Είμαι μια μητέρα που θήλασα. Αυτό δεν με κάνει ούτε χειρότερη, ούτε καλύτερη μητέρα. Με κάνει πιο τυχερή. Ωστόσο, αν κατά τη διάρκεια του θηλασμού μου διάβαζα ένα σωρό ανόητες έρευνες εδώ κι εκεί που διατείνονται ότι τα παιδιά που έχουν θηλάσει έχουν αυξημένες πιθανότητες να ανέβουν σε υψηλότερα σκαλοπάτια της κοινωνικής ιεραρχίας (βρετανική έρευνα αυτή), ή ότι τα παιδιά που θηλάζουν θα είναι εξυπνότερα, μπορεί και να μου κοβόταν το γάλα από το άγχος. Γιατί σε περίπτωση που δεν θα τα κατάφερνα, το μωρό μου θα είχε περισσότερες πιθανότητες να αποτύχει στη ζωή.
Το μεγαλύτερο άγχος των μαμάδων, εκτός από τη γέννα, έχει γίνει ο θηλασμός. Στο τέλος της ημέρας πολλές μητέρες το παλεύουν και τα καταφέρνουν να θηλάσουν το μωρό τους – και πολύ καλά κάνουν – και άλλες όχι. Γι’ αυτές τις δεύτερες, θεωρώ απαράδεκτο να δημοσιοποιούνται τέτοιου είδους έρευνες που τις αποκαρδιώνουν παντελώς, που τις γεμίζουν ενοχές και τις κάνουν να νιώθουν ότι έχουν βλάψει το παιδί τους.
Κατανοώ απόλυτα όλα τα υπέρ του θηλασμού, σέβομαι απεριόριστα την προσπάθεια των ειδικών να σπρώξουν τις γυναίκες προς αυτή την κατεύθυνση, αυτήν δηλαδή που προστάζει η φύση, αλλά ο τρόπος που το κάνουν πολλές φορές κάνει τις υπόλοιπες μητέρες, όσες δεν τα κατάφεραν να πιστεύουν ότι τα παιδιά τους είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Δεν είναι κακό οι ειδικοί να τονίζουν όλα τα θετικά του θηλασμού, που δεν είναι και λίγα, αλλά μην μας λέτε πως όσα μωρά θηλάζουν θα πάνε στο φεγγάρι και όλα τα υπόλοιπα απλά “θα την παλέψουν”. Κόψτε τις υπερβολές και δείξτε λίγη ενσυναίσθηση επιτέλους σε ένα τόσο ευαίσθητο και προσωπικό, εν τέλει, θέμα.
Έχει γεμίσει το νετ άρθρα που δείχνουν να καταργούν όλες τις υπόλοιπες παραμέτρους που κάνουν ένα παιδί ψυχολογικά ισορροπημένο. Δηλαδή η αγάπη, οι αγκαλιές και η μεγάλη φροντίδα των γονιών για μια ζωή δεν προσμετρώνται στην εξέλιξή τους στο μέλλον; Αφού δεν θήλασες, έχεις βάλει αυτογκόλ με το καλημέρα; Δεν χρειάζονται έρευνες, οι οποίες συνήθως είναι και αντικρουόμενες για να μας πουν το αυτονόητο. Πως οι ευτυχισμένοι γονείς, εκείνοι που αγαπούν τα παιδιά τους έχουν περισσότερες πιθανότητες να δημιουργήσουν σωστούς ευτυχέστερους ανθρώπους και όχι αν το γάλα βγαίνει από το στήθος.
Πολλές μπορεί να διαφωνήσουν. Δεν είναι η πρώτη φορά. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της εκστρατείας που έχει ξεφύγει σε υπερβολές κατά τη γνώμη μου είναι να βλέπω θηλάζουσες και μη να ξιφουλκούν αδυσώπητα κάτω από τέτοιου είδους δημοσιεύσεις το οποίο βρίσκω επίσης θλιβερό. Οι μητέρες πρέπει να είμαστε ενωμένες, και οι γυναίκες γενικότερα, να στηρίζουμε η μία την άλλη και όχι να βάζουμε βαθμολογία καλής μητρότητας λες και είμαστε κριτική επιτροπή.
Μην αγχώνετε τις γυναίκες και εμείς ως μαμάδες ας δείξουμε μια υποτυπώδη ψυχραιμία. Ας μην μην αρπαζόμαστε από τον Τσελεμεντέ του Ίντερνετ και τις απόλυτες αλήθειες του λάιφ στάιλ για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας.
Έχουμε πολλά στο κεφάλι μας ως μητέρες. Και αυτό δεν λέγεται με προσπάθεια αγιοποίησης της μητρότητας, τα βαριέμαι κιόλας αυτά και δεν τα πιστεύω. Ωστόσο δώστε χώρο στις προσπάθειες που κάνει κάθε μάνα και μην γίνεστε εχθροί μεταξύ σας. Δεν επιτρέπεται να χωρίζονται οι μαμάδες σε αντίπαλα στρατόπεδα για τον θηλασμό – ή για τον φυσιολογικό τοκετό και την καισαρική – άλλη μάστιγα αυτή.
Πολλές από εμάς έχουμε μετατραπεί σε μαινάδες που κρίνουν τις υπόλοιπες για το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Ας κοιτάξει η κάθε μία το δικό της παιδί, τον δικό της ρόλο ως μάνα και ας περιορίσουμε την κριτική μας σε ουσιαστικά πράγματα και όχι σε σαχλαμάρες τύπου, το δικό μου παιδί θήλασε άρα θα γίνει πρωθυπουργός – ποιος το θεωρεί καλό αυτό παρεμπιπτόντως; – ενώ το δικό σου που δεν ήπιε γάλα από το στήθος σου, θα τα κουτσοκαταφέρει.
Γράφει η Λίνα Παπαδοπούλου
Διαβάστε επίσης:
Kοιμάμαι στο ίδιο κρεβάτι με το παιδί μου – 8 πράγματα που έμαθα απ’ αυτό
