Γαντζωμένοι απ’ το δίχτυ τούτου του κόσμου που μυρίζει χώμα συχνά στεκόμαστε στα φαινόμενα, και εθελοτυφλούμε μπρος στην ουσία που λανθάνει πίσω απ’ αυτά.
Όλες οι μανάδες και οι πατεράδες που γνώρισα, καρφωμένοι στα συμπεράσματα της ψυχολογίας, θέλουν σώνει και καλά το παιδί τους να έχει αυτοπεποίθηση, “μαγκιά” και χαϊλίκι.
Να «μασάει» την ζωή και τους άλλους. Θέλουν πάση θυσία να ανακαλύψουν και να αξιοποιήσουν τις ικανότητές του. Εκεί που είναι δυνατό, να γίνει ακόμα ισχυρότερο!
Τρομάζουν να το βλέπουν να αδικείται, να πονάει, να είναι σε ένδεια, να δυσκολεύεται να τα καταφέρει μέσα του και στις σχέσεις του…
Πως ν’ αντέξουν να βλέπουν το παιδί τους να πραγματώνει κάτι λιγότερο από τα ανεκπλήρωτα όνειρά τους! Από τις δικές τους φαντασιώσεις παντοδυναμίας! Πώς να βαστάξουν τις δικές τους πληγές στον καθρέφτη του «δικού τους» παιδιού…
Κι εμείς οι ψυχολόγοι δεν βλέπουμε πέρα από την μύτη μας.
Έχουμε κάνει ύψιστης προτεραιότητας αυτοσκοπό της ψυχικής εξέλιξης την ισχυρή αυτοπεποίθηση, αγνοώντας τον ρόλο που παίζουν οι αδυναμίες του χαρακτήρα -εγγενείς ή επίκτητες- στο σχέδιο του Θεού για μας.
Λες και είναι ψυχικά υγιές το γεγονός πως ιδία βουλήσει αυτοπροσδιοριστήκαμε σχεδιαστές του προσωπικού μας σύμπαντος!…
Εγώ σου συνιστώ με όλη μου την κλινική εμπειρία, με όλη μου την καρδιά:
Άνοιξε το βλέμμα σου για να συμπεριλάβεις στην αντίληψη σου το σύνολο των δυνατοτήτων που κρύβονται στις “προβληματικές” πλευρές του παιδιού σου!
Δες τις «μειονεξίες» του παιδιού σου σαν αυτό που στ’ αλήθεια είναι: προζύμι για την μυστική εκπλήρωση ενός σχεδίου πολύ ψηλού για να το αντέξεις, πολύ τολμηρού εγκάρδια για να συναινέσεις. Πολύ ευφάνταστου για να το οραματιστείς.
Βγάλε τα μυωπικά σου γυαλιά, και, αντ’ αυτών, αποδέξου την αδυναμία σου να δεις τα θαύματα τα προγραμματισμένα που εγκυμονούνται στο βάθος της ψυχής του ανθρώπου…
Γράφει ο Γρηγόρης Βασιλειάδης ψυχοθεραπευτής και Συγγραφέας του βιβλίου: «Το Ψυχοθεραπευτικό Ταξίδι»
