Μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε στην καθημερινότητα, όμως υπάρχουν κάποιες μικρές λέξεις που δηλητηριάζουν τη σχέση μας με τα παιδιά. Τα προδιαθέτουν αρνητικά και μπαίνουν και αρχίζουν να περνούν με τη σειρά τους στην επίθεση.
Τις περισσότερες φορές δεν είναι η απαγόρευση ή η άρνηση να κάνουμε κάτι που θέλουν τα παιδιά, αλλά ο τρόπος που τους το λέμε.
Με μερικές, μικρές αλλαγές μπορούν να γίνουν θαύματα.
Ποιες είναι λοιπόν οι 2 πιο μισητές λέξεις των παιδιών;
Το «Όχι»
Η αγαπημένη λέξη των γονιών. «Όχι, όχι, όχι». Λες και βρίσκεται έτοιμο μες στο στόμα μας να εκσφενδονιστεί σε κάθε περίπτωση. «Σου είπα όχι». «Όχι αποκλείεται» κοκ. Το λέμε δε και με τέτοια ταχύτητα που τα παιδιά πιστεύουν πως δεν έχουμε καν ακούσει τι λένε και τι θέλουν. Έτσι, καλό είναι να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας στο να κάνει πρώτα μία παύση και να πούμε στο παιδί «καταλαβαίνω ότι θα ήθελες να…» και να συνεχίσουμε αιτιολογώντας γιατί δεν μπορεί αυτή τη στιγμή. «Δεν μπορείς να φας παγωτό μετά το πρωινό, όμως μπορείς να φας το μεσημέρι μετά το φαγητό σου». Αυτό διαφέρει πολύ από το να πούμε απλώς «όχι» και να κλείσουμε εκεί την πρόταση.
Το «Αν»
Το Αν στην αρχή μιας πρότασης σηματοδοτεί πως οι γονείς είναι έτοιμοι να ασκήσουν έλεγχο στα παιδιά, να βάλουν όρους, να δείξουν «ποιο είναι το αφεντικό». Ξέρουν πως αν δεν κάνουν αυτό που τους λες, θα τιμωρηθούν. «Αν δεν ετοιμαστείς σε 5′, δεν θα σε πάω στο πάρτι του φίλου σου», «αν δεν κάνεις τα μαθήματα σου, δεν θα παίξεις στο τάμπλετ». Αν, αν, αν που πάντα καταλήγει κατά τους και είναι εδώ που τα λέμε η πρώτη λέξη μιας απειλής.
Ποια είναι η λύση λοιπόν; Να αντικαταστήσουμε το «αν» με το «όταν». «Όταν κάνεις τα μαθήματα σου, θα έχεις και το τάμπλετ», «όταν θα ετοιμαστείς, τότε θα φύγουμε για το πάρτι» κλπ. Αυτή η μαγική λέξη ρίχνει την μπάλα στη δική τους περιοχή. Είναι δική τους η επιλογή πότε θα πάρουν το τάμπλετ ή πόσο θα αργήσουν στο πάρτι. Έτσι, αρχίζουν να συνηθίζουν και την ευθύνη των πράξεων και των επιλογών τους.
