Γιατί δεν γράφει όπως τα άλλα παιδιά στην τάξη του; Γιατί είναι συνεχώς μόνο του και δυσκολεύεται να κάνει γνωριμίες; Γιατί είναι τόσο επιθετικό; Γιατί κλαίει συνεχώς. Γιατί; γιατί, γιατί;
Δεν υπάρχει γονιός που δεν ξέρει και δεν γνωρίζει ότι το παιδί του έχει κάποια δυσκολία. Ακαδημαϊκή ή συναισθηματική. Το θέμα είναι πόσο δυνατός είναι να βγει από το χρυσό κλουβί του γονεϊκού εγωισμού και να περάσει από την θλιβερή φάση της άρνησης, σε εκείνη της αποδοχής. Να παραδεχθεί ότι το παιδί έχει κάποιο πρόβλημα και χρειάζεται βοήθεια. Και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σημαντικό η βοήθεια να προσφέρεται και στο παιδί και στο γονιό, που καλείται να διαχειριστεί μια κατάσταση που δεν γνωρίζει και που πιθανόν να επιφέρει στη ζωή του αλλαγές και δυσκολίες.
Πιο δύσκολο ακόμα είναι, όταν ο γονιός βλέπει το παιδί του να έχει δυσκολίες και καθρεφτίζεται μέσα από αυτό, γιατί πιθανόν να είχε κι ο ίδιος ζήσει παρόμοιες καταστάσεις ως παιδί και τώρα τις βλέπει να «συνεχίζουν» να τον ταλαιπωρούν μέσα από ό,τι αγαπά περισσότερο. Κι εκεί, μαζί με το πένθος, έρχεται και το ασήκωτο βάρος μιας ωραιότατης ενοχής.
Στις κλειστές κοινωνίες τα πράγματα είναι πιο δύσκολα και πιο πολύπλοκα, γιατί έχεις να κάνεις και με το στίγμα που θα κυνηγάει τα του οίκου σου. Και κάνεις πως δεν βλέπεις κι η πέτρα γίνεται βράχος και μετά βουνό κι έρχεται η στιγμή που ανακαλύπτεις ότι είχες πείσει τον εαυτό σου ότι όλα είναι εντάξει, όμως ήσουν ο μεγαλύτερος ψεύτης.
Κορόϊδευες τον ίδιο σου τον εαυτό κι άφησες το βουνό να γίνει δύσβατο, σκοτεινό κι απρόσιτο.
Τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν. Ούτε υπήρξαν, ούτε θα υπάρξουν ποτέ. Είναι, όμως, φορές που η υπερβολική αγάπη κι η ανάγκη να προστατεύσεις ό,τι αγαπάς περισσότερο, αποδεικνύεται καταστροφική, όταν με αυτήν σκεπάζεις τις δυσκολίες κι εθελοτυφλείς.
Ας ακούμε τι μας λένε οι εκπαιδευτικοί που περνούν αρκετές ώρες με τα παιδιά μας. Ας παρατηρούμε πιο προσεκτικά συμπεριφορές. Ας είμαστε ανοιχτοί κι οπλισμένοι με θάρρος να ακούσουμε τι δεν πάει καλά με το παιδί μας. Ας παραδεχτούμε ότι η άρνησή μας να δούμε το πρόβλημα, βασικά είναι μια άμυνα να προστατεύσουμε, πρώτα τον ίδιο μας τον εαυτό. Ας πάρουμε τη δύναμη να ζητήσουμε βοήθεια.
Θέλει αρετή και τόλμη να είσαι γονέας!
