλο μας και να τα βοηθήσουμε.
Αν πιστέψουμε ότι κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για την ηλικία τους, τις συνθήκες τους και τα συναισθήματα τους, θα είμαστε πιο υπομονετικοί.
Αν πιστέψουμε ότι δεν θέλουν με τίποτα να μας απομακρύνουν και είναι ευάλωτα, θα έχουμε περισσότερη ενσυναίσθηση και συμπόνοια.
Αν πιστέψουμε ότι είμαστε οι σημαντικότεροι άνθρωποι στη ζωή τους και η αποδοχή μας είναι το οξυγόνο τους, θα καταλάβουμε ότι ποτέ δεν έχουν πρόθεση να μας βλάψουν και δεν θα το παίρνουμε προσωπικά.
Όσο βέβαια πιστεύουμε καλά πράγματα για εμάς, τόσο ευκολότερα θα το κάνουμε για τα παιδιά μας.
Συχνά ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας θα είναι και ο τρόπος που θα δούμε και το παιδί μας…Η βαθιά αγάπη που του έχουμε όμως μπορεί να μας μαλακώσει και το φακό μας προς τους άλλους και προς τον εαυτό μας.
Το διαβάσαμε στην σελίδα Parent Coaching – Christina Gika. Ευχαριστούμε θερμά.
